Ο Μοναδικός Φιλάνθρωπος (23/05/2021)

Στην κοινή λατρεία μας συχνά επικαλούμαστε την φιλανθρωπία, που έχει επιδείξει ο Θεός στο ανθρώπινο γένος, από την αρχή της δημιουργίας του μέχρι και σήμερα. Έτσι, παίρνουμε θάρρος να επικοινωνούμε με τον Θεό, παρόλη την αμαρτωλότητά μας και να τολμούμε να Του απευθύνουμε τα αιτήματά μας. Η Ευχή που απευθύνει κατά τη θεία Λειτουργία ο Ιερέας στο 3ο Αντίφωνο καταλήγει: Κύριε Σου τα ζητούμε όλα αυτά "Ὅτι ἀγαθός καί φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις...". Παρόμοια είναι και η εκφώνηση του Ιερέα μετά την σειρά των δεήσεων (που λέγεται Εκτενής) σε όλες τις Ιερές Ακολουθίες: "Ὅτι ἐλεήμων και φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις...".

Περισσότερα...

Πατριαρχικές ευχές

Ο Φόβος και η υπέρβασή του (16/05/2021)

Η Εκκλησία μας σήμερα, μαζί με τις Μυροφόρες, τιμά τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, που μερίμνησαν για την αποκαθήλωση από τον Σταυρό του νεκρού Σώματος του Ιησού και τον ενταφιασμό Του στο μνήμα, με τις πρέπουσες τιμές.

Περισσότερα...

Η Ολιγοπιστία (09/05/2021)

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα και οι ύμνοι της μετά το Πάσχα Κυριακής αναφέρονται στη δυσπιστία, που έδειξε ο Απόστολος Θωμάς στην Ανάσταση του Κυρίου, παρόλες τις διαβεβαιώσεις των άλλων Δέκα Αποστόλων. Τα Ιερά Ευαγγέλια μας πληροφορούν ότι και οι άλλοι Μαθητές όταν άκουσαν από τις Μυροφόρες ότι ανατήθηκε ο Κύριος, δεν το πίστεψαν (Λουκ. 24,11. 21. και 37).

Περισσότερα...

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ Τῼ ΑΓΙΩι ΠΑΣΧΑ 2021

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ
ΕΠΙ Τῼ ΑΓΙΩι ΠΑΣΧΑ

Ἀριθμ. Πρωτ. 289

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

Τήν ψυχωφελῆ πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν καί προσκυνήσαντες τά Πάθη καί τόν Σταυρόν τοῦ Κυρίου, ἰδού καθιστάμεθα σήμερον κοινωνοί τῆς ἐνδόξου Αὐτοῦ Ἀναστάσεως, λαμπρυνόμενοι τῇ πανηγύρει καί ἀναβοῶντες ἐν χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ τό κοσμοσωτήριον ἄγγελμα «Χριστός Ἀνέστη»!

Ὅ,τι πιστεύομεν, ὅ,τι ἀγαπῶμεν, ὅ,τι ἐλπίζομεν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι συνδέεται μέ τό Πάσχα, ἀπό αὐτό ἀντλεῖ τήν ζωτικότητά του, ἀπό αὐτό ἑρμηνεύεται καί νοηματοδοτεῖται. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀπάντησις τῆς Θείας ἀγάπης εἰς τήν ἀγωνίαν καί τήν προσδοκίαν τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί εἰς τήν «ἀποκαραδοκίαν» τῆς συστεναζούσης κτίσεως. Ἐν αὐτῇ ἀπεκαλύφθη τό νόημα τοῦ «ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ᾿ ὁμοίωσιν»[1] καί τοῦ «καί εἶδεν ὁ Θεός τά πάντα, ὅσα ἐποίησεν, καί ἰδού καλά λίαν»[2].

Περισσότερα...