ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ 9/12/2018 (Γαλ. 4,22-27)

Ο Απόστολος Παύλος με το σημερινό ανάγνωσμα από την Επιστολή του προς τους Γαλάτες επιδιώκει να πείσει, όσους έμεναν ακόμη αμετάπειστοι στη διδασκαλία του, ότι ο μωσαϊκός νόμος είχε προσωρινή  και όχι αιώνια αξία. Και χρησιμοποιεί αλληγορικά τα δύο παιδιά του Αβραάμ. Το ένα  παιδί που γεννήθηκε από την δούλη Άγαρ συμβολίζει  την τωρινή πόλη Ιερουσαλήμ, που είναι υπόδουλη και αυτή και τα παιδιά της. Το άλλο παιδί του Αβραάμ, που γεννήθηκε από την ελεύθερη (όχι σκλάβα)  Σάρρα, σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού, συμβολίζει την  ουράνια Ιερουσαλήμ. Αυτή, η ουράνια Ιερουσαλήμ, είναι ελεύθερη και είναι η μητέρα όλων ημών των χριστιανών. Αφού λοιπόν είναι ελεύθερη από τον μωσαϊκό νόμο, και μείς  επίσης τα παιδιά της είμαστε ελεύθεροι από τον μωσαϊκό νόμο.
      Με αυτή την ευκαιρία, που μας προσφέρει ο Απόστολος Παύλος, μιλώντας για την ουράνια Ιερουσαλήμ, την αιώνια πατρίδα μας, που μας έχει υποσχεθεί ο Θεός, ας δούμε αναλυτικότερα τι  είναι αυτή η ουράνια πατρίδα, στην οποία θα ζήσουμε αιώνια οι χριστιανοί.
       Ο Κύριος  συχνά την ονομάζει "Βασιλείαν τῶν ουρανῶν", για να μη την συγχέουν οι άνθρωποι με τα βασίλεια το κόσμου τούτου. Άλλοτε την ονομάζει "Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ". Επίσης την αποκαλεί "Βασιλείαν του Πατρός μου", αποδίδοντας τιμή στον Θεόν Πατέρα, αλλά και δική Του βασιλεία.  Επίσης τον ονομάζει και παράδεισο (Λουκ. 23,43).
          Όπως μας αποκάλυψε  ο Ιησούς, ο Θεός ετοίμασε την βασιλεία Του αυτή "πρό καταβολῆς κόσμου" για τους Αγγέλους Του και τους ανθρώπους, που θα θελήσουν να ζουν εδώ στή γη  με πίστη σε κοινωνία με τον Θεό, εφαρμόζοντας τις εντολές Του και ιδιαίτερα την εντολή της  αγάπης (παράβ. Ματθ. 25,34-35).
          Η ουράνια αυτή βασιλεία  είναι αιώνια, δεν έχει τέλος. Αδιάκοπη και αιώνια,  επίσης , είναι και η χαρά,  η ανάπαυσις, η ειρήνη και η ευτυχία όλων όσων θα ζούν μέσα  σε αυτήν. Στη βασιλεία αυτή του Θεού δεν υπάρχει τίποτε από τα θλιβερά που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στη ζωή αυτή·  όπως "πόνος, θλίψις, στεναγμός" θάνατος και τα όμοια, παρά μόνον ευτυχισμένη "ζωή ἀτελεύτητος".
            Μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, τα σώματα όλων των ανθρώπων θα αναστηθούν και από υλικά που ήταν,  με την ενέργειαν του Παντοδύναμου Δημιουργού θα μετατραπούν σε πνευματικά. Γι αυτό στη Βασιλεία των ουρανών δεν θα έχουμε ανάγκη από τίποτε υλικό όπως εδώ· ούτε φαγητό ούτε νερό ούτε τίποτε άλλο. "Η Βασιλεία του Θεού δεν είναι φαγητά και ποτά, αλλά δικαιοσύνη, ειρήνη και χαρά" (Ρωμ. 14, 17).
               Το στοιχείο  που κυριαρχεί στη βασιλεία των ουρανών είναι το φώς. Αλλά όχι σαν το φυσικό φώς που ακτινοβολεί ο ήλιος. Ο Προφήτης Ησαΐας προφητεύει: "Δεν θα  υπάρχει για σένα ο αισθητός ήλιος για να σου παρέχει το φως της ημέρας, ούτε η ανατολή της σελήνης θα σου φωτίζει τη νύκτα· αλλά θα είναι για σένα ο Κύριος φώς αιώνιον" ( Ησαΐα 60,19). Το ίδιο μας αποκαλύπτει και ο Απόστολος Ιωάννης: Η νέα Ιερουσαλήμ, η βασιλεία των ουρανών "δεν έχει ανάγκη από ήλιο ούτε από σελήνη για να την φωτίζουν, γιατί τη φωτίζει η λαμπρότητα του Θεού, και λύχνος της είναι το Αρνίον" δηλαδή ο Ιησούς Χριστός που θυσιάστηκε για τη σωτηρία μας ως αρνίον (Αποκ.21,23). Μέρος από αυτό το φώς του Χριστού, όχι ολόκληρη τη θεϊκή λάμψη, είδε ο Πέτρος με τους δύο άλλους Αποστόλους, κατά την Μεταμόρφωση του Σωτήρος στο Θαβώρ και αισθάνθηκε τέτοια πνευματική αγαλλίαση που δεν ήθελε να φύγει από εκεί, και ζήτησε από τον Κύριο να στήσουν εκεί σκηνές να μείνουν, για να μή φύγουν από αυτή τη θαυμάσια κατάσταση.  Από αυτό και μόνο μπορούμε να καταλάβουμε τι χαρά και αγαλλίαση  αισθάνονται όσοι  ζουν μέσα στο φώς της βασιλείας των ουρανών!
       Αυτή η αδιάκοπη παρουσία του ολόφωτου Κυρίου στον ουράνιο  παράδεισο  χαρίζει απερίγραπτη χαρά και ευφροσύνη σε όλους ανθρώπους και Αγγέλους. Άλλωστε, όπως είπε ο Ιησούς, μετά την κοινή ανάσταση οι άνθρωποι "θα είναι όπως οι Άγγελοι στον
ουρανό" (Ματθ. 22,30). Και τα αναρίθμητα πλήθη των Αγγέλων και όλων των  Αγίων θα συγκροτούν ένα παναρμόνιο χορό, όπως τον αποκαλύπτει ο Απόστολος Ιωάννης, και θα
ψάλλουν: " Είσαι άξιος γιατί θυσιάστηκες και με το αίμα Σου  μας εξαγόρασες για το Θεό...
 "Η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμη και η ισχύς ανήκουν για πάντα στον  Θεό μας" (Αποκάλ. 5,9 & 7,12). Ακατάπαυστα θα αναπέμπονται προς τον Τριαδικόν Θεόν ύμνοι ευχαριστίας και δοξολογίας  και θα ζουν όλοι σε ένα ευφρόσυνο πανηγύρι.
          Αδελφοί μου, αυτή είναι η μόνιμη πατρίδα μας, για την  οποία μας προορίζει ο Θεός. Ας φροντίζουμε με την ζωή  μας να είμαστε άξιοι να ακούσουμε κι εμείς από τον Κύριο το: "Ελάτε, οι  ευλογημένοι  από τον  Πατέρα  μου κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί από την αρχή του κόσμου". Αμήν.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ 14ης ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΛΟΥΚΑ 2/12/2018 (Εφεσ. 6,10-17)

Εντυπωσιακή είναι η περιγραφή της πανοπλίας του χριστιανού αγωνιστή, που ακούσαμε στο Αποστολικό ανάγνωσμα από την προς Εφεσίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Η πανοπλία, φυσικά, που περιγράφει ο Απόστολος Παύλος, είναι πνευματική και αποβλέπει στην επιτυχία του πνευματικού αγώνα του χριστιανού. Και τούτο διότι ο χριστιανός έχει διαρκή εχθρό του τον σατανά, οποίος προσπαθεί με τις πονηριές του να αποπλανήσει τον άνθρωπο και να τον απομακρύνει από τον Χριστό. Ο Απόστολος Πέτρος μάλιστα, για να μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε το μέγεθος του κινδύνου γράφει: "Ο αντίπαλός σας ο διάβολος περιφέρεται σαν το λιοντάρι που βρυχάται, ζητώντας κάποιον να καταβροχθίσει. Αντισταθείτε" (Α' Πέτρου 5,8). Γι αυτό ο Απόστολος Παύλος, όπως ο στρατηγός τους στρατιώτες του προ του εχθρού, προτρέπει: "Φορέστε την πανοπλία του Θεού, ώστε να μπορέσετε να προβάλετε αντίσταση, όταν έρθει η ώρα της σατανικής επίθεσης. Λάβετε κάθε απαραίτητο μέτρο για να μείνετε σταθεροί στις θέσεις σας. Σταθείτε λοιπόν σε θέση μάχης" (στίχ13).

       Και τί είδους είναι τα όπλα που πρέπει να αναλάβει ο χριστιανός; Όλα "αμυντικά", όπως θα λέγαμε με τη σημερινινή ορολογία. Και τα απαριθμεί ο Απόστολος Παύλος:

         "Ζωστείτε την αλήθεια σαν ζώνη στη μέση σας" (στίχ. 14). Έναι γνωστό ότι από την πλατιά στρατιωτική ζώνη εξαρτάται ολόκληρη η αρματωσιά του πολεμιστή. Γι αυτό ο Απόστολος Παύλος πρώτα από όλα προβάλλει την αλήθεια ως αναγκαία προϋπόθεση για να μπορέσει να κρατήσει επάνω του ο χριστιανός αγωνιστής και τα άλλα εφόδια. Αν δεν γνωρίζει ο άνθρωπος την αλήθεια του Ευαγγελίου, την αλήθεια τη δογματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας και δεν έχει την αληθινή πίστη, πώς θα αποκτήσει και τα άλλα εφόδια; Είναι αδύνατον. Αναγκαία λοιπόν η αλήθεια.

         "Ενδυθείτε σαν θώρακα τη δικαιοσύνη". Ο Θεός είναι δίκαιος και αγαπά την δικαιοσύνη. Και σείς να αποφεύγετε την αδικία και ποτέ να μην αδικείται κανέναν μέ λόγια ή με πράξεις. Να μιλάτε δίκαια, να ομολογείτε το δίκαιο, να υποστηρίζετε το δίκαιο. Αν βλέπετε άδικο να ενδιαφερθείτε να σταματήσει το κακό. Ως κανόνα της ζωής σας να έχετε την δικαιοσύνη, ακόμη και αν είναι ενάντια στο συμφέρον σας. Ο Απόστολος Πέτρος προσθέτει: Να ζούμε με δικαιοσύνη, μέσα στο θέλημα του Θεού (Α' Πέτρ. 2,24). Αν είμαστε θωρακισμένοι με δικαιοσύνη ο πονηρός δεν μπορεί να μας βλάψει.

             "Κρατάτε πάντα σαν ασπίδα την πίστη". Η ασπίδα που κρατούσε ο πολεμιστής προστάτευε όλο το σώμα του από τα βέλη του εχθρού. Έτσι και η πίστη προς τον Χριστό μας προστατεύει και από τα πλέον φλογισμένα βέλη του πονηρού. Γι αυτό και ο Ιησούς συχνά τόνιζε την αναγκαιότητα της σταθερής πίστης.

        "Ως περικεφαλαία να δεχθείτε την πεποίθηση της σωτηρίας" για να προφυλάσσετε έτσι το νούν σας από λογισμούς αμφιβολίας. Η περικεφαλαία των αρχαίων, όπως σήμερα τα στρατιωτικά κράνη, προφυλάσσουν το κεφάλι του πολεμιστή από θανατηφόρα κτυπήματα. Έτσι η βεβαιότητα του χριστιανού, ότι ακολουθώντας τον Χριστό είναι εξασφαλισμένη η σωτηρία του, τον προστατεύει από λογισμούς που μπορούν να τον κλονίσουν στην πνευματική του ζωή.

       "Πάρετε και ως μάχαιραν τον λόγον του Θεού που σας δίνει το Άγιον Πνεύμα".

Ο Απόστολος Παύλος έδινε μεγάλη σπουδαιότητα στη γνώση του λόγου του Θεού: "Ο λόγος του Χριστού, με όλο τον πλούτο του να μένει μόνιμα μέσα σας" (Κολ.3,16). Γνωρίζουμε από το ιερό Ευαγγέλιο ότι και ο Ιησούς ως άνθρωπος, μετά τη Βάπτισή Του στο όρος των πειρασμών κατενίκησε τον σατανά χρησιμοποιώντας τα λόγια της Αγίας Γραφής. Έτσι και ο χριστιανός αγωνιστής γνωρίζοντας καλά τα λόγια του Θεού κατανικά οποιαδήποτε πειρασμική ενέργεια.

     Εδώ ας προσθέσουμε και ένα ακόμη εφόδιο του χριστιανού, που συνιστά ο Απόστολος Παύλος· Όπως οι πολεμιστές φορούν στα πόδια τους στερεά υποδήματα για να τρέχουν με ασφάλεια και ευκολία κι εσείς " ως υποδήματα στα πόδια σας βάλτε την ετοιμότητα να διακηρύξετε το χαρούμενο άγγελμα της ειρήνης" (στίχ.15), που έφερε ο Χριστός. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνον τον εαυτό μας, αλλά και άλλους θα προστατεύουμε από τον πονηρό, που επιδιώκει να προκαλεί αναστατώσεις.

       Αδελφοί μου, ο αντίδικος διάβολος είναι υπαρκτός και δεν χάνει ευκαιρία να μας πολεμά με ύπουλους τρόπους, για να μας αποσπάσει από τον Χριστό και να μας πάρει αιχμάλωτους του. Μην αφήνουμε τον εαυτό μας άοπλο και απροστάτευτο. Με προθυμία ας αναλάβουμε την πανοπλία του Θεού, που μας δίνει ο Μέγας αγωνιστής Παύλος, και να είμαστε βέβαιοι ότι με τη δύναμη του Χριστού, στον πνευματικό αγώνα, εμείς θα είμαστε οι νικητές. Αμήν.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 25.11.2018 Αγίας Αικατερίνης (Γαλ. 3,23-4,5)

         Σε ποιά πνευματική κατάσταση ήταν οι άνθρωποι που ακολουθούσαν τον Μωσαϊκό Νόμο και σε πόσο ανώτερη πνευματική κατάσταση υψώνεται όποιος πιστεύει στον Χριστό, μας εξηγεί ο Απόστολος Παύλος, με τη σημερινή περικοπή από την προς Γαλάτας Επιστολή του.

         Επειδή παλαιά ήμασταν σαν τα νήπια από πνευματικής άποψης, χρειαζόμασταν ένα παιδαγωγό, ώσπου να φθάσουυμε σε ώριμη πνευματική ηλικία. Και ακριβώς αυτό το έργο του παιδαγωγού έκανε ο Μωσαϊκός Νόμος. Προετοίμασε τους ανθρώπους, ώστε με τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο να μπορέσουν να πιστέψουν σε Αυτόν. Τώρα, όσοι   γνωρίσαμε τον Μεσσία Χριστό, δεν χρειάζεται να ζούμε περιωρισμένοι σαν μέσα σε φρούριο, και να τηρούμε τις τυπικές διατάξεις του Νόμου. Είμαστε πλέον ελεύθεροι, αρκεί να πιστέψουμε τον Χριστόν ως Κύριον και Θεό μας, να βαπτιστούμε και να ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του.

           Στη συνέχεια τονίζει ο Απόστολος Παύλος το πόσο μεγάλη αξία έχει το άγιο Βάπτισμα που λάβαμε! "Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε" (στίχ.27), γράφει. Όσοι λάβαμε το χριστιανικό Βάπτισμα, με την πίστη προς τον Χριστό ως Σωτήρα μας, ενωθήκαμε με τον Χριστό. Ενωθήκαμε με τον Χριστό τόσο στενά, σαν το ένδυμα με το σώμα, που προσαρμόζεται απόλυτα επάνω του. Και αφού γίναμε ένα με τον Χριστό, που είναι ο Υιός του Θεού, γίναμε κι εμείς μαζί Του παιδιά του Θεού. Ο Θεός Πατέρας, με την αγάπη Του, μας υιοθέτησε. Και όπως γράφει αλλού ο Απόστολος Παύλος, το Άγιο Πνεύμα μας δίνει το θάρρος να λέμε το Θεό: Αββά, Πατέρα μου! Και τό ίδιο Πνεύμα του Θεού διαβεβαιώνει το δικό μας πνεύμα πως είμαστε παιδιά του Θεού. Αφού, λοιπόν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι. Κληρονόμοι του Θεού, που θα μετάσχουμε μαζί με τον Χριστό στη θεϊκή δωρεά" (Ρωμ. 8,15-17). Και ο Απόστολος Πέτρος προσθέτει: "Εσείς είστε η εκλεκτή γενιά, το βασιλικό ιερατείο, το άγιο έθνος, ο λαός που διάλεξε ο Θεός" (Α' Πέτρ. 2,9).

           Αυτή δε, την τιμή την κάνει ο Κύριος σε κάθε άνθρωπο, Ανεξάρτητα αν είναι άνδρας ή γυναίκα, σε ποιά φυλή ή κοινωνική τάξη ανήκει. "Όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό" ( στίχ. 28) διακηρύττει με έμφαση ο Απόστολος Παύλος.

       Έχουμε εκτιμήσει, αδελφοί μου, σε πόσο τιμητική θέση μας ανέβασε ο Χριστός, μόνο με την πίστη μας προς Αυτόν;

       Αυτό το είχαν καταλάβει οι άγιοι Μάρτυρες, όπως η ένδοξη Μεγαλομάρτυς Αικατερίνα, που γιορτάζουμε σήμερα. Έζησε στα χρόνια εκείνα που οι ειδωλολάτρες αυτοκράτορες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κατεδίωκαν τους χριστιανούς και με σκληρά βασανιστήρια απαιτούσαν να αρνηθούν την πίστη τους στον Χριστό! Αυτό προσπάθησε να επιτύχει και ο άρχοντας της Αλεξανδρείας Μαξέντιος το έτος 305 μ.Χ. Στην αρχή κάλεσε 150 ειδωλολάτρες φιλοσόφους, ρήτορες και διδασκάλους να μεταπείσουν την Αικατερίνα με λογικά επιχειρήματα από τους αρχαίους σοφούς. Όμως η Αγία, με τις πλούσιες φιλοσοφικές γνώσεις που είχε αποκτήσει και με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος όχι μόνον τους κατατρόπωσε, αλλά και και τους έπεισε να απαρνηθούν τις ειδωλολατρικές τους θεωρίες και να πιστέψουν στον Χριστό. Εξαγριώνεται ο Μαξέντιος και απειλεί με τα πλέον φρικτά βασανιστήρια. Αλλά η Αγία προτιμά να υποφέρει τα πάντα, να θυσιάσει τη ζωή της για την αγάπη και την πίστη της στον Χριστό! Το ίδιο έκαναν και τα έντεκα εκατομμύρια Άγιοι Μάρτυρες κατά τους διωγμούς των τριών πρώτων αιώνων του χριστιανισμού. Ούτε τα βασανιστήρια, ούτε τα πλούτη, ούτε η ανθρώπινη δόξα, τίποτε δεν στάθηκε ικανό να κλονίσει την αγάπη και την πίστη από τις καρδιές των Αγίων Μαρτύρων, όπως διαβάζουμε στους βίους τους. Τα μάτια τους ήσαν στραμμένα συνεχώς πρός τον ουρανό, στην αιώνια χαρά της βασιλείας του Θεού, μαζί με τον Χριστό, την οποία χαρά και απολαμβάνουν.

       Αδελφοί μου, ο Απόστολος Παύλος μας βεβαιώνει ότι ο Θεός, σε όσους πιστέψαμε στόν Χριστό και ζούμε ενωμένοι μαζί Του, μας έκανε το πιό ανεκτίμητο δώρο: "Μας ανέστησε μαζί με τον Χριστό και μας έβαλε να καθήσουμε μαζί με Αυτόν στα ουράνια" (Εφεσ. 2,6). Υπάρχει άλλη μεγαλύτερη τιμή και δόξα από αυτή; Ας φροντίζουμε με τη ζωή μας να φανούμε αντάξιοι αυτής της τιμής. Αμήν.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 9ης ΛΟΥΚΑ 18/11/2018 (Εφεσ. 4,1-7)

       Η σημερινή περικοπή από την προς Εφεσίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου τονίζει την ενότητα της Μιάς Αγίας του Χριστού Εκκλησίας και την ανάγκη της ενότητος των βαπτισμένων μελών της Εκκλησίας μεταξύ τους και με το σώμα της Εκκλησίας.          

               Την ενότητα των χριστιανών ο Απόστολος Παύλος την στηρίζει στο γεγονός, ότι:

   Πρώτον, μέσα στην Εκκλησία υπάρχει μία πίστη. Η ορθή πίστη, όπως την κήρυξε ο Χριστός και την μετέδωσαν οι Απόστολοι του Χριστού. Αυτή την πίστη που παραλάβαμε από τους Πατέρες μας, οφείλουμε κι εμείς σήμερα να διαφυλάξουμε και να τη μεταδώσουμε στους μεταγενέστερους καθαρή από παρερμηνείες και αλλοιώσεις. Ενότητα μεταξύ χριστιανών με διαφορετικές δογματικές πεποιθήσεις δεν μπορεί να υπάρξει. Το βλέπουμε στους ετεροδόξους, που ο καθένας ερμηνεύει το Ευαγγέλιο με τον δικό του τρόπο και έχουν γίνει χιλιάδες κομμάτια χωρίς καμμία σχέση μεταξύ τους, κάποιοι δε, και αντιμάχονται τους άλλους.

   Δεύτερον, ένας είναι ο Θεός Πατέρας, ένας είναι ο Κύριός μας. Ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας. Με Αυτόν είναι ενωμένα οργανικά όλα τα μέλη της Εκκλησίας και αποτελούν όλοι μαζί το ένα σώμα της Εκκλησίας. Από Αυτόν παίρνουν ζωή όλοι οι πιστοί. "Εἷς Ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός" ομολογούμε στη θεία Λειτουργία.

   Τρίτον, ένα και το αυτό Βάπτισμα λάβαμε όλοι οι χριστιανοί, όλων των εθνών και όλων των αιώνων, και ενωθήκαμε με τον ένα Κύριον, τον Ιησούν Χριστόν. Όλοι γίναμε ισότιμα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού και αναγεννηθήκαμε όλοι με τον ίδιον τρόπον, διά του αυτού Βαπτίσματος.

         Αφού λοιπόν είμαστε όλοι παιδιά του αυτού Θεού Πατέρα, μέλη του αυτού Σώματος της Εκκλησίας του Χριστού, πρέπει και μεταξύ μας οι πιστοί να είμαστε ενωμένοι. Και είναι γεγονός ότι αυτή την μεταξύ μας ενότητα την ζωογονεί το Άγιον Πνεύμα.

         Όμως για να διατηρείται αυτή η μεταξύ μας ενότητα είναι αναγκαία και η δική μας θέληση. Ο Θεός μας χάρισε το δώρον της ελευθερίας της θελήσεως. Δεν μας υποχρεώνει αναγκαστικά να δεχόμαστε ότι Εκείνος μας προσφέρει. Μας έχει καλέσει να καθήσουμε μαζί με τον Χριστό στα επουράνια και να συμβασιλεύσουμε μαζί Του. Όμως αυτό θα γίνει αν κι εμείς θελήσουμε να περπατήσουμε τόν δρόμο που μας υποδεικνύει ο Θεός, για να φθάσουμε στον λαμπρόν αυτόν προορισμό μας· εάν "ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς

ἐκλήθητε" όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος (στίχ. 1). Και στη συνέχεια ο Απόστολος Παύλος παρακαλεί -δεν διατάσσει- τους πιστούς να ζουν:

     -Με ταπείνωση, με ταπεινό φρόνημα. Η ταπεινοφροσύνη είναι η βάση όλων των αρετών, αφού αυτή ελκύει την χάρη του Θεού: "Ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν" (Α' Πέτρ. 5,5). Η ταπεινοφροσύνη που παρακαλεί ο Απόστολος να έχουν οι χριστιανοί, δεν αρκεί να είναι εξωτερική με λόγια και κάποιες πράξεις, αλλά να είναι και εσωτερική και να εκδηλώνεται με ειλικρίνεια σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του πιστού. Γι αυτό γράφει: "μετά πάσης ταπεινοφροσύνης" (στίχ.2).

   -Με πραότητα να ζήτε. "Μάθετε ἀπ' ἐμοῦ ὅτι πρᾶός εἰμι" (Ματθ.11,29) είπε ο Κύριος. Και ο Απόστολος Πέτρος προβάλλει ως υπόδειγμα την πραότητα του Χριστού: "Ο Χριστός πέθανε για μας, αφήνοντας μας το υπόδειγμα για να βαδίσουμε στα αχνάρια Του...Τις λοιδορίες δεν τις ανταπέδιδε, κι όταν έπασχε δεν απειλούσε"(Α' Πέτρ.2,21 & 23). Διαβάζοντας τα Ιερά Ευαγγέλια μένουμε έκπληκτοι με την πραότητα με την οποία αντιμετώπισε ο Χριστός τις ειρωνείες, τα φτυσίματα, τους ραβδισμούς και τον σταυρικό θάνατο. Αυτή την πραότητα μας προτρέπει ο Απόστολος Παύλος να μιμηθούμε.

   -Με μακροθυμία και υπομονή, να αντιμετωπίζετε τις δύσκολες καταστάσεις, προσθέτει ο Απόστολος Παύλος. Ο Κύριος μας διαβεβαίωσε: "Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται" (Ματθ. 10,22). Χαρακτηριστικό παράδειγμα υπομονής είναι ο Ιώβ.

     -Και να ανέχεσθε με αγάπη ο ένας τον άλλον, μας παρακαλεί ο Απόστολος Παύλος. Δημιουργούνται συχνά προστριβές ακόμη και μεταξύ πιστών χριστιανών , που δεν είναι   εύκολο να εξομαλυνθούν με κανέναν άλλον τρόπον, παρά μόνον με την ανοχή και την αγάπη. Να παραβλέψουμε τον προσβλητικό λόγο, την αδικία, την απρεπή συμπεριφορά ακόμη και ευεργετημένων από μας ανθρώπων. Με τη λογική δεν θα βρούμε άκρη. Μόνον με την αγάπη και την ανοχή θα εξομαλύνουμε την κατάσταση και ας αφήσουμε τον Πάνσοφο Θεό να φωτίσει τον άλλον να συναισθανθεί κάποτε το κακό που προξένησε.

       Αδελφοί μου, εάν με τη χάρη του Κυρίου προσπαθήσουμε να ζήσουμε σύμφωνα με αυτές τις προτροπές, που μας απηύθυνε μέσα από τη φυλακή του ο Απόστολος Παύλος, είναι βέβαιον ότι και εδώ θα ζούμε με ειρήνη και χαρά ενωμένοι μεταξύ μας και με τον Χριστό, και στον τελικό προορισμό μας θα φθάσουμε. Αμήν.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΓΡΑΜΜΑ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

   ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ

ΕΞΑΡΧΙΑ ΣΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΤΤΑΛΕΙΑΣ

          Προς τον Ιερόν Κλήρον

           και το χριστεπώνυμον  πλήρωμα της καθ' ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εν Κυρίω,

O Απόστολος Παύλος προτρέπει τους Επισκόπους: "Να προσέχετε τον εαυτόν σας και όλο το ποίμνιο, στο οποίο το Πνεύμα το Άγιο σας έθεσε Επισκόπους για να ποιμαίνετε την Εκκλησία του Κυρίου και Θεού, που την έκανε δική Του με το Αἷμα Του" (Πράξ. 20,28). Και ο Κύριος είπε: "Ο  καλός ποιμένας θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των προβάτων" (Ιωάν.10,11).  Προσπαθώντας  να ανταποκριθώ στα καθήκοντά μου ως Επίσκοπός σας και πνευματικός  πατέρας σας, έχω υποχρέωση, εκτός των άλλων, να επαγρυπνώ για την ενότητα του ποιμνίου, που μου εμπιστεύτηκε η Κεφαλή της Εκκλησίας μας, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός διά της Μητρός Εκκλησίας, καθώς και για την εν ειρήνη πνευματική προαγωγή του.

          Επειδή μερικοί από σας από άγνοια της εκκλησιαστικής τάξεως, έχουν θορυβηθεί και δερωτώνται άν οι πρόσφατες αποφάσεις του Πατριαρχείου Μόσχας ισχύουν και γι αυτούς,  που διαβιούν στα όρια της Ατταλείας, και αποτελούν  ποίμνιον της Ι. Μητροπόλεως Πισιδίας-Εξαρχίας Ατταλείας, υπαγομένης εκκλησιαστικώς στο Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως, απευθύνω προς όλους το εγκύκλιον αυτό Γράμμα.

          Όλοι οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε "εἰς Μίαν, ̔Αγίαν, Καθολικήν, καί  ̓Αποστολικήν  ̓Εκκλησίαν". Η  Μία Εκκλησία περιλαμβάνει μέλη από όλα τα έθνη, χωρίς διακρίσεις. Ο Απόστολος Παύλος γράφει ότι μέσα στην Εκκλησία  του Χριστού δεν υπάρχουν φυλετικές διαφορές: "οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην...πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ" (Γαλ.3,28).

         Αυτή η Μία Ἐκκλησία (και εννοούμε την Ορθόδοξη Εκκλησία η οποία τηρεί αναλλοίωτη την δογματική και ηθική διδασκαλία του Χριστού και των Αποστόλων μέχρι σήμερα) έχει επεκταθεί  σε όλες τις ηπείρους της γής, κατά την εντολήν του Κυρίου: "Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά έθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος..". Από τους Αποστολικούς χρόνους οι βαπτισμένοι χριστιανοί σε κάθε τόπο συγκροτούσαν την τοπική τους Εκκλησία. Για τη διαποίμανση τών πιστών, την τέλεση τών Ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας (θεία Ευχαριστία κλπ.) και για την εξασφάλιση  της ενότητας της τοπικής Εκκλησίας σε κάθε πόλη οι Απόστολοι χειροτονούσαν και τοποθετούσαν έναν Επίσκοπο. Ο Επίσκοπος αυτός έπαιρνε το προσωνύμιο της  πόλης εκείνης  π.χ. Λίνος Επίσκοπος Ρώμης,  Ιάκωβος, Επίσκοπος  Ιεροσολύμων, Ιγνάτιος  Επίσκοπος  Αντιοχείας, Μάρκος Επίσκοπος Αλεξανδρείας κ.ο.κ. Επίσης η κάθε τοπική Εκκλησία έπαιρνε το όνομα της πόλεως, όχι του έθνους στο οποίο ανήκε. Γι αυτό ο Απόστολος Παύλος στέλνει τις Επιστολές του σε Εκκλησίες που είχε ιδρύσει και τις αποκαλεί με το  όνομα της πόλης, π.χ. "Τῇ́ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ" (Α' Κορ. 1,2) ή "Προς τα μέλη της Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης" (Α' Θεσ. 1,1) κ.ο.κ.

        Έκτοτε ο κάθε Επίσκοπος έχει την απόλυτη ευθύνη για την διαποίμανση των πιστών της Επισκοπής του και κανένας άλλος. Όποιος και άν είναι αυτός, δεν έχει δικαίωμα να επεμβαίνει στα εσωτερικά θέματα άλλης Επισκοπής, εν αγνοία του οικείου Επισκόπου· π.χ. δεν μπορεί κανείς Επίσκοπος, Μητροπολίτης, Πατριάρχης να μεταβεί σε άλλη Επισκοπή να τελέσει θεία Λειτουργία ή ότιδήποτε άλλο  εν αγνοία του οικείου Επισκόπου. Ούτε Ομιλία μπορεί να κάνει προς τους πιστούς ή να τους δώσει πνευματικές ή άλλου είδους κατευθύνσεις, εν αγνοία του οικείου Επισκόπου. Το ίδιο ισχύει και για τους Ιερείς, Διακόνους, Αναγνώστες, Ιεροψάλτες. Επομένως δεν είναι υποχρεωμένοι ούτε οι  Κληρικοί ούτε οι λαϊκοί να δέχονται εντολές από άλλους Επισκόπους, Μητροπολίτες ή Πατριάρχες, παρά μόνον μέσω του Επισκόπου-Μητροπολίτη τους. Αυτή την τάξη τηρεί η Μία Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία, βάσει των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων και έτσι διατηρείται ενωμένη.

       Επομένως, αγαπητά μου πνευματικά παιδιά,  σε ΣΑΣ που ανήκετε στο ποίμνιο της Ιεράς Μητροπόλεως Πισιδίας και στις Εξαρχίες της Ατταλείας και Σίδης κανείς έξωθεν Επίσκοπος, Μητροπολίτης ή Πατριάρχης δεν έχει δικαίωμα, παρακάμπτοντας τον Ποιμενάρχη Μητροπολίτη σας, να σας δώσει  εντολές σε ποιούς ναούς να εκκλησιάζεστε και σε ποιούς να σας απαγορεύουν να κοινωνάτε και μάλιστα με απειλές. Ενώπιον του Χριστού και της Μιάς Αγίας Εκκλησίας Του αυτά δεν  έχουν καμμία  ισχύ, και αν δεν δώσετε καμμία σημασία στις απαγορεύσεις  αυτές να μήν αισθάνεσθε καμμία ενοχή. Ενοχή πρέπει να αισθάνονται εκείνοι, (όσο υψηλά και αν είναι τα εκκλησιαστικά αξιώματα που κατέχουν) που με τις αντικανονικές ενέργειές  τους επιδιώκουν με απειλές να απομακρύνουν τους πιστούς από την Εκκλησία, να διακόψουν την κοινωνία με τους Ιερείς και  τον Επίσκοπό τους, ώστε  ούτε να εξομολογούνται ούτε να  κοινωνούν.  Αυτές οι ενέργειές τους μόνον τον Αντίχριστο, που πολεμά τον Χριστό και την Εκκλησία Του, κάνουν να χαίρεται. Όλοι οι λογικοί άνθρωποι θλίβονται βαθύτατα με τέτοιες σατανικές ενέργειες.

      Αν, δε, θελήσουν να στηρίξουν  την ενέργειά τους αυτή με το δικαιολογητικόν ότι απευθύνονται όχι σε όλους τους Ορθοδόξους της Ατταλείας ή άλλων περιοχών, αλλά μόνον  στους ανθρώπους της φυλής τους, του δικού τους έθνους, τότε αποδεικνύονται παραβάτες Αποφάσεων Μεγάλων Ιερών  Συνόδων που έχουν καταδικάσει τον εθνοφυλετισμό ως αίρεση. Κάθε Επίσκοπος μόνον εντός της Επισκοπής του έχει αρμοδιότητες. Κανείς Επίσκοπος δεν έχει δικαίωμα να επεκτείνει την εξουσία του πέραν των τοπικών ορίων της Επισκοπής του, και να απαιτεί χριστιανοί, που ανήκουν εκκλησιαστικώς  σε άλλες μακρυνές Επισκοπές, Μητροπόλεις, Πατριαρχεία να υπακούουν σε ότι τους διατάζουν μόνον και μόνον διότι ανήκουν στην ίδια φυλή.

            Ειδικότερα με το θέμα του Εθνοφυλετισμού ασχολήθηκε η Μεγάλη  Σύνοδος των Ορθοδόξων του έτους 1872, η οποία -με  βάση το Κανονικό δίκαιο και την Παράδοση της Εκκλησίας- κατεδίκασε  τον  εθνοφυλετισμό,  επειδή υποσκάπτει, ως αίρεση, τα εκκλησιολογικά θεμέλια της χριστιανικής πίστης [1] Το «φυλετικό» κριτήριο όπως αποφάσισε ρητά η Μεγάλη  αυτή Σύνοδος (1872) αντιβαίνει στο πολίτευμα της Εκκλησίας, επειδή δογματικά και διοικητικά προσβάλλει την ενότητα της τοπικής Εκκλησίας. Δεδομένου ότι η τοπική Εκκλησία προσδιορίζεται με εδαφικά-γεωγραφικά κριτήρια, το «φυλετικό» κριτήριο  είναι στοιχείο διχασμού, αντίθετου, επίσης, στο εκκλησιαστικό γεγονός και στη μετοχή του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας υπό του ενός Επισκόπου της κάθε Επαρχίας [2]. (Βλ. Πρακτικά Μεγάλης Συνόδου [1] Mansi Tόμ.45 στήλες 423 & [2] 430).

     Αυτές οι Αποφάσεις έγιναν αποδεκτές από την ανά τον  κόσμον Ορθοδοξία και πρέπει να τις γνωρίζουν και να τις τηρούν όλοι όσοι αναλαμβάνουν να διακονήσουν την Εκκλησία και να μη πέφτουν στη αίρεση του εθνοφυλετισμού και καταστρέφουν την ενότητα της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας.

               Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εν Κυρίω, εμείς σας αγαπούμε όλους και όλες και δεχόμαστε στην Μητρόπολή μας και στους ναούς μας, που -όπως γνωρἰζετε- αποκτήσαμε με πολλές θυσίες, όλους τους Ορθοδόξους πιστούς,  ανεξάρτητα σε ποιά φυλή ανήκουν. Συνεχίζουμε με τους Ιερείς μας, όπως μέχρι τώρα, τις θείες Λειτουργίες και όλες τις δραστηριότητες της Εκκλησίας μας στους Ιερούς Ναούς μας. Να μην αισθάνεται κανείς  ενοχή επειδή συνεχίζει, όπως μέχρι τώρα, να εκκλησιάζεται στην Αττάλεια και στην Αλάνια. Αντιθέτως, έτσι θα χαίρεται ο Χριστός, η Παναγία μας, ο Απόστολος Παύλος, ο Άγιος Αλύπιος και όλοι οι οι Άγιοι των τόπων αυτών, που θα σας υποδέχονται στους ναούς τους. Οι μόνοι που θα λυπούνται θα είναι ὅσοι δέν μπορούν να κατανοήσουν τόν σκανδαλισμό που προκαλούν στις ψυχές τω πιστών και τον τραυματισμό της ενότητας της Μιάς Αγίας του Χριστού Εκκλησίας.

            Όσοι αμφιταλαντεύονται ας προσευχηθούν και ας αποφασίσουν: Επιθυμούν να αρέσουν στον Χριστό ή σε ανθρώπους; Ο Απόστολος Παύλος πάντως είπε: "Εάν ζητούσα να αρέσω στους ανθρώπους, δεν θα ήμουν υπηρέτης του Θεού" (Γαλ.1,11).

      Κατακλείω το γράμμα μου αυτό με την προτροπή του Αποστόλου Παύλου: "Αδελφοί μου, να χαίρεστε, να προοδεύετε, να συμπαραστέκεστε ο ένας στον άλλον, να μην έχετε διαφωνίες, να έχετε ειρήνη και ο Θεός που χαρίζει ειρήνη θα είναι μαζί σας" (Β' Κορ. 13, 11).

                                       Με θερμές πατρικές ευχές

                                          +Ὁ Πισιδίας Σωτήριος

                                    Ἔξαρχος Σίδης και  Ἀτταλείας