ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 25.11.2018 Αγίας Αικατερίνης (Γαλ. 3,23-4,5)

         Σε ποιά πνευματική κατάσταση ήταν οι άνθρωποι που ακολουθούσαν τον Μωσαϊκό Νόμο και σε πόσο ανώτερη πνευματική κατάσταση υψώνεται όποιος πιστεύει στον Χριστό, μας εξηγεί ο Απόστολος Παύλος, με τη σημερινή περικοπή από την προς Γαλάτας Επιστολή του.

         Επειδή παλαιά ήμασταν σαν τα νήπια από πνευματικής άποψης, χρειαζόμασταν ένα παιδαγωγό, ώσπου να φθάσουυμε σε ώριμη πνευματική ηλικία. Και ακριβώς αυτό το έργο του παιδαγωγού έκανε ο Μωσαϊκός Νόμος. Προετοίμασε τους ανθρώπους, ώστε με τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο να μπορέσουν να πιστέψουν σε Αυτόν. Τώρα, όσοι   γνωρίσαμε τον Μεσσία Χριστό, δεν χρειάζεται να ζούμε περιωρισμένοι σαν μέσα σε φρούριο, και να τηρούμε τις τυπικές διατάξεις του Νόμου. Είμαστε πλέον ελεύθεροι, αρκεί να πιστέψουμε τον Χριστόν ως Κύριον και Θεό μας, να βαπτιστούμε και να ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του.

           Στη συνέχεια τονίζει ο Απόστολος Παύλος το πόσο μεγάλη αξία έχει το άγιο Βάπτισμα που λάβαμε! "Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε" (στίχ.27), γράφει. Όσοι λάβαμε το χριστιανικό Βάπτισμα, με την πίστη προς τον Χριστό ως Σωτήρα μας, ενωθήκαμε με τον Χριστό. Ενωθήκαμε με τον Χριστό τόσο στενά, σαν το ένδυμα με το σώμα, που προσαρμόζεται απόλυτα επάνω του. Και αφού γίναμε ένα με τον Χριστό, που είναι ο Υιός του Θεού, γίναμε κι εμείς μαζί Του παιδιά του Θεού. Ο Θεός Πατέρας, με την αγάπη Του, μας υιοθέτησε. Και όπως γράφει αλλού ο Απόστολος Παύλος, το Άγιο Πνεύμα μας δίνει το θάρρος να λέμε το Θεό: Αββά, Πατέρα μου! Και τό ίδιο Πνεύμα του Θεού διαβεβαιώνει το δικό μας πνεύμα πως είμαστε παιδιά του Θεού. Αφού, λοιπόν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι. Κληρονόμοι του Θεού, που θα μετάσχουμε μαζί με τον Χριστό στη θεϊκή δωρεά" (Ρωμ. 8,15-17). Και ο Απόστολος Πέτρος προσθέτει: "Εσείς είστε η εκλεκτή γενιά, το βασιλικό ιερατείο, το άγιο έθνος, ο λαός που διάλεξε ο Θεός" (Α' Πέτρ. 2,9).

           Αυτή δε, την τιμή την κάνει ο Κύριος σε κάθε άνθρωπο, Ανεξάρτητα αν είναι άνδρας ή γυναίκα, σε ποιά φυλή ή κοινωνική τάξη ανήκει. "Όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό" ( στίχ. 28) διακηρύττει με έμφαση ο Απόστολος Παύλος.

       Έχουμε εκτιμήσει, αδελφοί μου, σε πόσο τιμητική θέση μας ανέβασε ο Χριστός, μόνο με την πίστη μας προς Αυτόν;

       Αυτό το είχαν καταλάβει οι άγιοι Μάρτυρες, όπως η ένδοξη Μεγαλομάρτυς Αικατερίνα, που γιορτάζουμε σήμερα. Έζησε στα χρόνια εκείνα που οι ειδωλολάτρες αυτοκράτορες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κατεδίωκαν τους χριστιανούς και με σκληρά βασανιστήρια απαιτούσαν να αρνηθούν την πίστη τους στον Χριστό! Αυτό προσπάθησε να επιτύχει και ο άρχοντας της Αλεξανδρείας Μαξέντιος το έτος 305 μ.Χ. Στην αρχή κάλεσε 150 ειδωλολάτρες φιλοσόφους, ρήτορες και διδασκάλους να μεταπείσουν την Αικατερίνα με λογικά επιχειρήματα από τους αρχαίους σοφούς. Όμως η Αγία, με τις πλούσιες φιλοσοφικές γνώσεις που είχε αποκτήσει και με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος όχι μόνον τους κατατρόπωσε, αλλά και και τους έπεισε να απαρνηθούν τις ειδωλολατρικές τους θεωρίες και να πιστέψουν στον Χριστό. Εξαγριώνεται ο Μαξέντιος και απειλεί με τα πλέον φρικτά βασανιστήρια. Αλλά η Αγία προτιμά να υποφέρει τα πάντα, να θυσιάσει τη ζωή της για την αγάπη και την πίστη της στον Χριστό! Το ίδιο έκαναν και τα έντεκα εκατομμύρια Άγιοι Μάρτυρες κατά τους διωγμούς των τριών πρώτων αιώνων του χριστιανισμού. Ούτε τα βασανιστήρια, ούτε τα πλούτη, ούτε η ανθρώπινη δόξα, τίποτε δεν στάθηκε ικανό να κλονίσει την αγάπη και την πίστη από τις καρδιές των Αγίων Μαρτύρων, όπως διαβάζουμε στους βίους τους. Τα μάτια τους ήσαν στραμμένα συνεχώς πρός τον ουρανό, στην αιώνια χαρά της βασιλείας του Θεού, μαζί με τον Χριστό, την οποία χαρά και απολαμβάνουν.

       Αδελφοί μου, ο Απόστολος Παύλος μας βεβαιώνει ότι ο Θεός, σε όσους πιστέψαμε στόν Χριστό και ζούμε ενωμένοι μαζί Του, μας έκανε το πιό ανεκτίμητο δώρο: "Μας ανέστησε μαζί με τον Χριστό και μας έβαλε να καθήσουμε μαζί με Αυτόν στα ουράνια" (Εφεσ. 2,6). Υπάρχει άλλη μεγαλύτερη τιμή και δόξα από αυτή; Ας φροντίζουμε με τη ζωή μας να φανούμε αντάξιοι αυτής της τιμής. Αμήν.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 9ης ΛΟΥΚΑ 18/11/2018 (Εφεσ. 4,1-7)

       Η σημερινή περικοπή από την προς Εφεσίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου τονίζει την ενότητα της Μιάς Αγίας του Χριστού Εκκλησίας και την ανάγκη της ενότητος των βαπτισμένων μελών της Εκκλησίας μεταξύ τους και με το σώμα της Εκκλησίας.          

               Την ενότητα των χριστιανών ο Απόστολος Παύλος την στηρίζει στο γεγονός, ότι:

   Πρώτον, μέσα στην Εκκλησία υπάρχει μία πίστη. Η ορθή πίστη, όπως την κήρυξε ο Χριστός και την μετέδωσαν οι Απόστολοι του Χριστού. Αυτή την πίστη που παραλάβαμε από τους Πατέρες μας, οφείλουμε κι εμείς σήμερα να διαφυλάξουμε και να τη μεταδώσουμε στους μεταγενέστερους καθαρή από παρερμηνείες και αλλοιώσεις. Ενότητα μεταξύ χριστιανών με διαφορετικές δογματικές πεποιθήσεις δεν μπορεί να υπάρξει. Το βλέπουμε στους ετεροδόξους, που ο καθένας ερμηνεύει το Ευαγγέλιο με τον δικό του τρόπο και έχουν γίνει χιλιάδες κομμάτια χωρίς καμμία σχέση μεταξύ τους, κάποιοι δε, και αντιμάχονται τους άλλους.

   Δεύτερον, ένας είναι ο Θεός Πατέρας, ένας είναι ο Κύριός μας. Ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας. Με Αυτόν είναι ενωμένα οργανικά όλα τα μέλη της Εκκλησίας και αποτελούν όλοι μαζί το ένα σώμα της Εκκλησίας. Από Αυτόν παίρνουν ζωή όλοι οι πιστοί. "Εἷς Ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός" ομολογούμε στη θεία Λειτουργία.

   Τρίτον, ένα και το αυτό Βάπτισμα λάβαμε όλοι οι χριστιανοί, όλων των εθνών και όλων των αιώνων, και ενωθήκαμε με τον ένα Κύριον, τον Ιησούν Χριστόν. Όλοι γίναμε ισότιμα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού και αναγεννηθήκαμε όλοι με τον ίδιον τρόπον, διά του αυτού Βαπτίσματος.

         Αφού λοιπόν είμαστε όλοι παιδιά του αυτού Θεού Πατέρα, μέλη του αυτού Σώματος της Εκκλησίας του Χριστού, πρέπει και μεταξύ μας οι πιστοί να είμαστε ενωμένοι. Και είναι γεγονός ότι αυτή την μεταξύ μας ενότητα την ζωογονεί το Άγιον Πνεύμα.

         Όμως για να διατηρείται αυτή η μεταξύ μας ενότητα είναι αναγκαία και η δική μας θέληση. Ο Θεός μας χάρισε το δώρον της ελευθερίας της θελήσεως. Δεν μας υποχρεώνει αναγκαστικά να δεχόμαστε ότι Εκείνος μας προσφέρει. Μας έχει καλέσει να καθήσουμε μαζί με τον Χριστό στα επουράνια και να συμβασιλεύσουμε μαζί Του. Όμως αυτό θα γίνει αν κι εμείς θελήσουμε να περπατήσουμε τόν δρόμο που μας υποδεικνύει ο Θεός, για να φθάσουμε στον λαμπρόν αυτόν προορισμό μας· εάν "ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς

ἐκλήθητε" όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος (στίχ. 1). Και στη συνέχεια ο Απόστολος Παύλος παρακαλεί -δεν διατάσσει- τους πιστούς να ζουν:

     -Με ταπείνωση, με ταπεινό φρόνημα. Η ταπεινοφροσύνη είναι η βάση όλων των αρετών, αφού αυτή ελκύει την χάρη του Θεού: "Ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν" (Α' Πέτρ. 5,5). Η ταπεινοφροσύνη που παρακαλεί ο Απόστολος να έχουν οι χριστιανοί, δεν αρκεί να είναι εξωτερική με λόγια και κάποιες πράξεις, αλλά να είναι και εσωτερική και να εκδηλώνεται με ειλικρίνεια σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του πιστού. Γι αυτό γράφει: "μετά πάσης ταπεινοφροσύνης" (στίχ.2).

   -Με πραότητα να ζήτε. "Μάθετε ἀπ' ἐμοῦ ὅτι πρᾶός εἰμι" (Ματθ.11,29) είπε ο Κύριος. Και ο Απόστολος Πέτρος προβάλλει ως υπόδειγμα την πραότητα του Χριστού: "Ο Χριστός πέθανε για μας, αφήνοντας μας το υπόδειγμα για να βαδίσουμε στα αχνάρια Του...Τις λοιδορίες δεν τις ανταπέδιδε, κι όταν έπασχε δεν απειλούσε"(Α' Πέτρ.2,21 & 23). Διαβάζοντας τα Ιερά Ευαγγέλια μένουμε έκπληκτοι με την πραότητα με την οποία αντιμετώπισε ο Χριστός τις ειρωνείες, τα φτυσίματα, τους ραβδισμούς και τον σταυρικό θάνατο. Αυτή την πραότητα μας προτρέπει ο Απόστολος Παύλος να μιμηθούμε.

   -Με μακροθυμία και υπομονή, να αντιμετωπίζετε τις δύσκολες καταστάσεις, προσθέτει ο Απόστολος Παύλος. Ο Κύριος μας διαβεβαίωσε: "Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται" (Ματθ. 10,22). Χαρακτηριστικό παράδειγμα υπομονής είναι ο Ιώβ.

     -Και να ανέχεσθε με αγάπη ο ένας τον άλλον, μας παρακαλεί ο Απόστολος Παύλος. Δημιουργούνται συχνά προστριβές ακόμη και μεταξύ πιστών χριστιανών , που δεν είναι   εύκολο να εξομαλυνθούν με κανέναν άλλον τρόπον, παρά μόνον με την ανοχή και την αγάπη. Να παραβλέψουμε τον προσβλητικό λόγο, την αδικία, την απρεπή συμπεριφορά ακόμη και ευεργετημένων από μας ανθρώπων. Με τη λογική δεν θα βρούμε άκρη. Μόνον με την αγάπη και την ανοχή θα εξομαλύνουμε την κατάσταση και ας αφήσουμε τον Πάνσοφο Θεό να φωτίσει τον άλλον να συναισθανθεί κάποτε το κακό που προξένησε.

       Αδελφοί μου, εάν με τη χάρη του Κυρίου προσπαθήσουμε να ζήσουμε σύμφωνα με αυτές τις προτροπές, που μας απηύθυνε μέσα από τη φυλακή του ο Απόστολος Παύλος, είναι βέβαιον ότι και εδώ θα ζούμε με ειρήνη και χαρά ενωμένοι μεταξύ μας και με τον Χριστό, και στον τελικό προορισμό μας θα φθάσουμε. Αμήν.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΓΡΑΜΜΑ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

   ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ

ΕΞΑΡΧΙΑ ΣΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΤΤΑΛΕΙΑΣ

          Προς τον Ιερόν Κλήρον

           και το χριστεπώνυμον  πλήρωμα της καθ' ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εν Κυρίω,

O Απόστολος Παύλος προτρέπει τους Επισκόπους: "Να προσέχετε τον εαυτόν σας και όλο το ποίμνιο, στο οποίο το Πνεύμα το Άγιο σας έθεσε Επισκόπους για να ποιμαίνετε την Εκκλησία του Κυρίου και Θεού, που την έκανε δική Του με το Αἷμα Του" (Πράξ. 20,28). Και ο Κύριος είπε: "Ο  καλός ποιμένας θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των προβάτων" (Ιωάν.10,11).  Προσπαθώντας  να ανταποκριθώ στα καθήκοντά μου ως Επίσκοπός σας και πνευματικός  πατέρας σας, έχω υποχρέωση, εκτός των άλλων, να επαγρυπνώ για την ενότητα του ποιμνίου, που μου εμπιστεύτηκε η Κεφαλή της Εκκλησίας μας, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός διά της Μητρός Εκκλησίας, καθώς και για την εν ειρήνη πνευματική προαγωγή του.

          Επειδή μερικοί από σας από άγνοια της εκκλησιαστικής τάξεως, έχουν θορυβηθεί και δερωτώνται άν οι πρόσφατες αποφάσεις του Πατριαρχείου Μόσχας ισχύουν και γι αυτούς,  που διαβιούν στα όρια της Ατταλείας, και αποτελούν  ποίμνιον της Ι. Μητροπόλεως Πισιδίας-Εξαρχίας Ατταλείας, υπαγομένης εκκλησιαστικώς στο Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως, απευθύνω προς όλους το εγκύκλιον αυτό Γράμμα.

          Όλοι οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε "εἰς Μίαν, ̔Αγίαν, Καθολικήν, καί  ̓Αποστολικήν  ̓Εκκλησίαν". Η  Μία Εκκλησία περιλαμβάνει μέλη από όλα τα έθνη, χωρίς διακρίσεις. Ο Απόστολος Παύλος γράφει ότι μέσα στην Εκκλησία  του Χριστού δεν υπάρχουν φυλετικές διαφορές: "οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην...πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ" (Γαλ.3,28).

         Αυτή η Μία Ἐκκλησία (και εννοούμε την Ορθόδοξη Εκκλησία η οποία τηρεί αναλλοίωτη την δογματική και ηθική διδασκαλία του Χριστού και των Αποστόλων μέχρι σήμερα) έχει επεκταθεί  σε όλες τις ηπείρους της γής, κατά την εντολήν του Κυρίου: "Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά έθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος..". Από τους Αποστολικούς χρόνους οι βαπτισμένοι χριστιανοί σε κάθε τόπο συγκροτούσαν την τοπική τους Εκκλησία. Για τη διαποίμανση τών πιστών, την τέλεση τών Ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας (θεία Ευχαριστία κλπ.) και για την εξασφάλιση  της ενότητας της τοπικής Εκκλησίας σε κάθε πόλη οι Απόστολοι χειροτονούσαν και τοποθετούσαν έναν Επίσκοπο. Ο Επίσκοπος αυτός έπαιρνε το προσωνύμιο της  πόλης εκείνης  π.χ. Λίνος Επίσκοπος Ρώμης,  Ιάκωβος, Επίσκοπος  Ιεροσολύμων, Ιγνάτιος  Επίσκοπος  Αντιοχείας, Μάρκος Επίσκοπος Αλεξανδρείας κ.ο.κ. Επίσης η κάθε τοπική Εκκλησία έπαιρνε το όνομα της πόλεως, όχι του έθνους στο οποίο ανήκε. Γι αυτό ο Απόστολος Παύλος στέλνει τις Επιστολές του σε Εκκλησίες που είχε ιδρύσει και τις αποκαλεί με το  όνομα της πόλης, π.χ. "Τῇ́ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ" (Α' Κορ. 1,2) ή "Προς τα μέλη της Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης" (Α' Θεσ. 1,1) κ.ο.κ.

        Έκτοτε ο κάθε Επίσκοπος έχει την απόλυτη ευθύνη για την διαποίμανση των πιστών της Επισκοπής του και κανένας άλλος. Όποιος και άν είναι αυτός, δεν έχει δικαίωμα να επεμβαίνει στα εσωτερικά θέματα άλλης Επισκοπής, εν αγνοία του οικείου Επισκόπου· π.χ. δεν μπορεί κανείς Επίσκοπος, Μητροπολίτης, Πατριάρχης να μεταβεί σε άλλη Επισκοπή να τελέσει θεία Λειτουργία ή ότιδήποτε άλλο  εν αγνοία του οικείου Επισκόπου. Ούτε Ομιλία μπορεί να κάνει προς τους πιστούς ή να τους δώσει πνευματικές ή άλλου είδους κατευθύνσεις, εν αγνοία του οικείου Επισκόπου. Το ίδιο ισχύει και για τους Ιερείς, Διακόνους, Αναγνώστες, Ιεροψάλτες. Επομένως δεν είναι υποχρεωμένοι ούτε οι  Κληρικοί ούτε οι λαϊκοί να δέχονται εντολές από άλλους Επισκόπους, Μητροπολίτες ή Πατριάρχες, παρά μόνον μέσω του Επισκόπου-Μητροπολίτη τους. Αυτή την τάξη τηρεί η Μία Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία, βάσει των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων και έτσι διατηρείται ενωμένη.

       Επομένως, αγαπητά μου πνευματικά παιδιά,  σε ΣΑΣ που ανήκετε στο ποίμνιο της Ιεράς Μητροπόλεως Πισιδίας και στις Εξαρχίες της Ατταλείας και Σίδης κανείς έξωθεν Επίσκοπος, Μητροπολίτης ή Πατριάρχης δεν έχει δικαίωμα, παρακάμπτοντας τον Ποιμενάρχη Μητροπολίτη σας, να σας δώσει  εντολές σε ποιούς ναούς να εκκλησιάζεστε και σε ποιούς να σας απαγορεύουν να κοινωνάτε και μάλιστα με απειλές. Ενώπιον του Χριστού και της Μιάς Αγίας Εκκλησίας Του αυτά δεν  έχουν καμμία  ισχύ, και αν δεν δώσετε καμμία σημασία στις απαγορεύσεις  αυτές να μήν αισθάνεσθε καμμία ενοχή. Ενοχή πρέπει να αισθάνονται εκείνοι, (όσο υψηλά και αν είναι τα εκκλησιαστικά αξιώματα που κατέχουν) που με τις αντικανονικές ενέργειές  τους επιδιώκουν με απειλές να απομακρύνουν τους πιστούς από την Εκκλησία, να διακόψουν την κοινωνία με τους Ιερείς και  τον Επίσκοπό τους, ώστε  ούτε να εξομολογούνται ούτε να  κοινωνούν.  Αυτές οι ενέργειές τους μόνον τον Αντίχριστο, που πολεμά τον Χριστό και την Εκκλησία Του, κάνουν να χαίρεται. Όλοι οι λογικοί άνθρωποι θλίβονται βαθύτατα με τέτοιες σατανικές ενέργειες.

      Αν, δε, θελήσουν να στηρίξουν  την ενέργειά τους αυτή με το δικαιολογητικόν ότι απευθύνονται όχι σε όλους τους Ορθοδόξους της Ατταλείας ή άλλων περιοχών, αλλά μόνον  στους ανθρώπους της φυλής τους, του δικού τους έθνους, τότε αποδεικνύονται παραβάτες Αποφάσεων Μεγάλων Ιερών  Συνόδων που έχουν καταδικάσει τον εθνοφυλετισμό ως αίρεση. Κάθε Επίσκοπος μόνον εντός της Επισκοπής του έχει αρμοδιότητες. Κανείς Επίσκοπος δεν έχει δικαίωμα να επεκτείνει την εξουσία του πέραν των τοπικών ορίων της Επισκοπής του, και να απαιτεί χριστιανοί, που ανήκουν εκκλησιαστικώς  σε άλλες μακρυνές Επισκοπές, Μητροπόλεις, Πατριαρχεία να υπακούουν σε ότι τους διατάζουν μόνον και μόνον διότι ανήκουν στην ίδια φυλή.

            Ειδικότερα με το θέμα του Εθνοφυλετισμού ασχολήθηκε η Μεγάλη  Σύνοδος των Ορθοδόξων του έτους 1872, η οποία -με  βάση το Κανονικό δίκαιο και την Παράδοση της Εκκλησίας- κατεδίκασε  τον  εθνοφυλετισμό,  επειδή υποσκάπτει, ως αίρεση, τα εκκλησιολογικά θεμέλια της χριστιανικής πίστης [1] Το «φυλετικό» κριτήριο όπως αποφάσισε ρητά η Μεγάλη  αυτή Σύνοδος (1872) αντιβαίνει στο πολίτευμα της Εκκλησίας, επειδή δογματικά και διοικητικά προσβάλλει την ενότητα της τοπικής Εκκλησίας. Δεδομένου ότι η τοπική Εκκλησία προσδιορίζεται με εδαφικά-γεωγραφικά κριτήρια, το «φυλετικό» κριτήριο  είναι στοιχείο διχασμού, αντίθετου, επίσης, στο εκκλησιαστικό γεγονός και στη μετοχή του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας υπό του ενός Επισκόπου της κάθε Επαρχίας [2]. (Βλ. Πρακτικά Μεγάλης Συνόδου [1] Mansi Tόμ.45 στήλες 423 & [2] 430).

     Αυτές οι Αποφάσεις έγιναν αποδεκτές από την ανά τον  κόσμον Ορθοδοξία και πρέπει να τις γνωρίζουν και να τις τηρούν όλοι όσοι αναλαμβάνουν να διακονήσουν την Εκκλησία και να μη πέφτουν στη αίρεση του εθνοφυλετισμού και καταστρέφουν την ενότητα της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας.

               Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εν Κυρίω, εμείς σας αγαπούμε όλους και όλες και δεχόμαστε στην Μητρόπολή μας και στους ναούς μας, που -όπως γνωρἰζετε- αποκτήσαμε με πολλές θυσίες, όλους τους Ορθοδόξους πιστούς,  ανεξάρτητα σε ποιά φυλή ανήκουν. Συνεχίζουμε με τους Ιερείς μας, όπως μέχρι τώρα, τις θείες Λειτουργίες και όλες τις δραστηριότητες της Εκκλησίας μας στους Ιερούς Ναούς μας. Να μην αισθάνεται κανείς  ενοχή επειδή συνεχίζει, όπως μέχρι τώρα, να εκκλησιάζεται στην Αττάλεια και στην Αλάνια. Αντιθέτως, έτσι θα χαίρεται ο Χριστός, η Παναγία μας, ο Απόστολος Παύλος, ο Άγιος Αλύπιος και όλοι οι οι Άγιοι των τόπων αυτών, που θα σας υποδέχονται στους ναούς τους. Οι μόνοι που θα λυπούνται θα είναι ὅσοι δέν μπορούν να κατανοήσουν τόν σκανδαλισμό που προκαλούν στις ψυχές τω πιστών και τον τραυματισμό της ενότητας της Μιάς Αγίας του Χριστού Εκκλησίας.

            Όσοι αμφιταλαντεύονται ας προσευχηθούν και ας αποφασίσουν: Επιθυμούν να αρέσουν στον Χριστό ή σε ανθρώπους; Ο Απόστολος Παύλος πάντως είπε: "Εάν ζητούσα να αρέσω στους ανθρώπους, δεν θα ήμουν υπηρέτης του Θεού" (Γαλ.1,11).

      Κατακλείω το γράμμα μου αυτό με την προτροπή του Αποστόλου Παύλου: "Αδελφοί μου, να χαίρεστε, να προοδεύετε, να συμπαραστέκεστε ο ένας στον άλλον, να μην έχετε διαφωνίες, να έχετε ειρήνη και ο Θεός που χαρίζει ειρήνη θα είναι μαζί σας" (Β' Κορ. 13, 11).

                                       Με θερμές πατρικές ευχές

                                          +Ὁ Πισιδίας Σωτήριος

                                    Ἔξαρχος Σίδης και  Ἀτταλείας

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 4.11.2018 (Εφεσ. 2,4-10)

     Ο Απόστολος Παύλος στη σημερινή περικοπή, που ακούσαμε, από την Επιστολή του προς τους χριστιανούς της Εφέσου, της Μικράς Ασίας, μας παρουσιάζει το μεγαλείον της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπον: "Ὁ Θεός μᾶς ἀγάπησε, γιατί εἶναι πλούσιος σέ ἔλεος καί ἔχει ἀπέραντη ἀγάπη" (στίχ. 4). Και στη συνέχεια ο θεόπνευστος Απόστολος περιγράφει το πώς ο Θεός εκδήλωσε αυτή την απέραντι αγάπη Του στον άνθρωπο. Και βέβαια αυτό ήταν επόμενο, αφού "ὁ Θεός εἶναι Ἀγάπη", όπως μας βεβαιώνει και ο Μαθητής της αγάπης ὁ Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος (Α' Ἰωάν. 4,16).

       Αδελφοί, έχουμε αισθανθεί βαθειά στην ψυχή μας αυτή την αλήθεια, ότι ο Θεός μέσα από τη θεϊκή φύση Του είναι όλος αγάπη και μόνον αγάπη; Ότι κάθε ενέργειά του Θεού προέρχεται από αγάπη; Ότι ο Θεός τίποτε δεν κάνει χωρίς αγάπη; Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο Θεός εκτείνει την αγάπη Του σε όλον τον κόσμο, τον οποίον από αγάπη και μόνον δημιούργησε, και σε όλους τους ανθρώπους, κάθε φυλής, ότιδήποτε και αν είναι καθένας, καλός ή κακός, άγιος ή αμαρτωλός;

     Φράσεις που λέγονται από κάποιους γονείς στα παιδιά τους: -"πρόσεξε, άν το κάνεις αυτό δεν θα σε αγαπά ο Θεός", είναι πολύ λαθεμένες. Όπως και αυτό που αποφαίνονται κάποιοι: "Τον τιμώρησε ο Θεός". Αλοίμονο άν ο Θεός έπαυε να μας αγαπά, όταν αμαρτάνουμε και μας τιμωρούσε για κάθε παρακοή στο θέλημά Του! Λέγει ο Ψαλμωδός: "Ἐάν ἀνομίας παρατηρήσεις, Κύριε Κύριε, τίς ὑποστήσεται;" Ψαλμός 129,3 (130). Ποιός, Κύριε, θα μπορούσε να αντέξει τον έλεγχό Σου για τις αμαρτίες μας;

     Πουθενά στα Ιερά Ευαγγέλια δεν θα βρείτε φράσεις που να παρουσιάζουν τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό ως τιμωρό. Αντίθετα, είναι γεμάτα με εκδηλώσεις αγάπης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ακόμη και πρός ανθρώπους, που διέπραξαν μεγάλες αμαρτίες. Ας θυμηθούμε τη στάση του Ιησού απέναντι στην αμαρτωλή εκείνη γυναίκα που την έσωσε από τον λιθοβολισμό των Φαρισαίων: "Δεν σε καταδικάζω" της είπε ο Ιησούς· "πήγαινε, κι από δω και πέρα μην αμαρτάνεις πιά" (Ιωάν. 8,11). Άλλωστε ο Ίδιος ο Ιησούς το διεκήρυξε: "Δεν ήρθα για να καταδικάσω τον κόσμο, αλλά για να σώσω τον κόσμο" (Ιωάν.12,47).

       Εάν δεν ερχόταν ο Ιησούς, κινούμενος από την πολλή Του αγάπη να μας σώσει, η σωτηρία μας θα ήταν αδύνατη. Από την πλευρά μας εμείς οι άνθρωποι -χωρίς τον Χριστό-δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε για τη σωτηρία μας. Διότι, όπως γράφει στη συνέχεια της Επιστολής του ο Απόστολος Παύλος : "εμείς ήμασταν πνευματικά νεκροί εξαιτίας των παραπτωμάτων μας" (στίχ. 5). Ο νεκρός δεν είναι ικανός για τίποτε. Ήρθε όμως ο Χριστός και ενώ ήμασταν νεκροί "μας ξανάδωσε ζωή" και με τη χάρη Του έχουμε σωθεί. Και όχι μόνον μας έσωσε ο Θεός, αλλά και μας ετίμησε κατά τρόπον εκπληκτικόν. Ο Θεός Πατέρας, που μας δέχτηκε και πάλι κοντά Του ως παιδιά Του αγάπημένα, μας έδωσε τη δυνατότητα να καθήσουμε μαζί με τον Υιόν Του, τον Ιησού Χριστό στα επουράνια! Και αυτό πώς επιτυγχάνεται; Με την πίστη μας. Όταν πιστέψουμε στον Ιησού Χριστό και αγωνιστούμε να ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του ο Θεός μας ανεβάζει στα ουράνια. Μας κάνει πολίτες της βασιλείας Του. Μας δέχεται ως μέλη της Αγίας Εκκλησίας Του, που αρχίζει από τη γή και φθάνει έως τον Ουρανό.

       Ας προσέξουμε και κάτι ακόμη που προσθέτει ο Απόστολος Παύλος. Η σωτηρία που μας χάρισε ο Θεός και η δόξα και τιμή με την οποία μας περιέβαλε δεν είναι δικό μας κατόρθωμα, αλλά δώρο του Θεού. Δεν σωθήκαμε από μόνοι μας· γι αυτό δεν μπορεί κανείς να καυχηθεί γι αυτό. "Χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διά τῆς πίστεως...Θεοῦ το δῶρον" (στίχ. 8).

         Αδελφοί μου, μετά από αυτά που μας αποκάλυψε ο θεόπνευστος Απόστολος όχι μόνον να ευγνωμονούμε τον Τριαδικόν Θεόν για τη μεγάλη αγάπη Του, με την οποία μας χάρισε τη σωτηρία. Αλλά και απόλυτα να Τον εμπιστευόμαστε. Να αποδεχόμαστε κάθε τι που παραχωρεί να συμβαίνει στη ζωή μας, ακόμη και δυσάρεστο, με την πεποίθηση ότι, για να το επιτρέπει Εκείνος που μας αγαπά, τελικά θα είναι για το καλό μας, προς το συμφέρον μας. Εμείς από την πλευρά μας να προσέχουμε κυρίως ένα πράγμα· να είμαστε σε συνεχή κοινωνία μαζί Του και να ανταποκρινόμαστε στην απέραντι προς εμάς αγάπη Του με την δική μας εγκάρδια αγάπη. Να τον αγαπούμε, όχι να Τον φοβόμαστε. "Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβο" (Α' Ιωάν. 4,18). Ας αγαπούμε λοιπόν τον Κύριον και Θεόν μας με όλη την καρδιά μας, με όλη την ψυχή μας, μέ όλον τον νού μας και με όλη τη δύναμή μας.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Μέ χαρά ὑποδεχόμαστε τούς ἐπισκέπτες τῆς ἱστοσελίδας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πισιδίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στόν κυβερνοχῶρο της.

Ἐλᾶτε νά γνωρίσουμε τήν Πισιδία και τούς τόπους, στούς ὁποίους ἔχτισαν τίς πόλεις τους οἱ «Πάμφυλοι» (ἀπό κάθε ἑλληνική φυλή) νικητές τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου καί δημιούργησαν τήν Παμφυλία. Νά ἀντικρύσουμε τά ἀθάνατα μνημεῖα τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, τά ὁποῖα ἄν καί εἶναι ἐρειπωμένα ἐξακολουθοῦν νά ἀκτινοβολοῦν τή λάμψη του. Νά ἀκολουθήσουμε τά βήματα τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου στήν Ἀντιόχεια, πρωτεύουσα τῆς Πισιδίας, καί νά ἀκούσουμε τό πρῶτο κήρυγμά του στή Μικρασιατική γῆ. Νά θαυμάσουμε τόν ἡρωϊσμό, τή θερμουργό πίστη, τήν εἰρήνη ψυχῆς καί τήν ἀκατάβλητη θέληση τῶν χιλιάδων Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας πού ἔβαψαν μέ τό αἷμα τους τήν Ἁγιοτόκο Πισιδία καί Παμφυλία.

Ἀλλά καί τόσα ἄλλα ἐνδιαφέροντα θά ἀνακαλύπτουν οἱ ἐπισκέπτες στήν ἱστοσελίδα μας.