Μήνυμα Χριστουγέννων 2011

ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2011

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΙΣΙΔΙΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

«Χριστός Γεννάται Δοξάσατε... Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε»

Τά ἐφετεινά Χριστούγεννα ἑορτάζονται σέ μία χρονική περίοδο, κατά τήν ὁποία πολύς κόσμος, ἱδιαίτερα στήν πατρίδα μας, μαστίζεται ἀπό τήν οἰκονομική κρίση. Πολλοί ἀδελφοί μας στεροῦνται τά ἀναγκαῖα γιά τήν ἐπιβίωσή τους. Πρωτοφανής ὁ ἀριθμός τῶν ἀνέργων. Πολλοί, ὄχι μόνον ἔχασαν τήν ἐργασία τους, ἀλλά καί βρέθηκαν μέ χρέη. Ἄλλοι ἔχασαν κι αὐτά τά σπίτια τους καί βρέθηκαν οἱ οἰκογένειές τους στόν δρόμο. Πράγματι τραγική ἡ κατάσταση, πού λίγο πολύ ὅλους μᾶς ἔχει ἀγγίξει. Καί αὐτή ἡ τραγικότητα ἐπιδεινώνεται ἀπό τούς τρόπους μέ τούς ὁποίους τήν προβάλλουν τά διεθνῆ, ἀλλά καί τά δικά μας μέσα ἐνημερώσεως, πού σκορπίζουν πανικό. Προβάλλουν μέ ἔμφαση θεωρίες καί ἀπόψεις ἀνθρώπων, πού ζοῦν «ὡς ἐλπίδα μή ἔχοντες καί ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ». Μεταδίδουν μόνο ἀπελπισία ! Τό ἀποτέλεσμα, κάποιοι νά τά βλέπουν ὅλα μαῦρα μπροστά τους, χωρίς καμμία ἀκτίνα ἐλπίδας καί νά καταδικάζουν οἱ ἴδιοι τόν ἑαυτόν τους στό χειρότερο πού θά μποροῦσαν νά πάθουν, στόν σωματικό ἀλλά καί ψυχικό θάνατο !

Τόν Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα, τόν ἔχουν βγάλει ἀπό τή σκέψη τους. Τόν Ποιητήν οὐρανοῦ καί γῆς, πάντων τῶν ὁρατῶν καί ἀοράτων Θεόν, πού ἐπί ἀμέτρητους αἰῶνες προνοεῖ γιά τά δημιουργήματά Του, τόν ἔχουν ξεχάσει. Τόν γεμάτον ἀγάπη Θεόν, πού φροντίζει καί συντηρεί ἀκόμα καί τά πουλάκια καί τά ἀγριολούλουδα, οὔτε κάν Τόν θυμοῦνται. Τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τόν Μονογενῆ, πού δέχτηκε νά λάβει δούλου μορφή, νά γεννηθεῖ σ΄ἕνα σταῦλο ἀπό ἀγάπη καί μόνον γιά μᾶς, γιά νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν τραγική κατάσταση πού εἴχαμε ξεπέσει, οὔτε κάν στίς ἐπίσημες διακηρύξεις τους ἤ στίς ἁπλές συνομιλίες τους Τόν ἀναφέρουν. Τούς ἀρέσει νά γιορτάζουν κάθε χρόνο Χριστούγεννα, γιά ἄλλους λόγους ὅμως, κι ὄχι γιά νά τιμήσουν τόν Χριστό. Οὔτε κάν ἀναφέρουν τή λέξη Χριστούγεννα ! Χαρακτηριστικό δέν εἶναι τό ὅτι, ἀκόμα καί τήν παραδοσιακή εὐχή «Καλά Χριστούγεννα» τήν ἔχουν ἀντικαταστήσει μέ τό «Καλές Γιορτές» ; Βλέπετε, τούς ἐνοχλεί ἀκόμα καί ἡ λέξη Χριστός, πού ἐμπεριέχεται στή λέξη Χριστούγεννα ! Γι΄αὐτό φθάσαμε σ΄αὐτή τήν κατάντια ! Ἦταν ἑπόμενο : Ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ μᾶς προειδοποίησε : «οἱ μακρύνοντες ἑαυτούς ἀπό τοῦ Θεοῦ ἀπολοῦνται». Ὅπως οἱ παραβάτες τῶν φυσικῶν νόμων ὑφίστανται τίς συνέπειες, τό ἴδιο καί οἱ παραβάτες τῶν πνευματικῶν νόμων.

Νά γιατί τά ἐφετεινά Χριστούγεννα ἔχουν ὅλως ἰδιαίτερη σημασία. Μᾶς τονίζουν ὅτι, ὅσο καί ἄν ἐπιδιώκουν πολλοί νά παραθεωροῦν τό ταπεινό θεῖον Βρέφος τῆς Βηθλεέμ, πρίν 2011 χρόνια κάτι τό μεγαλειώδες, τό πιό σημαντικό γεγονός στήν Ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος συνέβη : ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΙ ΓΗΣ !

Χριστός ἐπί γῆς ΥΨΩΘΗΤΕ, μᾶς προτρέπει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἄς ἀνυψώσουμε τά βλέμματα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος πρός τόν Οὐρανόν, ἀπ΄ὅπου κατέρχεται «πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον». Ἄς ἱκετεύουμε μέ πίστη τόν «Τεχθέντα Βασιλέα» σέ κάθε ἀνάγκη μας, μέ τή βεβαιότητα ὅτι «τά ἀδύνατα παρά ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἔστι». Δέν μᾶς τό ἔχει ἀποδείξει μέ τόσες θαυμαστές ἐνέργειές Του ; Μέ πέντε ψωμιά καί δυό ψάρια ἔθρεψε χιλιάδες κόσμο ! Στόν Προφήτη Ἡλία μέ κοράκια ἔστελνε τροφή ! Ἐπί σαράντα χρόνια στήν ἔρημο μέ τροφή που κατέβαινε κάθε μέρα ἀπό τόν οὐρανό ἔτρεφε τούς Ἰσραηλίτες. Καί στούς βίους τῶν Ἁγίων μας δέν διαβάζουμε τούς θαυμαστούς τρόπους, μέ τούς ὁποίους ὁ Πανάγαθος Κύριος τούς συντηροῦσε σέ ἔρημους τόπους ; Ἄραγε, ἐξαντλήθηκε ἡ δύναμη τοῦ Παντοδύναμου καί ἡ ἀγάπη τοῦ Φιλανθρώπου Κυρίου μας ; Γιά νά βοηθήσει ὁ Κύριος τήν ὁλιγοπιστία τῶν ἀκροατῶν Του, κάποτε τούς εἶπε τό ἑξῆς : Ἐάν τό παιδί ζητήσει ἀπό τόν πατέρα του ψωμί, αὐτός θά τοῦ δώσει πέτρα νά φάει ; Ἤ ἄν τοῦ ζητήσει ψάρι, φείδι θά τοῦ δώσει γιά φαγητό ; Ἄν ἐσεῖς οἱ φυσικοί γονεῖς, πού δέν εἶστε ἀπηλλαγμένοι ἀπό πάθη, ξέρετε νά δίνετε στά παιδιά σας αὐτό πού χρειάζονται, ὁ στοργικός οὐράνιος Πατέρας δέν θά σᾶς δώσει αὐτά πού χρειάζεσθε κάθε φορά ; Καί κάτι ἀκόμα : τό Ἅγιο Πνεῦμα, διά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου μᾶς ἔχει διαβεβαιώσει : Ὁ Θεός «οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθεῖναι ὑπέρ ὅ δύνασθε, ἀλλά ποιήσει σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν» (πρβλ. Α΄ Κορινθ. 10, 13). Κοντά μας εἶναι ὁ Χριστός μας. Παρακολουθεῖ μέ στοργή τήν κάθε ἀγωνία μας. Γνωρίζει καλύτερα ἀπό μᾶς τίς ἀντοχές μας. Στήν ὥρα πού πρέπει θά ἐπέμβει, ἀκόμα καί μέ θαῦμα, γιά νά μή δοκιμασθοῦμε περισσότερο ἀπ΄ὅσο ἀντέχουμε.

Ἄς μή ξεχνοῦμε, μᾶς προτρέπει πάλι ὁ Ἀπόστολος, πού ὑπέφερε τά πάνδεινα, : Αὐτές οἱ πρόσκαιρες θλίψεις μᾶς ἑτοιμάζουν ὑπερβολική δόξα, καί μάλιστα αἰώνια, στόν Οὐρανό ! Καί αὐτά πού ὑποφέρουμε σ΄αὐτή τή ζωή, δέν εἶναι τίποτε μπροστά στή χαρά καί στήν οὐράνια δόξα πού θά μᾶς ἀποκαλυφθεῖ (Ρωμ. 8,18).

Ἀδελφοί μου, ἄς μήν ἀφήσουμε τά οἰκονομικά προβλήματα νά μᾶς ἐπισκιάσουν τή χαρά τῶν Χριστουγέννων.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ ! ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΞ ΟΥΡΑΝΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΑΤΕ !

ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΙ ΓΗΣ ΥΨΗΘΗΤΕ ! ΑΣΑΤΕ ΤΩ ΚΥΡΙΩ ΠΑΣΑ Η ΓΗ ...

μέ τή βεβαιότητα, ἄν καταφύγουμε σέ Αὐτόν μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη, τά μαῦρα σύννεφα πού ἐπισκιάζουν τόν ὁρίζοντα θά διαλυθοῦν καί ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, γιά μία ἀκόμη φορά, θά μᾶς ἐξαγάγει εἰς ἀναψυχήν.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις εὔχομαι σέ ὅλους σας

ΕΙΡΗΝΙΚΑ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !

ΑΤΤΑΛΕΙΑ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2011

+ ὁ Πισιδίας Σωτήριος

Mήνυμα τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου ἐπὶ τῇ 1ῃ Σεπτεμβρίου, ἡμέρᾳ προσευχῆς διὰ τὸ φυσικὸν περιβάλλον (01.09.2011)

Ἀριθμ.Πρωτ.758

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ ΚΥΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά,

Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καταξιώνει ἡμᾶς σήμερον ὅπως ἐναρξώμεθα ἑνὸς εἰσέτι ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἑνὸς εἰσέτι ἑορτολογικοῦ κύκλου, ἐντὸς τῶν εὐλογημένων εὐκαιριῶν τοῦ ὁποίου καλούμεθα νὰ καταβάλλωμεν ἀγῶνα πνευματικὸν διὰ νὰ ἀξιοποιήσωμεν καλλίτερον τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν δυνατότητα τοῦ γενέσθαι «καθ’ ὁμοίωσιν» Θεοῦ ὥστε νὰ καταστῶμεν καὶ ἡμεῖς ἅγιοι Αὐτοῦ.

Δοξολογοῦμεν, λοιπόν, σήμερον τὸ ἅγιον ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διότι ἐχάρισεν εἰς τὴν ἀνθρωπότητα καὶ διατηρεῖ καὶ συνέχει τὴν φύσιν, ὡς τὸ καταλληλότατον περιβάλλον διὰ τὴν ἐν αὐτῷ ὑγιεινὴν ἀνάπτυξιν τοῦ σώματος καὶ τοῦ πνεύματος τοῦ ἀνθρώπου. Ταυτοχρόνως δὲν δυνάμεθα ὅμως νὰ παρασιωπήσωμεν καὶ τὸ γεγονός, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν τιμᾷ πρεπόντως τὴν δωρεὰν ταύτην τοῦ Θεοῦ καὶ καταστρέφει τὸ περιβάλλον, ἐκ πλεονεξίας ἢ ἐξ ἄλλων ἐγωϊστικῶν ἐπιδιώξεων.

Τὸ περιβάλλον ἡμῶν ἀποτελεῖται, ὡς γνωστόν, ἐκ τοῦ ἐδάφους, τῶν ὑδάτων, τοῦ ἡλίου, τοῦ ἀέρος ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς πανίδος καὶ τῆς χλωρίδος. Ὁ ἄνθρωπος δύναται νὰ ἐκμεταλλεύηται πρὸς ἴδιον ὄφελος τὴν φύσιν μέχρις ὅμως ἑνὸς ὁρίου, ὥστε νὰ διασφαλίζηται ἡ ἀειφορία, ἤτοι ἡ δυνατότης ἀναπαραγωγῆς τῶν καταναλωθέντων ἐνεργειακῶν πόρων ἀλλὰ καὶ τῶν ἐμβίων, ἀλόγων, κτισμάτων. Ἄλλωστε, ἡ καλῶς ἐννοουμένη ἐκμετάλλευσις τῆς φύσεως ἀποτελεῖ καὶ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον, πρὸ καὶ μετὰ τὴν πτῶσιν αὐτοῦ. Ἡ ὑπέρβασις ὅμως τοῦ ὁρίου τούτου, ἥτις δυστυχῶς ἀποτελεῖ φαινόμενον τῶν δύο τελευταίων αἰώνων εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καταστρέφει τὴν ἁρμονίαν τῶν φυσικῶν συνισταμένων τοῦ περιβάλλοντος καὶ ὁδηγεῖ εἰς τὸν κορεσμὸν καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς δημιουργίας, ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ τούτου τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος δὲν δύναται νὰ ἐπιβιώσῃ ἐντὸς ἀπερρυθμισμένων εἰς βαθμὸν μὴ ἀναστρέψιμον οἰκοσυστημάτων. Ἀποτέλεσμα δὲ τοῦ φαινομένου τούτου εἶναι ἡ ἐμφάνισις καὶ ἐξάπλωσις ἀσθενειῶν προκαλουμένων ὑπὸ τοῦ, ἀνθρωπίνῃ εὐθύνῃ, μολυσμοῦ τῶν διατροφικῶν ἀγαθῶν.

Εἰς τὰς ἡμέρας μας, ὀρθῶς μὲν τονίζεται ἡ μεγάλη σημασία τῶν δασῶν καὶ ἐν γένει τῆς χλωρίδος διὰ τὴν ἀειφορίαν τοῦ γηΐνου οἰκοσυστήματος ὡς καὶ τὴν διασφάλισιν τῶν ὑδατίνων πόρων, ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ ὑποτιμᾶται καὶ ἡ μεγάλη συμβολὴ τῶν ζῴων εἰς τὴν εὔρυθμον λειτουργίαν αὐτοῦ. Τὰ ζῷα ἀνέκαθεν ὑπῆρξαν φίλοι τοῦ ἀνθρώπου καὶ οἱ ὑπηρέται τῶν ἀνθρωπίνων ἀναγκῶν καθὼς παρεῖχον καὶ παρέχουν εἰς αὐτὸν τροφήν, ἔνδυσιν, μεταφορικὸν ἔργον ἀλλὰ καὶ προστασίαν καὶ συντροφικότητα. Στενοτάτη εἶναι ἡ σχέσις τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὰ ζῷα, ὡς καταδεικνύεται ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι αὐτὰ ἐπλάσθησαν τὴν ἰδίαν ἡμέραν μὲ αὐτόν (Γεν. 1, 24-31) ἢ καὶ ἐκ τῆς δοθείσης ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἐντολῆς εἰς τὸν Νῶε ὅπως διασώσῃ ἕν ζεῦγος ἐξ ἑκάστου εἴδους ἀπὸ τὸν ἐπικείμενον κατακλυσμόν (Γεν. 6, 19). Τυγχάνει χαρακτηριστικὸν τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Θεὸς ἐπιδεικνύει ἰδιαιτέραν μέριμναν διὰ τὴν διάσωσιν τοῦ ζωϊκοῦ βασιλείου.  Εἰς τοὺς βίους τῶν Ἁγίων ἀναφέρονται πολλαὶ διηγήσεις διὰ τὰς ἀρίστας σχέσεις μεταξὺ Ἁγίων καὶ ἀγρίων ζῴων, τὰ ὁποῖα ὑπὸ ἄλλας συνθήκας δὲν διατηροῦν φιλικὰς σχέσεις πρὸς τὸν ἄνθρωπον. Βεβαίως αὐτὸ δὲν ὀφείλεται εἰς τὴν κακὴν φύσιν των, ἀλλὰ εἰς τὴν ἀντίστασιν τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν συνεπακόλουθον συγκρουσιακὴν σχέσιν αὐτοῦ μετὰ τῶν στοιχείων καὶ τῶν ἀλόγων ἐμβίων ὄντων τῆς φύσεως. Ἄλλωστε, συνέπεια τῆς διαταράξεως τῆς σχέσεως τῶν πρωτοπλάστων πρός τὸν Δημιουργόν των καὶ Θεὸν ἦτο καὶ ἡ διατάραξις τῶν σχέσεων αὐτῶν μετὰ τοῦ περιβάλλοντος: «ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φάγῃ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· ἀκάνθας καί τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, καὶ φάγῃ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ. Ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φάγῃ τὸν ἄρτον σου ἕως τοῦ ἀποστρέψαι σε εἰς τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήμφθης·» (Γεν. 3, 17-19) Ἡ εἰρήνευσις τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τοῦ Θεοῦ συνεπάγεται καὶ τὴν εἰρήνευσιν αὐτοῦ μετὰ τῶν στοιχείων τῆς φύσεως. 

Εἶναι φανερόν, κατόπιν τούτων, ὅτι ἡ ἀγαθὴ σχέσις τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸ περιβάλλον ἀναπτύσσεται ὅταν παραλλήλως ἀναπτύσσηται ἀγαθὴ σχέσις αὐτοῦ πρὸς τὸν Θεόν. Τυγχάνει γνωστὴ ἡ ἀφήγησις τοῦ Συναξαριστοῦ περὶ τῆς ἐμπειρίας τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, ὁ ὁποῖος εἰς ἡλικίαν ἐνενήκοντα ἐτῶν ἀπεφάσισε, καθοδηγηθείς ὑπό Ἀγγέλου Κυρίου, νὰ πορευθῇ ἐνδότερον τῆς ἐρήμου πρὸς ἀναζήτησιν καὶ ἄλλου ἀναχωρητοῦ, τοῦ Ὁσίου Παύλου τοῦ Θηβαίου, ἵνα λάβῃ παρ’ αὐτοῦ ὠφέλειαν πνευματικήν. Πορευθεὶς ἐπὶ τριήμερον εἰς ἀναζήτησιν αὐτοῦ καὶ ἰχνηλατήσας σημεῖα θηρίων ἀγρίων συνήντησε λέοντα, ὁ ὁποῖος ὑπεκλίθη ἤρεμος ἔμπροσθέν του καὶ ποιήσας μεταβολὴν ὡδήγησε τὸν Μέγαν Ἀντώνιον εἰς τὸ σπήλαιον τοῦ Ὁσίου Παύλου, ἔνθα εὗρεν αὐτὸν διακονούμενον ὑπὸ θηρίων. Κόραξ ἐκόμιζεν αὐτῷ τὸν ἐπιούσιον ἄρτον! Τὴν ἡμέραν μάλιστα τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου ἐκόμισεν εἰς αὐτὸν διπλῆν μερίδα μεριμνήσας καὶ διὰ τὸν ἐπισκέπτην αὐτοῦ! Οἱ Ἅγιοι οὗτοι εἶχον ἀναπτύξει ἀγαθὴν σχέσιν μετὰ τοῦ Θεοῦ, διὸ καὶ εἶχον φιλικὰς σχέσεις πρὸς πάντα τὰ ζῷα τῆς φύσεως. Ἡ δημιουργία αὐτῆς τῆς ἀγαθῆς σχέσεως πρὸς τὸν Θεὸν πρέπει νὰ προτάσσηται ὡς τὸ κύριον μέλημά μας, καὶ ὑπηρέτης αὐτῆς τῆς προοπτικῆς πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀγαθὴ σχέσις μας πρὸς τὸ ζωϊκόν, τὸ φυτικὸν καὶ τὸ ἄψυχον περιβάλλον μας. Ὑπὸ τὴν προοπτικὴν αὐτὴν ἡ ζωοφιλία δὲν θὰ ἀποτελῇ στεῖραν κοινωνικὴν ἐκδήλωσιν συμπαθείας πρὸς τὰ προσφιλῆ μας ζῷα, πολλάκις συνοδευομένην δυστυχῶς καὶ ὑπὸ ἀναλγησίας διὰ τὸν πάσχοντα συνάνθρωπον, τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ θὰ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀγαθῆς σχέσεώς μας πρὸς τὸν Δημιουργὸν τοῦ παντός. Εἴθε ὁ Δημιουργός τοῦ καλοῦ λίαν σύμπαντος καὶ τοῦ καλοῦ λίαν γηΐνου οἰκοσυστήματος νὰ ἐμπνεύσῃ ὅλους ἡμᾶς νὰ συμπεριφερώμεθα εὐσπλάχνως πρὸς ἅπαντα τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, μὲ καρδίαν ἐλεήμονα ὑπὲρ πάντων αὐτῶν, ἀνθρώπων, ζῴων καὶ φυτῶν,  ὡς καὶ ὁ Ἀββᾶς Ἰσαὰκ ὁ Σύρος λέγει, ἀπαντῶν εἰς τὴν ἐρώτησιν: “Τί ἐστι καρδία ἐλεήμων;”. “Καρδία ἐλεήμων ἐστί, καῦσις καρδίας ὑπὲρ πάσης τῆς κτίσεως, ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων, καὶ τῶν ὀρνέων, καὶ τῶν ζῴων, καὶ ὑπὲρ παντὸς κτίσματος. Καὶ ἐκ τῆς μνήμης αὐτῶν, καὶ τῆς θεωρίας αὐτῶν ρέουσιν οἱ ὀφθαλμοὶ δάκρυα. Ἐκ τῆς πολλῆς καὶ σφοδρᾶς ἐλεημοσύνης τῆς συνεχούσης τὴν καρδίαν, καὶ ἐκ τῆς πολλῆς καρτερίας σμικρύνεται ἡ καρδία αὐτοῦ, καὶ οὐ δύναται βαστάξαι, ἢ ἀκοῦσαι, ἢ ἰδεῖν βλάβην τινά, ἢ λύπην μικρὰν ἐν τῇ κτίσει γενομένην” (Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, Ἅπαντα τὰ εὑρεθέντα σχετικά, Λόγος ΠΑ’).

Διὰ τῆς τοιαύτης εὐσπλαχνίας ἡμῶν πρὸς ἅπασαν τὴν κτίσιν θὰ τιμήσωμεν τὸ θεόσδοτον ἀξίωμα ἡμῶν ὡς ἀρχηγῶν τῆς Κτίσεως, ἐνδιαφερομένων μετὰ πατρικῆς στοργῆς ὑπὲρ πάντων τῶν στοιχείων αὐτῆς, τὰ ὁποῖα οὕτω θὰ μᾶς ὑπακούουν αἰσθανόμενα τὴν ἀγαθοεργὸν διάθεσίν μας, καὶ θὰ πειθαρχοῦν εἰς τὴν ἐπιτέλεσιν τῆς φιλανθρώπου καὶ ὑπηρετικῆς τῶν ἀναγκῶν μας ἀποστολῆς των.

βια΄ Σεπτεμβρίου α΄

+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος, διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης

Χριστός Ανέστη

Περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή ἔχουμε ἀνάγκη νά ἐμβαθύνουμε στή σημασία τοῦ χαρμόσυνου μηνύματος τοῦ λαμπροφόρου Ἀγγέλου «ἡγέρθη ὁ Κύριος ἀπό τῶν νεκρῶν». Καί αὐτό τό παρήγορο καί κοσμοχαρμόσυνο μήνυμα, ἀφοῦ τό κάνουμε βίωμά μας, νά τό ἐξαγγείλουμε στούς ἐγγύς καί τούς μακράν.

Ἄς μάθουν ὅλοι ὅτι μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, ὅπως ὁ ἐξ οὐρανοῦ Ἄγγελος «ἀπεκύλισε τόν λίθον ἀπό τῆς θύρας» θά ἀποκυλίσει καί τίς ὅποιες πέτρες μᾶς πλακώνουν τήν καρδιά καί μᾶς συνθλίβουν μέ τίς ποικίλες ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς.

Ἔτσι, ἀνανεωμένοι κι ἀναστημένοι πνευματικά, ἑνωμένοι μέ τόν Ἀναστάντα Κύριον θά «εὐφραινόμεθα ἐνθέως» καί θά ζοῦμε ἕνα αἰώνιο Πάσχα.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις σᾶς ἀπευθύνω τόν Πασχάλιον χαιρετισμόν

Χριστός Ἀνέστη!

καί εὔχομαι ὁλόψυχα ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη τοῦ Ἀναστάντος νά καταυγάζει πάντοτε τίς καρδιές ὅλων σας.

Μέ τήν ἀγάπη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας,

Ἅγιον Πάσχα 2011

+ ὁ Πισιδίας Σωτήριος

Χριστός Ετέχθη !

«Χριστός Ετέχθη !»

Χριστούγεννα 2010

Μέ τούς ἁγίους Ἀγγέλους ἄς δοξολογήσουμε τόν «σήμερον ἐν σπηλαίῳ τεχθέντα» καί γονυκλινεῖς μπροστά στήν θεοδόχο φάτνη μέ πίστη ἄς Τόν ἱκετεύσουμε :

• Νά δώσει στόν κόσμον τή δική Του εἰρήνη.

• Νά ἑλκύσει κοντά Του πάντα τά Ἔθνη.

• Σ’αὐτούς πού ζοῦν «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου» νά λάμψει τό Φῶς Του.

• Νά λάμψουν καί πάλι οἱ λυχνίες τῶν Ἐκκλησιῶν ἐκείνων, πού ὁ βίαιος ἄνεμος πρός καιρόν ἔσβησε.

• Νά ἁπαλύνει τόν πόνο καί τή θλίψη τῶν ἀσθενῶν, τῶν ἀστέγων, τῶν πεινασμένων καί ὅλων τῶν ἀναξιοπαθούντων.

• Νά χαρίσει ὑπομονή, ἀντοχή καί ταχεία ἀπαλλαγή ἀπὀ τίς θλιβερές συνέπειες, στούς συνανθρώπους μας, πού ἐπλήγησαν ἀπό τήν δεινή σημερινή κρίση.

• Νά αὐξήσει στίς καρδιές μας τήν ἔμπρακτη ἀγάπη.

• Νά χαρίζει σέ ὅλους μας μετάνοια, φωτισμό ψυχῆς καί σώματος, αἰσιοδοξία, ἐλπίδα καί πίστη στήν πάνσοφη Πρόνοιά Του.

• Νά μᾶς χαρίσει τό Νέον Ἔτος εἰρηνικό, χαρούμενο, δημιουργικό μέ πλούσια πνευματική καρποφορία.

Χαρούμενα Χριστούγεννα !

Ευλογημένον παρά Κυρίου το Νέον Ἔτος

 + ὁ Πισιδίας Σωτήριος