ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2015

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί μου & αδελφές

Στην αρχή του νέου ἔτους, είναι φυσικό στὰ χείλη καὶ στὴν καρδιά μας να κυριαρχεί στην καρδιά μας και στα χείλη μας η ευγνωμοσύνη πρὸς τὸν φιλάνθρωπο Θεό, γιατὶ μᾶς ἀξιώνει νὰ εἰσέλθουμε στὸν καινούργιο χρόνο 2015.
Ἕνας νέος χρόνος εἶναι πάντοτε μιὰ νέα ἐλπίδα γιὰ ένα καλύτερο μέλλον.
Αλλά αυτό δεν θα πραγματοποιηθεί αυτομάτως. Χρειάζεται και η δική μας προσπάθεια.
Γι᾽ αὐτὸ ἐὰν θέλουμε ὁ νέος χρόνος νὰ εἶναι καλύτερος ἀπὸ τὸν προηγούμενο θὰ πρέπει πρῶτα πρῶτα ὁ καθένας μας νὰ μετανοήσει γιὰ τὰ προσωπικά του λάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες του. Κι ἔπειτα μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ νὰ ἐργαστοῦμε «ὅπως κυριαρχήσουμε κατὰ τῶν παθῶν μας» καὶ «τῆς ἀρετῆς ἐπιλαβώμεθα» (Ἰω. Χρυσόστομος). Καὶ πάνω ἀπ᾽ ὅλα ν᾽ ἀγωνιστοῦμε γιὰ ν᾽ ἀποκτήσουμε τὶς δυὸ μεγάλες θεϊκὲς ἀρετές, τὴν θυσιαστικὴ ἀγάπη καὶ τὴν ὑψοποιὸ ταπείνωση.
Μ᾽ αὐτὸ τὸν τρόπο θὰ προοδεύσουμε πνευματικά. Καὶ εἶναι ἀπολύτως βέβαιο ὅτι ὁ ἀντίκτυπος τῆς προσωπικῆς μας πνευματικῆς προόδου θὰ ἔχει εὐεργετικὰ ἀποτελέσματα καὶ στὴν οἰκογένειά μας, στὴν Ἐκκλησία μας καὶ στὸ εὐρύτερο κοινωνικὸ περιβάλλον μας.
Πολλοὶ ἄνθρωποι στὴν κοινωνία μας περιμένουν ἀπὸ μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς παράδειγμα πρὸς μίμηση. Ἡ ευεργετική μας προσπάθεια πρὸς τοὺς ἄλλους τότε μόνον θὰ ἔχει ἀποτελέσματα ἐὰν εἶναι βασισμένη στὴν ἀγωνιστικὴ πράξη καὶ ὄχι στὰ ὡραῖα λόγια. Ἔτσι θὰ βοηθήσουμε νὰ γνωρίσουν στο πρόσωπό μας οι συνάνθρωποί μας τὸν ἀληθινὸ Θεό, τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης, ποὺ εἶναι ἡ ΜΟΝΗ λύση στον σημερινό κόσμο που συγκλονίζεται από το μίσος και τη βία.
Εὔχομαι πρὸς ὅλους σας τὸ νέον ἔτος 2015 νὰ εἶναι ἔτος ἔντονου πνευματικοῦ ἀγῶνα γιὰ τὴν προσωπική μας σωτηρία καὶ τὴν σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας.
Και ακόμα, με την έντονη προσευχή μας και το συνεχές ενδιαφέρον μας να συντελέσουμε στην απόκτηση νέου Ι.Ναού στον οποίον να μπορούν απρόσκοπτα να συνέρχονται οι Ορθόδοξοι της Αλάνυας, για τις λατρευτικές και πνευματικές τους ανάγκες.

Εὐλογημένο παρὰ Κυρίου τὸ νέον ἔτος 2015.

Ο Πισιδίας Σωτήριος
Έξαρχος Σίδης &Ατταλείας

ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2014

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
ΕΞΑΡΧΟΣ ΣΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΤΤΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΤΤΑΛΕΙΑΣ

ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2014

"Ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ,
ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ός εστι Χριστός Κύριος".
(Λουκ.2,10-11)

Περισσότερα...

Μήνυμα Ἰνδίκτου 2014

Αριθμ. Πρωτ. 907

+ ΒΑΡθΟΛΟΜΑΙΟΣ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΤ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ ΤΩι ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ, ΣΥΝΤΗΡΗΤΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Περισσότερα...

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΩι ΑΓΙΩι ΠΑΣΧΑ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΠΑΝΤΙ ΤΩι ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Χριστός Ανέστη!

«Δεύτε», αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω, «λάβετε φως εκ του ανεσπέρου Φωτός» του Φαναρίου, του Ιερού Κέντρου των Ορθοδόξων, και δοξάσωμεν όλοι ομού και από κοινού «Χριστόν τον Αναστάντα εκ νεκρών».

Ζοφερά ήτο η ψυχική κατάστασις των μαθητών του Κυρίου μετά την Σταύρωσιν Αυτού, διότι δια της δι αὐτῆς θανατώσεως του Κυρίου διελύθησαν αι ελπίδες των μαθητών Του περί επικρατήσεως Αυτού και αυτών ως πολιτικής εξουσίας. Είχον εκλάβει την θριαμβευτικήν είσοδον του Ιησού Χριστού εις τα Ιεροσόλυμα, μετά την ανάστασιν του Λαζάρου και την θαυματουργικήν τροφοδοσίαν πέντε χιλιάδων ανδρών, πλέον γυναικών και παιδίων, δια πέντε άρτων και δύο ιχθύων, ως προανάκρουσμα της κατακτήσεως υπ αὐτῶν κοσμικής εξουσίας. Η μήτηρ δύο εξ αυτών υπέβαλε μάλιστα το αίτημα όπως οι υιοί αυτής καθήσουν εις εκ δεξιών και εις εξ ευωνύμων του Κυρίου, όταν Ούτος αναλάβη την εξουσίαν. Όλα αυτά διελύθησαν ως παιδικαί φαντασίαι λόγω του φοβερού πλήγματος της θανατικής εκτελέσεως του Ιησού Χριστού.

Την πρωίαν, όμως, της μιας των Σαββάτων αι Μυροφόροι εύρον τον τάφον κενόν και ήκουσαν παρά του Αγγέλου ότι ο Ιησούς ανέστη εκ νεκρών. Μετ ὀλίγον δε είδον Αυτόν εις αλλοίαν κατάστασιν, μη επιτρέπουσαν εις τας Μυροφόρους να Τον αγγίξουν. Η τοιαύτη απροσδόκητος εξέλιξις των πραγμάτων προεκάλεσε την απορίαν των περί τον Ιησούν περί της περαιτέρω εξελίξεως των γεγονότων. Η απάντησις δεν εδόθη εις αυτούς αμέσως. Ειδοποιήθησαν να αναμένουν με υπομονήν και καρτερίαν μέχρις ότου ενδυθούν δύναμιν εξ ύψους. Πειθαρχή-σαντες δε εις την εντολήν, ανέμενον μέχρι της Πεντηκοστής, ότε το Άγιον Πνεύμα, επελθόν, απεκάλυψεν εις αυτούς, εν πληρότητι, την νέαν αποστολήν των. Αύτη δεν συνίστατο εις την απελευθέρωσιν ενός έθνους από της υποδουλώσεως εις άλλο έθνος, αλλά εις την απελευθέρωσιν της ανθρωπότητος όλης από της υποδουλώσε-ως εις τον άρχοντα του κακού και εις το κακόν εν γένει. Μια άλλη μεγάλη αποστολή διαφορετική από εκείνην την οποίαν ωνειρεύοντο.

Η ασύλληπτος εντολή της διαδόσεως του κηρύγματος της απελευθερώσεως του ανθρώπου από της δουλείας του θανάτου εξέπληξεν αυτούς, αλλ ἀνελήφθη μετά ζήλου και εκηρύχθη πανταχού και έσωσε και σώζει πολλούς από του θανάτου. Υπάρχει ο πρωτότοκος των νεκρών, ο αναστημένος Ιησούς, ο οποίος προσφέρει εις όλους την δυνατότητα της αναστάσεως και της αιωνίου ζωής, μιας ζωής η οποία δεν υπόκειται πλέον εις την φθοράν, διότι εν τη αναστάσει οι άνθρωποι είναι ως οι άγγελοι του Θεού εν ουρανώ και φέρουν σώμα πνευματικόν αντί του σαρκικού.

Πρόγευσιν αυτής της μακαρίας αναστασίμου καταστάσεως βιούμεν από τώρα, όταν φέρωμεν το σάρκινον ένδυμά μας εις τρόπον ώστε να μη γευώμεθα την ουσίαν του θανάτου, δηλαδή την απομάκρυνσιν από της αγάπης του Θεού, αλλά να αισθανώμεθα ότι μετέβημεν από του φυσικού θανάτου του σαρκίνου σώματος εις την ανωτέραν ζωήν του πνευματικού τοιούτου δια της μετ ἀγάπης γνώσεως του Προσώπου του Κυρίου, η οποία γνώσις ισοδυναμεί προς την αιώνιον ζωήν.

Δεν προσδοκώμεν, λοιπόν, απλώς την ανάστασιν των νεκρών ως εν γεγονός του απωτάτου μέλλοντος αλλά μετέχομεν αυτής από τούδε, ώστε να κραυγάζωμεν ενθουσιωδώς μετά του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου: «Που σου, θάνατε, το κέντρον; που σου, Άδη, το νίκος;». Συνανέστημεν μετά του Ιησού Χριστού και ζώμεν τα έσχατα ως παρόντα και τα παρόντα ως έσχατα. Η ανάστασις διαποτίζει την ύπαρξιν ημών και πληροί χαράς αυτήν. Ως επλήσθη χαράς το στόμα των μαθητών εν τω λέγειν ανέστη ο Κυριος.

Συνεχίζομεν το έργον των Αποστόλων. Μεταδίδομεν εις τον κόσμον το μήνυμα της αναστάσεως. Κηρύσσομεν εν επιγνώσει, ότι ο θάνατος δεν πρέπει να έχη θέσιν εις την ζωήν μας, ουδεμίαν ωφέλειαν προσφέρει εις την ανθρωπότητα. Οι επιδιώκοντες να βελτιώσουν την κοινωνικήν ζωήν δια του θανάτου συνανθρώπων τινών αυτών, δεν προσφέρουν αγαθήν υπηρεσίαν εις τούς επιζώντας. Υπηρετούν την επέκτασιν του θανάτου και προετοιμάζουν την υπ αὐτοῦ καταβρόχθισιν εαυτών.

Εις τας ημέρας μας τα τύμπανα του θανάτου και του σκότους ηχούν μανιωδώς. Μερικοί συνάνθρωποί μας πιστεύουν ότι η εξόντωσις άλλων συνανθρώπων μας είναι πράξις επαινετή και ωφέλιμος, αλλά πλανώνται οικτρώς. Δυστυχώς, η εξουδένωσις και καταπίεσις των ασθενεστέρων υπό των ισχυροτέρων επικρατεί εις την κοσμικήν πυραμίδα του γίγνεσθαι. Συχνάκις εκπλήσσει η σκληρότης και έλλειψις ευσπλαγχνίας των κρατούντων τα ηνία του κόσμου και των νομιζόντων εξουσιάζειν αυτού.

Ο Χριστός, όμως, δια του σταυρικού θανάτου Αυτού αντέστρεψε την κοσμικήν πυραμίδα και εις την κορυφήν αυτής ετοποθέτησε τον Σταυρόν Του. Εις την κορυφήν ευρίσκεται ο Ίδιος, επειδή Αυτός έπαθε πλείον πάντων των ανθρώπων. Δεν υπήρξεν άνθρωπος εις τον κόσμον ο οποίος υπέφερεν όσα υπέφερεν ο Θεάνθρωπος Χριστός: «Σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού». Δια τούτο ο Θεός Πατήρ «εχαρίσατο Αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα, ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων» (Φιλιπ. β 8-11).

Συχνάκις εις την ιστορίαν της ανθρωπότητος βλέπομεν να κυριαρχή το σκότος του θανάτου, το άδικον αντί της δικαιοσύνης, το μίσος και ο φθόνος αντί της αγάπης, και τους ανθρώπους να προτιμούν το καταχθόνιον μίσος αντί του φωτός της Αναστάσεως. Παρά την φαινομενικήν τεχνολογικήν πρόοδον των ανθρωπίνων κοινωνιών, παρά τας διακηρύξεις περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θρησκευτικών ελευθεριών, το εθνοφυλετικόν και θρησκευτικόν μίσος διογκούνται παγκοσμίως και προκαλούν επικινδύνους εντάσεις, αι οποίαι επιτείνουν την κυριαρχίαν του βασιλείου του θανάτου, του Άδου, των καταχθονίων. Οι άνθρωποι ατυχώς δεν ημπορούν να ανεχθούν την διαφορετικότητα εις τον συνάνθρωπόν των. Δεν ημπορούν να δεχθούν την διαφορετικήν φυλετικήν καταγωγήν του ανθρώπου, τας διαφορετικάς αντιλήψεις και πεποιθήσεις του, πολιτικάς, θρησκευτικάς, κοινωνικάς.

Η ιστορία, όμως, έχει αποδείξει ότι αληθινή πρόοδος δεν δύναται να υπάρξη χωρίς Θεόν. Ουδεμία κοινωνία δύναται να είναι αληθώς προοδευτική και ευδαίμων, εάν δεν υπάρχη ελευθερία. Αλλά η αληθινή ελευθερία αποκτάται μόνον με την παραμονήν πλησίον του Θεού. Η ιστορία του εικοστού αιώνος επιβεβαιοί τραγικώς αυτήν την αλήθειαν. Η ανθρωπότης εγνώρισε την εκ της Κεντρικής Ευρώπης πηγάσασαν φρίκην με τα εκατομμύρια θυμάτων του Β Παγκοσμίου Πολέμου και των ρατσιστικών διωγμών. Ταυτοχρόνως όμως έζησε και την φρίκην των δυνάμεων εκείνων, αι οποίαι, ονομάζουσαι εαυτάς προοδευτικάς, διέπραξαν εν ονόματι της ελευθερίας αναλόγου μεγέθους και σκληρότητος εγκλήματα εις την Ανατολικήν Ευρώπην. Ούτω, λοιπόν, ο ολοκληρωτισμός δεν γνωρίζει πολιτικάς παρατάξεις, ως απότοκος ενός ανθρωπισμού άνευ Χριστού, με φυσικήν απόληξιν τον όλεθρον και τον θάνατον. Πάντα ταύτα βεβαιούν ότι πάσα προσπάθεια δια αληθινήν ελευθερίαν άνευ Θεού είναι καταδικασμένη εις τραγωδίαν.

Εις την κυριαρχίαν αυτήν των δυνάμεων του σκότους, η Εκκλησία απαντά με την χάριν και την δύναμιν του Αναστάντος Χριστού. Αυτός, ο Οποίος ανέλαβεν εις Εαυτόν τας ασθενείας και τα παθήματα εκάστου ανθρώπου, παρέχει εις τον κόσμον δια της Αναστάσεώς Του και την βεβαιότητα ότι «νενίκηται ο θάνατος».

Η ανάστασις και η ζωη είναι δώρον και φως του Ιησού Χριστού, το οποίον «φαίνει πάσιν». Ας τιμήσωμεν όλοι το δώρον. Ας ευχαριστήσωμεν οι πάντες τον Δωρητήν, τον «ως εν εσόπτρω δια σαρκός λάμψαντα τω κόσμω και το φως της αναστάσεως τοις έθνεσι δείξαντα». Δεύτε, λοιπόν, λάβωμεν φως εκ του ανεσπέρου Φωτός της Ζωής. Δεύτε, αποδεχθώμεν και υποδεχθώμεν την δωρεάν της αναστάσεως και αναφωνήσωμεν εκ καρδίας μεγαλοφώνως:

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος! Χαίρετε λαοί και αγαλλιάσθε!

Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα, βιδ΄
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς
Χριστὸν Ἀναστάντα
εὐχέτης πάντων ὑμῶν