ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΓΗΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ΑΤΤΟΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΚΙΝΔΕΟΣ, ΜΝΗΣΙΘΕΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ΜΗΝΑΙΟΣ, ΚΑΤΟΥΝΟΣ ΚΑΙ ΕΥΚΛΕΟΣ
- Λεπτομέρειες
- 03 Αυγούστου 2010
- Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας
Οἱ ἐννέα αὐτοί Ἅγιοι Μάρτυρες ζοῦσαν στήν Παμφυλία κατά τούς χρόνους τοῦ Διοκλητιανοῦ καί προέρχονταν ἀπό χριστιανικές οἰκογένειες. Ὁ Μηναῖος ἦταν μαραγκός, ὅλοι δέ οἱ ἄλλοι γεωργοί. Στίς καρδιές τους ἔκαιγε ἡ φλόγα τῆς πίστεως καί ἦταν ἀποφασισμένοι ἀκόμα καί νά ὑποστοῦν μαρτύρια, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, πού πέθανε γιά μᾶς.
Κατά τόν διωγμό, περί τό ἔτος 300, ὅταν στήν Παμφυλία ἡγεμόνας ἦταν ὁ Φλάβιος, συνελήφθηκαν καί οἱ ἐννέα καί τούς ὁδήγησαν στήν Πέργη γιά νά δικαστοῦν. Οἱ προσπάθειες τοῦ ἡγεμόνα, νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό καί νά θυσιάσουν στά εἴδωλα, δέν εἶχαν κανένα ἀποτέλεσμα. Κατά τήν τακτική τῶν διωκτῶν τούς ἔδειραν, τούς ἔκαψαν, ξέσχισαν τά σώματά τους μέ σιδερένια νύχια, καί ἀφοῦ τούς ὑπέβαλαν σέ ποικίλα ἄλλα ἀποτρόπαια βασανιστήρια, τούς ἔρριξαν στή φυλακή χωρίς φαγητό καί νερό. Μετά ἀπό ἀρκετόν καιρό τούς ἔρριξαν σέ ἄγρια θηρία νά κατασπαραχθοῦν. Ἐκεῖνα ὅμως οὔτε κάν τούς πλησίασαν. Ὅσοι ἔβλεπαν τήν παράδοξη αὐτή σκηνή ἐξεπλάγησαν καί εἶπαν· Μέγας εἶναι ὁ Θεός τῶν Χριστιανῶν! Καί ξαφνικά ἔγιναν ἀστραπές καί βροντές καί μέσα στό κατακαλόκαιρο ἔπεσε ραγδαία βροχή καί χαλάζι. Μόλις ἡσύχασε ὁ τόπος ἀπ᾿ὅλα αὐτά ἀκούστηκε μιά οὐράνια φωνή, ἡ ὁποία προσκαλοῦσε τούς Μάρτυρες στά οὐράνια. Αὐτή ἡ θεϊκή φωνή ἐνίσχυσε τούς Ἁγίους νά ὑποστοῦν τό τελικό μαρτύριο τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ των μέ εἰρήνη ψυχῆς καί χαρά. Ἔτσι οἱ ἐννέα Ἅγιοι Μάρτυρες ἔλαβαν ἀπό τόν Κύριο τά στεφάνια τοῦ μαρτυρίου.
Τά ἱερά λείψανα τοῦ Ἁγίου Λεοντίου, ὅπως καί πολλῶν ἄλλων Ἁγίων, μετά ἀπό δέκα πέντε περίπου αἰῶνες, βρέθηκαν μέ τόν ἑξῆς θαυμαστό τρόπο. Κάποιος θεοφοβούμενος χριστιανός τῆς Ἀττάλειας εἶδε στόν ὕπνο του ὁλοζώντανο τόν Ἅγιο Λεόντιο, πού τοῦ σύστησε νά πάρει τόν παπά τῆς Ἐνορίας του καί μαζί, νά πᾶνε στό χωριό Μουρτάνα (ἀρχαία Πέργη). Ἐκεῖ νά σκάψουν σέ ὁρισμένο σημεῖο καί θά βροῦν τά λείψανά του. Στή συνέχεια, ὁ Ἅγιος ὑπέδειξε πώς ἔπρεπε νά μεταφερθοῦν στήν πόλη καί νά τοποθετηθοῦν σέ ἐκκλησία. Ὁ χριστιανός πού εἶδε τό ὄνειρο, ἔτρεξε ἀμέσως στόν παπά καί μετέφερε τό μήνυμα τοῦ Ἁγίου. Ὡστόσο, ὁ παπάς δέν τοῦ ἔδωσε σημασία. Τότε ὁ Ἅγιος παρουσιάστηκε στό ὄνειρο τοῦ ἰδίου τοῦ παπά καί ἐπιτακτικά τώρα τόν πρόσταξε νά ἐκτελέσει τήν παραγγελία πού τοῦ εἶχε δώσει.
Τώρα πιά ὁ παπάς πίστεψε καί μέ τή συγκατάθεση τῶν Δημογερόντων μαζί μέ τόν εὐλαβῆ ἐνορίτη του πῆγαν ἔσκαψαν στό σημεῖο πού τούς ὑπέδειξε ὁ Ἅγιος, βρῆκαν τά λείψανά του καί τά μετέφεραν στήν Ἀττάλεια. Ὁ κόσμος πού ἔμαθε ὅτι ἔρχονται στήν πόλη τους τά ἱερά Λείψανα τοῦ Ἁγίου Λεοντίου, πού ὅλη ἡ Παμφυλία τιμᾶ ὡς προστάτη της, ἔτρεξε νά τά ὑποδεχθεῖ καί νά τά προσκυνήσει. Τοποθετήθηκαν στόν ἱ. Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί οἱ Ἐπίτροποι μέ Πρόεδρο τόν Παντελῆ Θεοφάνογλου φρόντισαν καί κατασκευάστηκε ἀσημένια λειψανοθήκη.1
Μετά τήν πυρκαϊά τοῦ 1895, πού καταστράφηκε ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τά ἱερά λείψανα φυλάσσονταν, μέχρι τό 1922, στό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Λεοντίου, πού εἶχε διαμορφωθεῖ στό Παρθεναγωγεῖο τῆς Ἀττάλειας.
Ἡ μνήμη τους ἑορτάζεται τήν 1ην Αὐγούστου.
1 Γ.Π.Π. ΙΙ σελ. 319.
ΕΝΝΕΑ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ἦχος γ΄ Θείας πίστεως.
Θείῳ πνεύματι συντεταγμένοι, δῆμος ὤφθητε, τροπαιοφόρος, Ἀθλοφόροι τοῦ Σωτῆρος πανθαύμαστοι· ὁμοφροσύνῃ γάρ γνώμης ἑνούμενοι, μαρτυρικῶς τόν ἐχθρόν ἐτροπώσασθε. Ἀλλ᾿ αἰτήσασθε, Τριάδα τήν Ὑπερούσιον, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
Ἦχος δ΄ Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Χορός Μαρτύρων τηλαυγής καί φωσφόρος, ἐξανατείλας νοητός καταυγάζει, τήν Ἐκκλησίαν ἅπασαν θαυμάτων βολαῖς· ὅθεν ἑορτάζοντες, σεπτήν αὐτῶν μνήμην, αἰτοῦμεν σε Σωτήρ ἡμῶν, ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, ἐκ τῶν κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ὡς ἐλεήμων, Θεός καί φιλάνθρωπος.
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Χαίροις οὐρανία παρεμβολή, Μάρτυρες Κυρίου, ἐννεάριθμοι θαυμαστοί, οἱ τάς μυριάδας, ἐχθρῶν τῶν νοουμένων, ἀθλήσεως τοῖς ὅπλοις καταπαλαίσαντες.