Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΖΩΣΙΜΟΣ

Ὁ Ἅγιος Ζώσιμος κατήγετο ἀπό τήν Ἀπολλωνιάδα, ἡ ὁποία κατά τούς βυζαντινούς χρόνους ὀνομάστηκε Σωζόπολις καί ἦταν ἕδρα Ἐπισκοπῆς, ὑπαγομένης στή Μητρόπολη Πισιδίας. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ. Ὅταν ἡγεμόνας τῆς Ἀντιοχείας τῆς Πισιδίας ἦταν ὁ Δομετιανός, ὁ Ζώσιμος ὑπηρετοῦσε ἐκεῖ στρατιώτης.

 

Νέος, πού ἀναζητοῦσε τήν ἀλήθεια, ἄκουσε γιά τόν Χριστό, πίστεψε μέ ὅλη του τήν ψυχή καί ἔλαβε στήν ἐκεῖ Ἐκκλησία τό Ἅγιο Βάπτισμα. Αὐτό ὅμως γιά ἕνα στρατιώτη τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ, πού εἶχε ὁρκιστεῖ πίστη στόν αὐτοκράτορα, πού μαζί μέ ἄλλες θεότητες ἐλατρεύετο ὡς θεός, ἐθεωρεῖτο πράξη ἐσχάτης προδοσίας καί ἐτιμωρεῖτο μέ θάνατον. Γι᾿αὐτό, μόλις ἔγινε γνωστό ὁτι ὁ στρατιώτης Ζώσιμος ἔγινε χριστιανός, συνελήφθει καί ὁδηγήθηκε στό δικαστήριο. Ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνα μέ θάρρος καί παρρησία ἐπιβεβαίωσε τήν πίστη του στόν Χριστό καί τήν ἄρνησή του νά θυσιάσει στά εἴδωλα. Ὁ ἡγεμόνας ἄρχισε φοβερά μαρτύρια, γιά νά τόν φοβίσει καί νά τόν ἀναγκάσει νά ὑπακούσει στίς προσταγές του. Τοῦ τέντωσαν με σχοινιά χέρια καί πόδια καί τόν ἔδερναν. Καθώς ἔμενε σταθερός στήν πίστη του, τόν ἅπλωσαν ἐπάνω σέ πυρακτωμένο σιδερένιο κρεββάτι. Ὅμως ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν προστάτευσε καί ἡ φωτιά μεταβλήθηκε σέ δρόσο καί καθόλου δέν τόν ἔβλαψε, ὅπως συνέβει μέ τούς τρεῖς παῖδες στό φλογισμένο καμίνι.

Πολλοί ἀπό τούς εἰδωλολάτρες πού παρακολουθοῦσαν τό μαρτύριο καί εἶδαν τό θαῦμα, πίστεψαν στόν Χριστό. Στή συνέχεια τοῦ κάρφωσαν στά πόδια ὑποδήματα καί τόν ἀνάγκαζαν νά τρέχει δεμένον πίσω ἀπό ἄλογα. Ἀλλά καί αὐτό τό ἄντεξε. Καί ὅταν τόν ἔκλεισαν στή φυλακή τρεῖς ἡμέρες νηστικό, κατά Πρόνοια Θεοῦ ἐμφανίστηκαν μπροστά του δύο παιδιά, πού τοῦ ἔφεραν ψωμί καί νερό, τά ὁποῖα δέχθηκε μέ εὐγνωμοσύνη πρός τόν στοργικό Θεόν Πατέρα, πού ἀκόμα καί γι᾿αὐτό προνόησε.

Κατά τήν ἑπόμενη ἐξέταση, παρουσιάστηκε στόν ἡγεμόνα μέ ἀκόμη περισσότερη παρρησία καί πίστη, ἀφοῦ εἶχε ἐνδυναμωθεῖ ἀπό τίς θαυμαστές ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ, μέ συνέπεια νά ὑποστεῖ σκληρότερα μαρτύρια καί τελικά νά ἀποκεφαλισθεῖ.

Ἔτσι ὁ γενναῖος στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, τό ἔτος 98 ἔλαβε τό ἄφθαρτο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου καί συγκαταλέχθηκε στούς ἡρωϊκούς Μάρτυρες τοῦ πρώτου χριστιανικοῦ αἰῶνος. Ἔκτοτε ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τή μνήμη του τή 19^ην Ἰουνίου. 

ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΖΩΣΙΜΟΥ 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ**

Ἦχος α΄ Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Χριστόν ὁμολογήσας ἐπί τῶν ἀσεβούντων, εἰδωλομανίας τό θράσος καθεῖλες Ἀθλοφόρε, καί δόξης ἐγένου κοινωνός, ἀγῶνας πολυτρόπους ἐνεγκών· διά τοῦτο σε Ζώσιμον ὡς νικητήν, τιμῶντες σοι ἐκβοῶμεν· δόξα τῷ παρασχόντι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἱάματα.

 

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ**

Ἦχος β΄ Τά ἄνω ζητῶν.

Χριστόν τόν Θεόν, ἠγάπησας ὦ Ζώσιμε, καί κόσμου τερπνά, θεοφιλῶς κατέλιπες, τόν σταυρόν ἀθλήσεως, καί θυσίας αἴρων πανένδοξε· διό ἐν Σιών κατοικῶν, ὑμνεῖς σύν Ἁγίοις, ἀπαύστως Χριστόν.

 

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ**

Δεῦτε εὐφημήσωμεν ἐν ᾠδαῖς, κλέος Πισιδίας, τόν ἐν μάρτυσι θαυμαστόν, Ζώσιμον τόν πίστει, Χριστόν καί παῤῥησίᾳ, πρό βήματος ἀθέων, ὁμολογήσαντα.