Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΚΡΗΣΚΗΣ

Ὁ Ἅγιος Κρήσκης ἀνῆκε σέ ἀρχοντική χριστιανική οἰκογένεια τῶν Μύρων καί εἶχε φθάσει σέ γεροντική ἡλικία. Βλέποντας τούς συμπατριῶτες του νά ἐξακολουθοῦν νά λατρεύουν τά εἴδωλα τῶν ψεύτικων θεῶν ὑπέφερε. Γι᾿αὐτό συχνά πήγαινε στούς τόπους ὅπου οἱ εἰδωλολάτρες πρόσφεραν θυσίες καί τούς νουθετοῦσε νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τήν πλάνη τους καί νά πιστέψουν στόν Ἰησοῦ Χριστό, πού εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, ὁ δημιουργός ὅλου τοῦ κόσμου καί Αὐτός πού χορηγεῖ τή ζωή στά ἔμψυχα δημιουργήματά του.

Αὐτή ὅμως ἡ παρρησία τοῦ Κρήσκεντος ἐξόργισε τούς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων καί κατά τόν διωγμό τοῦ Δεκίου, περί τό 250, τόν κατήγγειλαν στόν ἄρχοντα τῶν Μύρων. Συνελήφθη καί ὁδηγήθηκε μέ δεμένα χέρια στό δικαστήριο. Ὁ ἄρχοντας τόν ρώτησε: σύ εἶσαι ὁ Κρήσκης πού ἄκουσα ὅτι παραβαίνεις τίς διαταγές τοῦ Καίσαρα καί ἐκδηλώνεις ἀσέβεια πρός τούς θεούς; Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κρήσκεντος ἦταν: Εἶμαι χριστιανός καί ἕνα πρᾶγμα θέλω· νά μείνω πιστός στόν Θεόν μου μέχρι τέλους. Ὅσο γιά τούς δικούς σας θεούς, τούς ἀποκαλῶ εἴδωλα, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ἀνίκανα νά βοηθήσουν ἐκείνους πού καταφεύγουν σ᾿αὐτούς. Ὁ ἄρχοντας ἔδωσε διαταγή νά τόν μαστιγώσουν ὥσπου νά ἀναγκασθεῖ νά ἐκδηλώσει σεβασμό πρός τούς θεούς τους. Ὁ Ἅγιος ὅμως δέν ἔπαψε νά δηλώνει μέ ἀποφασιστικότητα ὅτι δέν ὑπῆρχε περίπτωση νά θυσιάσει στά εἴδωλα.

Μετά τή μαστίγωση τόν ἔδεσαν σ᾿ἕναν στύλο καί κατέσχιζαν τό σῶμα του μέ σιδερένια νύχια, τόσο πού γέμισε ὁ τόπος αἷμα. Ὁ Μάρτυρας μέ στραμμένα τά μάτια του στόν οὐρανό προσευχόταν· Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐνίσχυσέ με. Ὅταν τοῦ ἔκαιγαν τίς πληγές του μέ ἀναμμένα δαυλιά προσευχόνταν στόν Θεό γιά τούς βασανιστές του, νά ἀξιωθοῦν νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν πλάνη τῶν εἰδώλων καί νά Τόν γνωρίσουν. Ξαφνικά ἐμφανίστηκαν τέσσεροι φωτεινοί Ἄγγελοι, περιστοίχισαν τόν Μάρτυρα καί συνομιλοῦσαν μαζί του.

Οἱ δήμιοι παρέλυσαν ἀπό τόν φόβο τους, τούς ἔπεσαν ἀπό τά χέρια τά ἀναμμένα δαυλιά πού κρατοῦσαν καί φώναξαν: «Μέγας εἶναι ὁ Θεός τῶν χριστιανῶν». Ὁ δικαστής ἀπό φόβο μήπως καί ἄλλοι ἀκολουθήσουν τό παράδειγμά τους διέταξε νά γυρίσουν στή φυλακή του τόν δέσμιο.

Τήν ἄλλη μέρα συνεχίστηκαν οἱ ἀνακρίσεις στό δικαστήριο. Σταθερός στήν ὁμολογία του ὁ Μάρτυρας ρίχτηκε μέσα σέ φλογισμένο καμίνι. Ὄρθιος, ἀνάμεσα ἀπό τίς φλόγες, μέ ὑψωμένα τά χέρια καί τά μάτια στόν οὐρανό προσευχόταν: Κύριε, ὅπως διετήρησες τούς τρεῖς νέους στό καμίνι τῆς Βαβυλώνας σώους καί ἀβλαβεῖς, χωρίς νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους σέ Σένα, ἔτσι Σέ ἱκετεύω κι ἐμένα τόν δοῦλο Σου, πού γιά τήν ἀγάπη μου σέ Σένα ρίχτηκα στή φωτιά, ἀξίωσέ με μέχρι τέλους νά μείνω πιστός σέ Σένα.

Καί τότε ἕνας Ἄγγελος κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό ἔσβησε τή φωτιά καί ἀστραπιαία τό πυρακτωμένο καμίνι μεταβλήθηκε σέ δροσερό τόπο. Γιά μία ἀκόμα φορά ὁ Θεός «τό πῦρ εἰς δρόσον μετέβαλε» ὅπως παληά στή Βαβυλώνα. Ὁ Ἄγγελος στράφηκε τότε στόν Μάρτυρα καί τοῦ εἶπε: Ἦρθα νά σέ παραλάβω καί νά σέ παρουσιάσω στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἐκεῖ πού βρίσκονται οἱ Μάρτυρες καί οἱ Δίκαιοι. Καί ὁ Κρήσκης παρέδωκε τό πνεῦμα του.

Οἱ δήμιοι ἔσυραν τό σῶμα του ἔξω ἀπό τό καμίνι καί τό πέταξαν κάπου ἀπόμερα. Οἱ χριστιανοί ὅμως, πού παρακολουθοῦσαν μέ δέος καί θαυμασμό τά ὅσα συνέβαιναν, μέ εὐλάβεια ἐνταφίασαν τό ἱερό λείψανό του σέ ἀσφαλές μέρος. Ἀπό τότε πολλές θαυμαστές θεραπεῖες συνέβαιναν σέ ἀρρώστους, πού ἐπικαλοῦνταν τίς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Μάρτυρα στόν τάφο του.

Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται τή 15^ην Ἀπριλίου.

Στά Μύρα τῆς Λυκίας 

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΚΡΗΣΚΗΣ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ*

Ἦχος α΄ Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῷ τῆς πίστεως ζήλῳ πτερωθείς τήν διάνοιαν, πρός ἀθλητικάς ἀριστείας ἀνδρικῶς προσεχώρησας, καί ὤφθης τοῦ Σωτῆρος κοινωνός, βασάνους ὑπέρ φύσιν ἐνεγκών· διά τοῦτο ἐδοξάσθης παρά Θεοῦ, Κρήσκη θεομακάριστε. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ*

Ἦχος πλ. δ΄ Εἰ καί ἐν τάφῳ.

Εἰ καί ἐν γήρᾳ ἐδέξω τήν ἄθλησιν, ἀλλά νεάζον ἐκτήσω τό φρόνημα, καί τήν ἔπαρσιν τοῦ ἐχθροῦ, καθεῖλες στερρῶς, συνεργόν ἐν ἀγῶσι τόν Λόγον κτησάμενος· οὗ τό πάθος δοξάσας, τῆς τούτου ἐγέρσεως, μέτοχος ὤφθης, ὦ Κρήσκη πολύαθλε.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ*

Θάρσους ὤν ἀνάπλεως εὐσεβοῦς, Κρήσκη διελέγχεις, τῶν τυράννων τό ἀσεβές, καί ὥσπερ θυσία, τερπνή Χριστῷ ἐτύθης, διά πυρός τό τέλος, δεχθείς τό ἅγιον.