Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΤΕΜΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΕΛΕΥΚΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ

Ὁ Ἅγιος Ἀρτέμων κατήγετο ἀπό εὐγενική οἰκογένεια τῆς Σελευκείας τῆς Πισιδίας καί ἔζησε κατά τούς χρόνους τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων.  Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, σέ μιά ἀπό τίς ἱεραποστολικές του περιοδεῖες, σταμάτησε στήν πατρίδα του νά κηρύξει τόν Χριστόν, ὁ Ἀρτέμων προσκολλήθηκε στόν φλογερό Ἀπόστολο, τοῦ ὁποίου τά λόγια βρῆκαν βαθειά ἀπήχηση στήν καρδιά του καί πίστεψε ὁλόψυχα στόν Σωτῆρα Χριστόν.  Ἐπιθυμία του ἦταν νά ἀφιερωθεῖ ὁλοκληρωτικά στό ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ, ὡς συνοδός τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου.  Ὅμως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, πού φρόντιζε νά ἐγκαθιδρύει ἱερεῖς καί Ἐπισκόπους στίς νεοσύστατες ἐκκλησίες προέκρινε νά χειροτονήσει τόν Ἀρτέμονα Ἐπίσκοπον στήν πατρίδα του Σελεύκεια τῆς Πισιδίας, γιά νά συνεχίσει τό ἔργο του.

Ἔτσι ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμων κατεστάθει ποιμήν στοργικός τῆς λογικῆς του ποίμνης καί ἀνεδείχθει προστάτης τῶν χηρῶν καί τῶν πτωχῶν, πατέρας τῶν ὀρφανῶν, σκέπη τῶν ἀστέγων, ὑπερασπιστής τῶν ἀδικουμένων, ἰατρός τῶν ψυχῶν καί σωμάτων καί κατά τό παράδειγμα τοῦ Διδασκάλου του, «τοῖς πᾶσι γέγονε τά πάντα, ἵνα πάντως τινάς σώση» (Α΄Κορινθ. 9, 22).  Ἰδιαίτερη μέριμνα εἶχε γιά τήν ἐξεύρεση καί κατάρτιση εὐλαβῶν κληρικῶν, ὁ ἴδιος δέ τελοῦσε τή θεία Λειτουργία κάθε μέρα.  Ἔπειθε τούς πιστούς ὅτι οἱ ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας δέν χαροποιοῦν ὅσους ἁπλῶς πανηγυρίζουν ἀλλά δέν φροντίζουν τόν ἁγιασμό τῶν ψυχῶν τους.  Ὅσοι ὅμως ἐπιδιώκουν τήν ἀρετή καί τήν ἐφαρμογή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, τήν κάθε μέρα τους τή χαίρονται σάν γιορτή καί ἀδιάκοπη Κυριακή.

 Ἀφοῦ κατήρτισε μέ τίς ἀποστολικές διδαχές του καί τήν ἁγία βιοτή του τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας του, σέ γῆρας βαθύ παρέδωκε ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμων τήν ὁσία ψυχή του στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ἀξιώθηκε νά εἰσέλθει στήν οὐράνια βασιλεία, τήν ὁποίαν ὁ Πανοικτίρμων Κύριος ἔχει ἑτοιμάσει πρό καταβολῆς κόσμου γιά τούς ἁγίους Του.

Ἡ Ἐκκλησία ἐνωρίς τόν ἀνεγνώρισε ὡς Ἅγιον καί τιμᾶ τή μνήμη του τήν 24^η Μαρτίου.

Ἀντιόχεια Πισιδίας

ΑΓΙΟΥ  ΑΡΤΕΜΟΝΟΣ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

ΣΕΛΕΥΚΕΙΑΣ  ΤΗΣ  ΠΙΣΙΔΙΑΣ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ**

Ἦχος πλ. α΄ Τόν συνάναρχον Λόγον.

Ἀγρευθείς τῷ τοῦ Παύλου θείῳ κηρύγματι, τῆς εὐσεβείας ἐκφαίνεις τόν ὑπέρ νοῦν φωτισμόν, ταῖς τῶν λόγων ἀστραπαῖς Ἀρτέμον Ἅγιε· σύ γάρ σοφίας κοινωνός, διά βίου γεγονώς, στηρίζεις τήν Ἐκκλησίαν, ὡς Σελευκείας Ἱεράρχης, καί πρεσβευτής ἡμῶν πρός Κύριον.

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ

Ἦχος πλ. δ΄ Ὡς ἀπαρχάς τῆς φύσεως.

Τοῦ θείου Παύλου σύσκηνον ἡ Ἐκκλησία γεραίρει σε ἅπασα, ἡ τῶν πιστῶν Ἀρτέμον· ἥν ταῖς σαῖς ἱκεσίαις περιφύλαττε, μάκαρ, ἀκαταγώνιστον καί ἀκλυδώνιστον ἐκ πάσης ἐπιβουλῆς, καί ἄσειστον παναοίδιμε.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Χαίροις Σελευκείας θεῖος ποιμήν καί τοῦ θείου Παύλου ἔνθερμος συνεργός, ἐν πάσῃ Πισιδίᾳ, μεθ’οὗ ἀεί δυσώπει, ὑπέρ ἡμῶν ἀπαύστως Ἀρτέμον ἔνδοξε.