Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Ὁ μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος, μέ τούς συνοδούς του Ἀπόστολο Βαρνάβα καί τόν νεαρό τότε Μάρκο κατά τήν Α΄ Ἀποστολική Περιοδεία  ἀπέπλευσαν ἀπό τήν Πάφο τῆς Κύπρου καί ἀποβιβάσθηκαν στόν κόλπο τῆς Ἀττάλειας. Ἀπό ἐκεῖ ἀναπλέοντας τόν Κέστρο ποταμό (σημερ. Ἀκσού) μ’ ἕνα ποταμόπλοιο ἔφθασαν στήν Πέργη, γιά νά ἀνέβουν μετά στά βουνά, μέ προορισμό τήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας.

[1]

Ἦταν τό τέλος τοῦ φθινοπώρου τοῦ ἔτους 45 μ.Χ. ὅταν ὁ Ἀπ. Παῦλος μέ τόν συνοδό του Ἁγ. Βαρνάβα καί τόν ἀνηψιό του Μάρκο, συνεχίζοντας τήν ἱστορικῆς σημασίας πρώτη περιοδεία τους, ἔφθασαν στή Μ. Ἀσία ἀπό τήν Πάφο τῆς Κύπρου.  Οἱ Ἀπόστολοι ἀπεβιβάσθησαν στόν κόλπο τῆς Ἀττάλειας στίς ἐκβολές τοῦ ποταμοῦ Κέστρου καί προχώρησαν στήν Πέργη τῆς Παμφυλίας (Πράξ. 13,13).  Ἐδῶ ὁ Μάρκος, βλέποντας τόν πελώριο ὀρεινό ὄγκο μπροστά του καί σκεπτόμενος τίς ταλαιπωρίες πού θά ἀκολουθοῦσαν, δείλιασε καί ζήτησε νά γυρίσει πίσω στά Ἱεροσόλυμα.  Ὅπως καί ἔγινε.

Τρεῖς μέρες περπατοῦσαν οἱ δύο πλέον Ἀπόστολοι, ἀνεβαίνοντας στά βουνά καί ἀκολουθώντας τήν κοίτη τοῦ Κέστρου.  Ἔφθασαν στήν ὀρεινή δίοδο καί ἔπρεπε νά κατέβουν στό ὀροπέδιο τῆς Πισιδίας, πού εἶναι στή βόρεια πλευρά τοῦ βουνοῦ.  Πόση χαρά θά ἔνοιωσαν οἱ δύο ὁδοιπόροι ὅταν τήν τέταρτη μέρα, βγαίνοντας ἀπό τήν ὀρεινή περιοχή, ἀντίκρυσαν κάτω στήν κοιλάδα τά γαλανά νερά τῆς λίμνης, πού σήμερα φέρει τό ὄνομα Ἐγιρντίρ Γκιόλ.

Ἡ λίμνη βρίσκεται σέ ὑψόμερο 950 μ. ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς θαλάσσης καί ἔχει ἔκταση 729 τετρ. χιλιόμετρα.  Σήμερα στά νερά της πλέουν μόνο μερικές βαρκοῦλες.  Τότε ὅμως τήν διέσχιζαν πολυάριθμα πλοῖα, γιά νά φέρουν σέ ἐπικοινωνία μεταξύ τους τίς πόλεις πού ἄνθιζαν στίς ἀκτές της.  Στήν ἀπέναντι ὄχθη κοντά στή λίμνη, βρίσκεται τό σημερινό Ἐγιρντίρ, πού ἔδωσε στή λίμνη τήν ὀνομασία.

Οἱ δύο Ἀπόστολοι δέν σταμάτησαν ἐδῶ· προορισμό τους εἶχαν τήν Ἀντιόχεια.  Τήν πέμπτη μέρα τῆς ὀδοιπορίας τους εἶχαν ἀφήσει πίσω τους τό Ἐγιρντίρ καί τήν ἕκτη μέρα ὁ σκοπός τοῦ ταξιδιοῦ τους ἐκπληρώνεται· βλέπουν μπροστά τους τήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, στούς πρόποδες τῆς ὀροσειρᾶς, πού σήμερα φέρει τήν ὀνομασία Σουλτάν Νταγιαρί, σέ ὑψόμετρο 1.100 μέτρων.

Ἀλλά, γιατί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὡς πρῶτο στόχο τῆς δράσεώς του στήν Ἀσία εἶχε βάλει τήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας;  Ἡ Πισιδία ἦταν τό νότιο τμῆμα τοῦ ἄλλοτε βασιλείου τοῦ ἡγεμόνα τῶν Γαλατῶν Ἀμύντα καί τότε ἀνῆκε στή Ρωμαϊκή ἐπαρχία τῆς Γαλατίας.  Οἱ Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες Αὔγουστος καί Κλαύδιος, γιά νά καταπολεμήσουν τίς ληστοσυμμορίες, ἵδρυσαν παντοῦ συνοικισμούς Ρωμαίων βετεράνων.  Οἱ πρῶτοι βετεράνοι ἄποικοι τῆς Ἀντιοχείας εἶχαν στρατολογηθεῖ κάποτε στή Γαλλία ἀπό τόν Καίσαρα γιά τήν προστασία τῆς περιοχῆς.

Ἡ Ἀντιόχεια κτίσθηκε ἀπό τόν Σέλευκο τόν Α΄ πρός τιμήν τοῦ πατέρα του Ἀντιόχου.  Κατά μία ἄλλη ἐκδοχή, ἡ Ἀντιόχεια εἶχε κτισθεῖ ἀπό τόν Ἀντίοχο τόν Γ΄ καί κατά τή ρωμαϊκή κυριαρχία ἦταν πρωτεύουσα τῆς Πισιδίας.

Ἀπό θρησκευτικῆς ἀπόψεως, ἡ Ἀντιόχεια ἐθεωρεῖτο ἱερή πόλη, ἀφιερωμένη στή λατρεία ἑνός τοπικοῦ θεοῦ τῆς Σελήνης, ὀνομαζόμενου Μέν.  Παράλληλα, λάτρευαν καί ἄλλες θεότητες καί τελοῦσαν, συνήθως τίς νύκτες, ἄγριες ὀργιαστικές λατρεῖες, ὅπου εἰδωλολάτρες Ἀντιοχεῖς πρόσφεραν τά ἀφιερώματά τους στόν Ἥλιο, στή Σελήνη καί στά ἄστρα καί πανηγύριζαν μέ πολυάριθμες ἱερόδουλες τοῦ ναοῦ τους, ξεπέφτοντας στίς πιό ἄγριες ἀκολασίες, πού τίς ἐκάλυπταν μέ τό εὐγενικό ὄνομα τῆς ἱεροτελεστίας.  Στήν περιοχή τῆς Ἀντιόχειας ἀκόμη σώζονται πελώρια κομμάτια μαρμάρου, στύλοι μέ ραβδώσεις μεγάλης τελειότητος, ὑπολείμματα ἑνός ναοῦ ἀπό τήν Ἀκρόπολη τῆς Ἀντιόχειας κ. ἄ.

Ἀπό αὐτή τήν πόλη θέλησε νά ἀρχίσει ὁ Ἀπ. Παῦλος τό ἀποστολικό του ἔργο στή Μ. Ἀσία.  Ἀλλά πῶς;  Οἱ ρωμαϊκοί νόμοι δέν ἐπέτρεπαν νά κηρύξει κανείς μέσα στήν αὐτοκρατορία μιά νέα θρησκεία, πού δέν εἶχε σχέση μέ τήν κρατική θρησκεία.  Μόνο στή Συναγωγή εἶχε ἀναγνωρίσει τό κράτος τό δικαίωμα νά μαζεύει προσηλύτους.  Γι᾿αὐτό, ὅπως βλέπουμε νά κάνει ὁ Ἀπ. Παῦλος σέ κάθε πόλη πού πήγαινε, ἡ πρώτη ἐνέργειά του ἦταν νά πλησιάσει τήν ἑβραϊκή κοινότητα, νά ἀναζητήσει ἐργασία ὡς σκηνοποιός καί, σύμφωνα μέ τά ἔθιμα τῆς ἐποχῆς, νά ζήσει μέσα σ᾿αὐτήν.  Ἀσφαλῶς, αὐτό ἔκανε καί στήν Ἀντιόχεια, ὅταν ἔφθασε ἐκεῖ μέ συνοδοιπόρο τόν Βαρνάβα.

Καί τό πρῶτο Σάββατο, ὅπως μᾶς πληροφοροῦν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, πῆγαν στή Συναγωγή.  Ὁ Παῦλος συνιστᾶ τόν ἑαυτό του ὡς διδάσκαλο τοῦ Νόμου καί τόν Βαρνάβα ὡς λευΐτην, ὅπως καί ἦταν.  Μετά τήν προσευχή, τούς ψαλμούς καί τήν ἀνάγνωση τῶν περικοπῶν ἀπό τόν Νόμο καί τούς Προφῆτες, οἱ ἀρχισυνάγωγοι εἶπαν : «Ἀδελφοί, ἄν ἔχετε νά πεῖτε στόν λαό κάποιο ἐνισχυτικό λόγο, μιλεῖστε» (Πράξ. 13,15).  Τότε ὁ Παῦλος σηκώθηκε, ἔκανε νόημα μέ τό χέρι νά γίνει ἡσυχία καί ἄρχισε νά ὁμιλεῖ.

Στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (κεφ. 13, στίχοι 15 ἕως 41), ὁ Λουκᾶς μᾶς διέσωσε τό βασικό διάγραμμα ἑνός ἱεραποστολικοῦ κηρύγματος γιά ἀκροατήριο Συναγωγῆς.

Βγαίνοντας ἀπό τή Συναγωγή οἱ Ἀπόστολοι, τούς περικύκλωσαν οἱ «προσήλυτοι» καί «οἱ φοβούμενοι τόν Θεόν», πού εἶχαν ἐνθουσιασθεῖ ἀπό τό κήρυγμα, ἀλλά καί ἀρκετοί καλοπροαίρετοι Ἰουδαῖοι.  Ζητοῦσαν νά τούς ποῦν καί ἄλλα γιά τόν Χριστό καί νά τούς ξαναμιλήσουν  στή Συναγωγή· ὅπως καί ἔγινε.  Τό ἑπόμενο Σάββατο σχεδόν ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως, πού εἶχαν πληροφορηθεῖ γιά τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, μαζεύτηκαν γιά νά ἀκούσουν τόν λόγο τοῦ Κυρίου.  Οἱ φανατικοί ὅμως Ἰουδαῖοι δέν ἄντεχαν νά ἀκούουν τόν Παῦλο νά ἰσχυρίζεται ὅτι τό σημαντικό δέν εἶναι ἡ καταγωγή κάποιου ἀπό τόν περιούσιο λαό τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλά ἡ πίστη στόν Ἰησοῦ ὡς Μεσσία.  Καί ὅτι «ἐν Χριστῷ οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην .... πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3, 28).  Ξέσπασαν σέ βρισιές καί βλασφημίες, ἐνῶ οἱ εἰδωλολάτρες μέ ἐνθουσιασμό ἐπικροτοῦσαν τά λόγια τῶν Ἀποστόλων.

Σέ μιά στιγμή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀσφαλῶς μετά ἀπό θεία ἔμπνευση, πῆρε τήν ἀπόφαση τῆς ζωῆς του, πού εἶχε τή σημασία μιᾶς ὁλοκληρωτικῆς ἐπαναστάσεως γιά τή μελλοντική Ἐκκλησία.  Μέ παρρησία, λοιπόν, καί δυνατή φωνή, γιά νά τόν ἀκούσουν ὅλοι, τούς λέγει : «Ἔπρεπε νά κηρύξουμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ πρῶτα σέ σᾶς τούς Ἰουδαίους τῆς Ἀντιοχείας.  Ἐπειδή ὅμως δέν τόν δέχεσθε καί καταδικάζετε τόν ἑαυτό σας νά μήν ἀξιωθεῖ τῆς αἰώνιας ζωῆς, γι᾿αὐτό καί ἐμεῖς στρεφόμαστε στά «ἔθνη», στούς εἰδωλολάτρες.  Αὐτή τήν ἐντολή, ἄλλωστε, ἔδωσε ὁ Κύριος «Ἐσένα ἔχω ὁρίσει φῶς γιά τά ἔθνη, γιά νά φέρεις τή σωτηρία ἕως τά πέρατα τῆς γῆς» (Πράξ. 13, 46-47).  Καθώς ἄκουσαν οἱ ἐθνικοί γιά φωτισμό καί σωτηρία χάρηκαν ὑπερβολικά, δέχθηκαν τόν λόγο τοῦ Κυρίου καί ἐπίστευσαν».

Μετά ἀπό αὐτά, οἱ Ἰουδαῖοι τούς ἀπαγόρευσαν νά ξαναμιλήσουν στή Συναγωγή.  Γι᾿αὐτό οἱ δύο Ἀπόστολοι δίδασκαν πλέον σέ σπίτια, προσκαλούμενοι ἀπό ἐκείνους πού εἶχαν πιστεύσει στό κήρυγμά τους.  Ἔτσι ἄρχισε νά συγκροτεῖται ἡ νεόφυτη Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας γύρω ἀπό τούς Ἀποστόλους.  Ἄρχισαν νά γίνονται καί οἱ πρῶτες βαπτίσεις στά νερά τοῦ Ἀνθίου ποταμοῦ.  Τό νέο χριστιανικό κίνημα γρήγορα ἐξαπλώθηκε στή γύρω ὕπαιθρο χώρα.  Οἱ χωρικοί, πού κατέβαιναν στήν ἀγορά, μάθαιναν ἀπό τούς γνωστούς τους στήν πόλη, πού ἐν τῷ μεταξύ εἶχαν γίνει χριστιανοί, γιά τήν εὐτυχία πού ἐκεῖνοι δοκίμαζαν, καί τότε παρακαλοῦσαν καί αὐτοί τούς Ἀποστόλους νά πᾶνε καί στή δική τους πόλη ἤ στό χωριό τους.

Οἱ δύο Ἀπόστολοι πέρασαν ἀπό ὅλες τίς πολυάριθμες μικρές πόλεις, πού βρίσκονται στίς πλαγιές τοῦ Σουλτάν-Ντάγ καί στίς ὄχθες τῆς λίμνης.  Ἐκεῖ ἐργάσθηκαν ἕνα χρόνο περίπου.  Ἡ πρώτη Ἐκκλησία τῆς Μ. Ἀσίας, πού τό μεγαλύτερο μέρος της ἀποτελοῦσαν οἱ ἐξ ἐθνῶν χριστιανοί, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας, εἶχε ἱδρυθεῖ.

Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Λουκᾶς, «Οἱ Ἰουδαῖοι, ὅταν εἶδαν νά διαδίδεται σέ ὅλη τή χώρα τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, παρότρυναν τίς προσήλυτες γυναῖκες τῆς ἀνώτερης τάξεως καί τούς προκρίτους τῆς πόλης καί ξεσήκωσαν διωγμό ἐναντίον τοῦ Παύλου καί τοῦ Βαρνάβα καί τούς ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τά σύνορά τους» (Πράξ. 13, 50).

Ἔφυγαν οἱ Ἀπόστολοι γιά νά συνεχίσουν τό ἱερό ἔργο τους στό Ἰκόνιο, Λύστρα, Δέρβη.  Ἄφησαν ὅμως μία στερεωμένη Ἐκκλησία.  Καί «οἱ χριστιανοί στήν Ἀντιόχεια ἦταν γεμάτοι χαρά καί Ἅγιο Πνεῦμα», ἐπισημαίνει ὁ Λουκᾶς (Πράξ. 13, 52).

Παρ᾿ὅτι κινδύνευσαν οἱ Ἀπόστολοι στήν Ἀντιόχεια ἀπό τούς Ἰουδαίους, τό ἐνδιαφέρον τους γιά τούς νεοφώτιστους τούς ξανάφερε στήν πόλη αὐτή, γιά νά στηρίξουν τίς ψυχές τῶν χριστιανῶν καί νά τούς ἐνισχύσουν νά μείνουν ἀκλόνητοι στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ (Πράξ. 14, 22).  Καί ἀκόμη, γιά νά ἀφήσουν συνεχιστές τοῦ ἔργου τους, χειροτόνησαν παντοῦ πρεσβυτέρους γιά τίς λειτουργικές καί πνευματικές ἀνάγκες τους (Πράξ. 14, 23).

Μετά τήν ἀποχαιρετιστήρια θεία Λειτουργία στήν Ἀντιόχεια, ἀπό τήν Πισιδία οἱ δύο Ἀπόστολοι ἐπέστρεψαν στήν Πέργη «καί ἀφοῦ ἐδίδαξαν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ στήν Πέργην κατέβηκαν στήν παραλιακήν Ἀττάλειαν» [2] Ἔτσι ἱδρύθηκε ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία στό νότιο αὐτό τμῆμα τῆς Μ. Ἀσίας.

Ἡ εὐρύτερη περιοχή, ἡ ὁποία περιλαμβάνεται στόν σημερινό Νομό τῆς Ἀτταλείας (Antalya), εἶχε τήν εὐλογία καί ἄλλες φορές νά δεχθεῖ ἐπισκέψεις τοῦ Ἀπ.Παύλου.  Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς στό βιβλίο του «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» γράφει : «Ὅταν ἀποσπασθήκαμε ἀπό τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου, (πού εἶχαν συναχθεῖ στή Μίλητο) ἀποπλεύσαμε κατ᾿εὐθεῖαν καί ἤλθαμε στό νησί Κώ, τήν ἄλλη ἡμέρα πλεύσαμε στή Ρόδο καί ἀπό ἐκεῖ στά Πάταρα».[3]

Τελευταία φορά ὁ Ἀποστ. Παῦλος πάτησε τά χώματα τῆς περιοχῆς αὐτῆς μέ τήν συνοδεία φρουρῶν, πού τόν ὁδηγοῦσαν νά δικασθεῖ στή Ρώμη.  Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς πού τόν συνόδευε καί πάλι γράφει : «Ἀφοῦ διεσχίσαμε τήν θάλασσα τῆς Κιλικίας καί Παμφυλίας, φθάσαμε στά Μύρα τῆς Λυκίας».[4]

Σέ ὅλα αὐτά τά μέρη πού περπάτησε ὁ φλογερός Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν ἱδρύθηκαν Ἐπισκοπές, οἱ ὁποῖες καταύγασαν μέ τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ τούς «καθημένους ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου».[5] «Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες - ἀναφωνεῖ ὁ Προφήτης Ἡσαΐας – τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τά ἀγαθά !»[6]

Ὁ σπόρος τῆς πίστεως πού ἔρριξε καί σ᾿αὐτά τά μέρη ὁ μιμητής τοῦ Μεγάλου Σπορέα «ἐποίησεν καρπόν πολύν» καί διά μέσου τῶν αἰώνων ἀναδείχθηκαν Ἅγιοι Ἐπίσκοποι, ὅπως ὁ Ἅγιος Μεθόδιος Ἐπίσκοπος Πατάρων, ὁ Θαυματουργός Ἅγιος Νικόλαος Ἐπίσκοπος Μύρων καί πολυάριθμη χορεία Μαρτύρων καί Ὁσίων, πού λάμπουν ὡς «ἀστέρες πολύφωτοι τοῦ νοητοῦ στερεώματος».[7]

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος σέ μία ἀπό τίς περίφημες Ὁμιλίες του γιά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, γεμᾶτος θαυμασμό ἀναφωνεῖ : «Τί Παύλου ἴσον ;  ... Παῦλος ὁ μέγας τῆς ἀληθείας κῆρυξ· τό καύχημα τῆς οἰκουμένης· ὁ ἐν οὐρανοῖς ἄνθρωπος καί ἐπί γῆς Ἄγγελος· ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας· ὁ ἐν ὑψηλοῖς πετώμενος ἀετός· ἡ λύρα τοῦ πνεύματος· ἡ χελιδών· τό ὄργανον τό δεσποτικόν· ὁ γρήγορος τοῦ Χριστοῦ ὑπηρέτης ... τό στόμα τοῦ Χριστοῦ· ὁ ἀπό Ἱερουσαλήμ καί κύκλῳ, μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκώς τό Εὐαγγέλιον· ὁ ὀξυδρόμος δρομεύς· ὁ τριώροφον οὐρανόν διελθών καί εἰς Παράδεισον εἰσελθών· καί τῆς Δεσποτικῆς καί ἀπερινοήτου καθέδρας ἀναβάς· καί ἀκούσας ἀπορρήτων μυστηρίων, ὧν οὐκ ἐξόν ἄνθρώπῳ λαλῆσαι.»[8]

Καί ὁ μεγάλος ὑμνωδός τῆς Ἐκκλησίας μας Ἅγιος Ἀνδρέας Ἐπίσκοπος Κρήτης, ἀπευθυνόμενος πρός τόν κορυφαῖον Ἀπόστολον γράφει :

«Τά κατά πόλιν δεσμά καί τάς θλίψεις σου τίς διηγήσεται, ἔνδοξε Ἀπόστολε Παῦλε ; ἤ τίς παραστήσει τούς ἀγῶνας καί τούς κόπους σου, οὕς ἐκοπίασας ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ, ἵνα πάντας κερδήσῃς, καί Χριστῷ προσαγάγῃς τήν Ἐκκλησίαν ;  ... Τίς διηγήσεται ἔνδοξε Ἀπόστολε Παῦλε, τούς κόπους, τούς μόχθους, τάς ἀγρυπνίας, τάς ἐν λιμῷ καί δίψει κακοπαθείας, τάς ἐν ψύχει καί γυμνότητι, τήν σαργάνην, τούς ραβδισμούς, τούς λιθασμούς, τόν βυθόν, τά ναυάγια ; ...Πάντα οὖν ὑπέμεινας ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι σε Χριστῷ, ἵνα κόσμον κερδήσῃς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ σου».[9]

Γιά μία πληρέστερη κατανόηση τοῦ μεγαλείου τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, γιά τόν ὁποῖον ἔχουν γραφεῖ πολλά, ἀρκεῖ ἔστω καί μία ἀνάγνωση τῶν κεφαλαίων 9-28 τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τῆς Καινῆς Διαθήκης.  Ἐκεῖ, ὁ συνοδός καί συνεργός τοῦ Ἀποστόλου Παύλου Λουκᾶς ὁ ἰατρός περιγράφει μέ καταπληκτική παραστατικότητα τήν ζωή καί τό θαυμαστό ἔργο τοῦ Ἀποστόλου, ἀπό τήν ἐπιστροφή του στόν Χριστό, τό ἔτος 34, μέχρι τήν πρώτη φυλάκισή του στή Ρώμη, τό ἔτος 61.

Τά μετά τήν πρώτη φυλάκιση τοῦ Ἀποστόλου γεγονότα μέχρι τό Μαρτύριό του τό ἔτος 67, τά πληροφορούμαστε ἀπό τίς Ἐπιστολές του,[10] καθώς καί ἀπό ἀξιόπιστα πρόσωπα τῆς ἐποχῆς του, ὅπως ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης Κλήμης.

[1] Πράξ. 13, 13-14.

[2] Πράξ. 14, 24-25.

[3] Πράξ. 21,1.

[4] Πράξ. 27, 5.

[5] Ἡσαΐα 9, 2.

[6] Ἡσαΐα 52, 7.

[7] Δοξαστικόν Ὄρθρου Κυρ. Ἅγ. Πατέρων.

[8] Ἐγκώμιον εἰς τούς κορυφαίους Ἀποστόλους Πέτρον καί Παῦλον Μ. Συναξαριστής τομ. 2, σελ. 248-249.

[9] Ἀπόστιχα Ἑσπερινοῦ Ἑορτῆς.

[10] Εἶναι γνωστόν ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔγραψε 14 ἀνεκτιμήτου ἀξίας Ἐπιστολές, οἱ ὁποῖες περιέχονται στήν Καινή Διαθήκη.

 Ἐρείπια ναοῦ Ἀπ. Παύλου στήν Ἀντιόχεια Πισιδίας (4ος αἰ.)

Χάρτης τῶν περιοδειῶν τοῦ Ἀπ. Παύλου.

 

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ

 ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ [1]

Γιά τήν ζωή τοῦ Ἀπ. Παύλου βγαίνουν

οἱ ἑπόμενες χρονολογίες (μέ τίς χρονολογίες

τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων τῆς ἴδιας ἐποχῆς) :

 

1 – 5  μ.Χ.  Γέννησις του Παύλου

30 Σταύρωσις του Χριστού Αὔγουστος, 14 μ.Χ.

33/34 Λιθοβολισμός του Στεφάνου  - Επιστροφή του Παύλου Τιβέριος, 14-37

34-36 Διαμονή στήν Αραβία  Καλιγούλας, 37-41

36/37 Πρώτο ταξίδι στά Ιεροσόλυμα

37.42 Διαμονή στήν Ταρσό

42 Φθάνει στήν Αντιόχεια Κλαύδιος, 41-54

44 Ὁ λιμός καί διάμεσο ταξίδι στά Ιεροσόλυμα

45.48 Πρώτη ἱεραποστολική περιοδεία

48/49 Αποστολική Σύνοδος στά Ιεροσόλυμα· του Παύλου πρός τόν Πέτρο στήν Αντιόχεια

49.52 Δεύτερη ἱεραποστολική περιοδεία

49/50 Φίλιπποι

50/51 Θεσσαλονίκη καί Βέρροια

51/52 Αθήναι καί Κόρινθος· οἱ δύο πρός Θεσσαλονικείς Επιστολαί

53/58 Τρίτη ἱεραποστολική περιοδεία

54/57 Έφεσος Νέρων 54-68

54/55 Πρός Γαλάτας Επιστολή

56 Α΄ πρός Κορινθίους Επιστολή Νέρων, 54-68

57 Φυγή από τήν Έφεσσο.  Β΄ πρός Κορινθίους Επιστολή.  Σύντομο ταξίδι στήν  Ιλλυρία

57/58 Χειμώνας στήν Κόρινθο· πρός Ρωμαίους Επιστολή

58 Τελευταίο ταξίδι στά Ιεροσόλυμα

58-60 Φυλάκισις στήν Καισάρεια

60/61 Ταξίδι πρός τή Ρώμη

61.63 Πρώτη φυλάκισις στήν Ρώμη.  Επιστολαί της αιχμαλωσίας

63.66 Ταξίδι στήν Ανατολή.  Ιεραποστολή στήν Κρήτη.  Ταξίδι στήν Ισπανία

66/67 Eπιστροφή από τήν Ισπανία.  Χειμώνας στήν Νικόπολι.  Α΄ πρός Τιμόθεον καί πρός Τίτον Eπιστολή

67 Δευτέρα φυλάκισις στήν Ρώμη.  Β΄ πρός Τιμόθεον Eπιστολή.  Μαρτύριον.

[1] J. HOLJNER, σελ. 507-508

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ

Ἦχος δ΄  Κανόνα πίστεως.

Ἐθνῶν σε κήρυκα καί φωστῆρα τρισμέγιστον, Πισιδίας διδάσκαλον, οἰκουμένης ἀγλάϊσμα, εὐφροσύνως γεραίρομεν·  Τούς ἀγῶνας τιμῶμεν καί τάς βασάνους διά Χριστόν, τό σεπτόν σου μαρτύριον.  Ἅγιε Παῦλε Ἀπόστολε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

 

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ **

Ἦχος γ΄ Ἡ Παρθένος σήμερον.

Ἀποστόλων πρόκριτος καί κορυφαῖος ἐδείχθης, προσκληθείς Ἀπόστολε, παρά Χριστοῦ οὐρανόθεν· ἔνθεν δή, τήν οἰκουμένην πᾶσαν διῆλθες, ἅπαντας, καταφωτίζων πρός θείαν πίστιν· διά τοῦτό σοι βοῶμεν· χαίροις ὦ Παῦλε, Ἐκκλησιῶν φωστήρ.

 

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ **

Χαίροις Ἀποστόλων ἡ καλλονή, καί ἐθνῶν ὁ κήρυξ, καί διδάσκαλος καί φωστήρ· χαίροις Ἐκκλησίας, ὑφηγητής ἁπάσης, καί μέγας λαμπαδοῦχος Παῦλε Ἀπόστολε.