ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΠΙΣΙΔΗΣ
- Λεπτομέρειες
- 01 Αυγούστου 2010
- Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας
Διακεκριμένος βυζαντινός ποιητής. Ἔζησε κατά τόν 7ον αἰώνα. Γεννήθηκε στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, γι᾽αὐτό καί προσέλαβε τήν ἐπωνυμία Πισίδης. Ὁ ἀκριβής χρόνος γεννήσεως καί θανάτου του δέν εἶναι γνωστός.
Ἦταν Διάκονος στόν μεγαλύτερο βυζαντινό ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στήν Κωνσταντινούπολη. Γιά τίς ἱκανότητές του καί τίς πολύτιμες ὑπηρεσίες πού πρόσφερε στήν Ἐκκλησία τιμήθηκε μέ τά ὀφφίκια τοῦ Σκευοφύλακος καί τοῦ Γραμματέως τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ὁ δυναμικός Οἰκουμενικός Πατριάρχης Σέργιος (610-638) ἰδιαίτερα ἐκτιμοῦσε τόν Γεώργιον καί φαίνεται μέσω αὐτοῦ ἔγινε γνωστός στόν ἔνδοξο αὐτοκράτορα Ἡράκλειο (610-641). Ὁ Ἡράκλειος προσέλαβε τόν Γεώργιο στήν Ἀκολουθία του κατά τήν νικηφόρον ἐκστρατεία του ἐναντίον τῶν Περσῶν, τήν ὁποίαν ὁ Γεώργιος ἐξύμνησε μέ ἰαμβικούς στίχους. Ὁ Ἡράκλειος περιέβαλλε μέ ἐμπιστοσύνη τόν Γεώργιο καί συχνά ζητοῦσε τή συμβουλή του σέ ἐκκλησιαστικά θέματα καί κυρίως στήν ἀντιμετώπιση τῶν θρησκευτικῶν ἐρίδων τῆς ἐποχῆς του.
Ὁ Γεώργιος εἶναι γνωστός καί γιά τό συγγραφικό του ἔργο. Μέ μεγάλη ἐπιτυχία καλλιέργησε τήν ποίηση καί ἀνεδείχθη «ὁ κάλλιστος τῶν ποιητῶν τῆς ἐποχῆς του. Συνέθεσε μέγαν ἀριθμόν ἰαμβικῶν στίχων, διακρινομένων διά τό βάθος, τήν πλαστικότητα, τήν φαντασίαν καί τά ὑψηλά νοήματα αὐτῶν.»
α) Μέχρι τό 630 ἀσχολήθηκε μέ τήν ὑπό μορφήν ποιήματος περιγραφή τῆς ἔνδοξης ἐκστρατείας τοῦ Ἡρακλείου κατά τῶν Περσῶν καί τῆς διάσωσης τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τήν πολιορκία τῶν Ἀβάρων. Τό ὅτι ἔζησε τά γεγονότα τοῦ 626 ἔδωσε ἀφορμή στό νά διατυπωθεῖ ἡ ἄποψη ὅτι ὁ Γεώργιος ὁ Πισίδης εἶναι ὁ ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου. Τά ποιήματά του περιέχουν ἀκόμα ἠθικά, διδακτικά καί ἐξηγητικά θέματα.
β) Ἔγραψε 1894 διδακτικούς δωδεκασύλλαβους στίχους στήν «Ἑξαήμερον ἤ κοσμουργίαν». Τό ἔργο αὐτό τό ἀφιέρωσε στόν Πατριάρχη Σέργιο καί ἔχει μεταφρασθεῖ στήν ἀρμενικήν καί σλαβικήν. (PG 92, 1425-1578).
γ) Τό ποίημά του «Εἰς τόν μάταιον βίον», ἀφιερωμένο κι αὐτό στόν Πατριάρχη Σέργιο, ἀποτελεῖται ἀπό 262 στίχους καί ἔχει ἠθικό καί διδακτικό περιεχόμενο.
δ) Δογματικό καί θεολογικό χαρακτῆρα ἔχει τό ποίημά του «Κατά τοῦ δυσσεβοῦς Σεβήρου» καί ἀποτελεῖται ἀπό 726 στίχους. Κατά πᾶσα πιθανότητα ἔχει γραφεῖ μετά τό 630 καί μέ αὐτό καταπολεμεῖται ἡ αἵρεση τοῦ μονοθελητισμοῦ. (PG 92, 1621-1676).
ε) Σώζεται ἀκόμη «Ὕμνος εἰς τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἀνάστασιν» (PG 92, 1373-1384).
στ) Σέ πεζό λόγο ἔχει διασωθεῖ Ἐγκώμιον εἰς τόν Ἅγιον Ἀναστάσιον τόν Πέρσην.
Τέλος, ἀπό ἀποσπάσματα ἔργων πού διασώθηκαν συμπεραίνεται ὅτι ὁ Γεώργιος Πισίδης ἔγραψε καί ἄλλα τρία ἀκόμη ἔργα τά ὁποῖα ἔχουν χαθεῖ. (Πηγή Θ.Η.Ε. τόμ. 4, σελ. 472).