Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΟΡΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΠΙΣΙΔΙΑ, ΣΙΔΗ & ΑΤΤΑΛΕΙΑ ΔΙΑΛΑΜΨΑΝΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

12/7/2015

"Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χρστού"

(Α' Κορ. 11,1)

Τις ιερές αυτές στιγμές της σημερινής θείας Λειτουργίας οι ψυχές μας
αισθάνονται έντονη την παρουσία του Αποστόλου Παύλου, που πρώτος κήρυξε το Ευαγγέλιο στην περιοχή αυτή. Αλλα και όλων των Αγίων, που καθαγίασαν τα χώματα της Πισιδίας, Ατταλείας, Πέργης, Σίδης και όλης της Παμφυλίας, με το μαρτυρικό τους αίμα, το δάκρυ των προσευχών τους και τον ιδρώτα των πνευματικών τους αγωνισμάτων.
Και διά του στόματος του Αποστόλου Παύλου, καλούμαστε να τους μιμηθούμε.
Να ακολουθήσουμε τα βήματά τους, τον τρόπον της ζωής τους, καθώς και αυτοί, όπως μας διαβεβαιώνει ο Μέγας Απόστολος, μιμήθηκαν τον Χριστό. "Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χρστού".

Ο Απόστολος Πέτρος, τον οποίον σήμερα συνεορτάζουμε, γράφει: "Σ´ αυτό σας κάλεσε ο Θεός. Γιατί ο Χριστός πέθανε για μας, αφήνοντάς σας το υπόδειγμα για να βαδίσετε στα αχνάρια Του" (Α' Πέτρ. 2,21). Αν για μας θα ήταν δύσκολο να γνωρίζουμε πώς ακριβώς έζησε ο Χριστός για να τον μιμηθούμε, έχουμε μπροστά μας το παράδειγμα των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων που γιορτάζουμε σήμερα.
Όλοι αυτοί έζησαν από τα χρόνια του Χριστού, στη διάρκεια όλων των αιώνων μέχρι πρόσφατα, και μιμήθηκαν πιστά και με συνέπεια την ζωή του Χριστού.

Αλλά ποιό ήταν το κοινό σημείο του Αποστόλου Παύλου και των Αγίων μας
στο οποίο μιμήθηκαν τον Χριστό και καλούν και μας να τους μιμηθούμε;
Μας το λέει ο Απ. Παύλος: "Περιπατείτε εν αγάπη, καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν ημάς και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ ημών προσφοράν και θυσίαν τω Θεώ" (Εφεσίους 5,2). Μόνον αυτοί που αγαπούν γίνονται μιμητές του Χριστού.
Αυτή η αρετή της αγάπης περισσότερο απ´ όλα τα άλλα πλησιάζει τον άνθρωπο προς τον Θεό. Με το να αγαπάς γίνεσαι κοινωνός Θεού, όμοιος με τον Θεό. Το ίδιο είχε τονίσει και ο Χριστός: "Ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν, και προσεύχεστε γι αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται και σας καταδιώκουν για να γίνετε άξια παιδιά του ουρανίου Πατέρα σας" όμοιοι με Αυτόν (Ματθ.5,44-45).
Ο Απόστολος Παύλος και οι Άγιοί μας ήσαν συγκλονισμένοι από την αγάπη του Χριστού: "Εμένα που προτύτερα ήμουν περιφρονητής, διώκτης και υβριστής του Χριστού", γράφει ο Απ. Παύλος "μου έδειξε εμπιστοσύνη και με όρισε να Τον υπηρετήσω"! (Α' Τιμ.1,13.12.). Κι εκείνο που κυριολεκτικά τον είχε σκλαβώσει από την αγάπη του Θεού ήταν το ότι: "Ο Θεός έδειξε την αγάπη Του για μας" με ένα εκπληκτικό τρόπο· "Ενώ εμείς ζούσαμε ακόμα στην αμαρτία, ο Χριστός έδωσε τη ζωή Του για μας"! (Ρωμ. 5,8).
Οπότε, αν ο Χριστός πέθανε από αγάπη για μας τους αμαρτωλούς τι είναι να πεθάνουμε κι εμείς, για τον Σωτήρα και Θεόν μας! Γι αυτό διαβάζουμε στον βίο
των Αγίων Μαρτύρων Παπία, Διοδώρου και Κλαυδιανού που κατάγονταν από εδώ κοντά, από την Μάγυδο της Παμφυλίας, (τη σημερινή Λάρα): "Παρ´ όλα τα μαρτύρια εκείνοι έμεναν προσηλωμένοι στον Νυμφίον των ψυχών τους λέγοντας· τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή κίνδυνος ή μαρτυρικός θάνατος;" (Ρωμ.8,35). Και η απάντηση των Αγίων αυτών Μαρτύρων ήταν: "Τίποτε δεν μπορεί να μας χωρίσει από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών" (Ρωμ. 8,39).
Και αυτή η φλογερά αγάπη στον Χριστό, κατά φυσική συνέπεια. επεκτείνεται και αγκαλιάζει και όλους τους αδελφούς του Χριστού. Αυτήν την αγάπη είχε ο Απ. Παύλος ως κανόνα ζωής, και την τήρησε ως το τέλος του βίου του. Ο Απ. Παύλος είναι αυτός που τόλμησε να κατατάξει την αγάπη πιό πάνω και από την πίστη: "για πάντα θα μείνουν αυτά τα τρία· η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Και από αυτά, το πιό σπουδαίο είναι η αγάπη" (Α' Κορ. 13,13).

Η αγάπη δέν είναι μία θεωρητική και συναισθηματική υπόθεση. Για να είναι αληθινή πρέπει να έχει πρακτικές εφαρμογές στην καθημερινότητα της ζωής. Γι αυτό ο Απ. Παύλος οργανώνει με τους συνεργούς του έρανο σε όλες τις εκκλησιαστικές Κοινότητες που είχε ιδρύσει στην Μ. Ασία και στην Ελλάδα, για να βοηθήσει τους χριστιανούς των Ιεροσολύμων που λιμοκτονούσαν. Φρόντιζε σαν στοργικός πατέρας για τους συνεργούς του όταν αρρώσταιναν να γιατρευτούν, όταν ταξίδευαν να έχουν τα απαραίτητα εφόδια για το δρόμο, και όχι μόνον. Αισθανόταν ότι όφειλε να φροντίζει για την πνευματική ωφέλεια όλων των ανθρώπων, όποιοι και αν ήσαν αυτοί, και όπου και αν βρίσκονταν. Γράφει στους Ρωμαίους από την Κόρινθο: "Αισθάνομαι ότι έχω χρέος πρός όλους, πολιτισμένους και απολίτιστους, μορφωμένους και αμόρφωτους. Και γι αυτό έχω την επιθυμία να κηρύξω το Ευαγγέλιο και σε σας στη Ρώμη" (Α' Κορ. 1,14-15).
Η αγάπη του επεκτείνεται και στους καταφρονημένους δούλους. Διαβάστε την πρός Φιλήμονα επιστολή του Απ. Παύλου, να δείτε με τι τρυφερότητα γράφει για τον δούλο Ονήσιμο, που έκλεψε το αφεντικό του και δραπέτευσε από τις Κολοσσές της Μικράς Ασίας στη Ρώμη. Εκεί συνάντησε τον Παύλο στη φυλακή, μετανόησε για την πράξη του, άλλαξε τρόπο ζωής, κατηχήθηκε, πίστεψε στον Χριστό και βαπτίστηκε. Και ο Απόστολος του Χριστού τον στέλνει πίσω στο αφεντικό του Φιλήμονα με συστατική επιστολή στην οποία τον παρακαλεί να δεχθεί τον Ονήσιμο όχι ως δούλον πλέον, αλλ´ ως αδελφόν αγαπητόν" (Φιλήμ.11). Επίσης γράφει ότι όσα του χρωστάει ο πρώην δούλος, αναλαμβάνει ο ίδιος ο Παύλος να του τα πληρώσει! (στίχ. 18)! Αν για έναν δούλο ο Απ. Παύλος έδειξε τόση αγάπη, καταλαβαίνει κανείς τί έκανε για τόσους άλλους!
Και ας τελειώσουμε με τα λόγια του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου:
"Απόκτησε την αγάπη του Παύλου και θα λάβεις το στεφάνι της δόξης. Η δύναμη της αγάπης ανέδειξε τον Παύλο σ´ αυτό που έφτασε. Αυτήν την οδό της αγάπης να βαδίζουμε και μεις συνεχώς για να ομοιάσουμε του Παύλου, να τον ιδούμε στην ουράνια βασιλεία μαζί με τον Κύριο και να αξιωθούμε να λάβουμε τα στεφάνια της νίκης των πνευματικών μας αγώνων" (Ομιλία 3η εις τον Απ.Παύλον). Αυτά τα φωτεινά στεφάνια, που έλαβαν και όλοι οι Άγιοι που γιορτάζουμε εδώ σήμερα. Αμήν.