Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΚΗΡΥΓΜΑ Δ´ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(28/6/2015)

"Κύριε, ουκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης"

(Ματθ. 8,8)

Τι μεγαλείο ψυχής φανερώνουν τα λόγια αυτά του Εκατοντάρχου της Καπερναούμ, που μας παρουσίασε το σημερινό Ευαγγέλιο! Αφού και ο ίδιος ο Ιησούς "εθαύμασε και είπε σε όσους τον ακολουθούσαν: "Σας βεβαιώνω πώς τόση πίστη δέν βρήκα ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες" (Ματθ. 8,10).

Ο Εκατόνταρχος, αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού, δέν ήταν Ισραηλίτης. Αλλά, από όσα άκουγε και έβλεπε να κάνει ο Ιησούς στην πόλη του Καπερναούμ, πίστεψε ότι είναι ο αληθινός Θεός, Πανάγαθος και Παντοδύναμος, που ό,τι θέλει μπορεί να το κάνει. Γι αυτό, όταν ένας δούλος του αρρώστησε βαρειά, έμεινε κατάκοιτος, και υπέφερε φοβερά, ο εκατόνταρχος κατέφυγε με εμπιστοσύνη στον Ιησού, που τόσους βαριά ασθενείς είχε θεραπεύσει. Ας προσέξουμε τη θαυμαστή συμπεριφορά του εκατόνταρχου προς τον Ιησού Χριστό, σε τρία σημεία:

Πρώτον. Όταν ο Εκατόνταρχος πλησίασε τον Ιησού, στάθηκε μπροστά Του με πολύ σεβασμό, παρ´ όλο ότι αυτός ήταν ο στρατιωτικός διοικητής στην Καπερναούμ. Δέν λέει πολλά λόγια. Μόνον περιγράφει με πόνο ψυχής την θλιβερή κατάσταση του δούλου του: "Κύριε, ο δούλος μου είναι κατάκοιτος στο σπίτι, παράλυτος και υποφέρει φοβερά" (Ματθ.8,6). Τίποτε άλλο δεν λέει! Έχει εμπιστοσύνη στην αγαθότητα, στην ευσπλαχνία, στην αγάπη του Ιησού για κάθε άρρωστο και πονεμένο. Δέν λέγει στον Ιησού: "Σε παρακαλώ θεράπευσέ τον". Αυτός να υποδείξει στον Ιησού τι πρέπει να κάνει; Δέν κατανοεί ο Ιησούς τον πόνο του εκατοντάρχου για τον βασανισμένο δούλο του; Περιμένει υποδείξεις ο Ιησούς από αυτόν!
Να, λοιπόν, το πρώτο στοιχείο που διδασκόμαστε εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί από έναν ρωμαίο στρατιωτικό, που ούτε κάν είχε βαπτιστεί: Όταν στεκόμαστε μπροστά στον Κύριο σε στάση προσευχής, να συναισθανόμαστε ποιός είναι μπροστά μας και να αισθανόμαστε βαθειά ευλάβεια πρός Αυτόν. Να αναφέρουμε στον Κύριο τα προβλήματά μας με απόλυτη εμπιστοσύνη, ότι ως φιλάνθρωπος Θεός, γεμάτος αγάπη, κατανοεί τί ανάγκες έχουμε, και ότι είναι πρόθυμος να μας συμπαρασταθεί και να μας βοηθήσει.

Δεύτερον: Ο Ιησούς, ανταποκρινόμενος στον ενδόμυχο πόθο της ψυχής του Εκατοντάρχου, του είπε: "Εγώ θα έρθω στον άρρωστο και θα τον θεραπεύσω". Τότε ο Εκατόνταρχος τι έκανε; Κάτι που δέν το περίμενε κανείς! Αντί να νιώσει καύχηση που ο Μέγας Διδάσκαλος, που όλοι θαύμαζαν, θα του έκανε την τιμή να μπεί στο σπίτι του, αυτός ταπεινώθηκε ακόμα περισσότερο, και τί απάντησε; "Κύριε, δέν είμαι άξιος να σε υποδεχθώ στο σπίτι μου" (στίχ. 8). Κάθε άλλος θα το επιδίωκε να φέρει τον Ιησού Χριστό στο σπίτι του, και να διαλαλεί μετά με υπερηφάνια, για τη μεγάλη τιμή που του έκανε! Όμως ο εκατόνταρχος αντί να υπερηφανευτεί για την ξεχωριστή αυτή τιμή πρός το πρόσωπό του, ταπεινώνεται ακόμα περισσότερο! Θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο να μπεί ο Χριστός στο σπίτι του!
Αλήθεια εμείς έχουμε αυτή τη συναίσθηση της αναξιότητός μας όταν στη θ. Λειτουργία πλησιάζουμε το Άγιο Ποτήριο για να δεχθούμε στον οίκο της ψυχής μας το Άγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, δηλαδή τον ίδιον τον Αναστημένο Χριστό; Ο Λειτουργός, βέβαια, κρατώντας το Άγιο Ποτήριο μας προτρέπει: "Μετά φόβου Θεού και πίστεως προσέλθετε" . Προσέλθετε με βαθειά ευλάβεια. Αυτό το προσέχουμε, ή τυπικά το ακούμε και δέν του δίνουμε σημασία; Οι ευχές που διαβάζουμε πρό της θείας Κοινωνίας μας τονίζουν αυτή την ευλάβεια και μας βοηθούν να συναισθανθούμε ότι είμαστε ανάξιοι να έλθει μέσα μας ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός. Γι αυτό πρέπει να διαβάζουμε αυτές τις ευχές και στο σπίτι μας από πριν, για να προετοιμαζόμαστε πνευματικά. Αλλά και όταν οι ειδικές αυτές ευχές διαβάζονται κατά τη θ. Λειτουργία να τις προσέχουμε. Είναι συγκλονιστικές!

"Ιδού βαδίζω πρός θείαν Κοινωνίαν·
Πλαστουργέ, μη φλέξεις με τη μετουσία·
πυρ γαρ υπάρχεις τους αναξίους φλέγον.
Αλλ´ ουν κάθαρον εκ πάσης με κηλίδος".

Η 3η Ευχή της Ακολουθίας της Μεταλήψεως του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου αρχίζει με αυτά τα λόγια:
"Κύριε, ο Θεός μου, γνωρίζω ότι δέν είμαι άξιος να εισέλθεις κάτω από την στέγη του οίκου της ψυχής μου...".
Και η 4η Ευχή του ιδίου Αγίου αρχίζει με παρόμοια λόγια.:
"Δέν είμαι άξιος, Δέσποτα Κύριε να εισέλθεις κάτω από την στέγη της ψυχής μου. Αλλά επειδή Σύ θέλεις, ως φιλάνθρωπος που είσαι, να κατοικήσεις μέσα μου, παίρνω το θάρρος και προσέρχομαι να κοινωνήσω".
Βλέπουμε ότι στις Ευχές αυτές, που χρησιμοποιεί η Εκκλησία μας πρό της θείας Μεταλήψεως, κυριαρχεί το πνεύμα του Εκατοντάρχου της Καπερναούμ. Είναι το πνεύμα της συναισθήσεως της αναξιότητος, που πρέπει να μας διακατέχει και μας, κάθε φορά που προχωρούμε να κοινωνήσουμε.

Αλλά, μπορεί να σκεφθεί κανείς: -Ήταν σωστό αυτό που έκανε ο Εκατόνταρχος;
Να του λέει ο Ιησούς, θα έρθω σπίτι σου να θεραπεύσω τον άρρωστο υπηρέτη σου, και ο εκατόνταρχος να του λέει: -όχι, μην έρθεις, δέν είμαι άξιος να μπείς στο σπίτι μου; Έ, τότε πώς θα θεραπευόταν ο κατάκοιτος;
Εδώ είναι το τρίτο σημαντικό χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς του Εκατοντάρχου πρός τον Ιησού: Η αξιοθαύμαστη πίστη του πρός τον Χριστό!
-Εσύ είσαι ο Κύριος όλων. Δέν χρειάζεται να κάνεις τον κόπο να πάς στο σπίτι μου να τον θεραπεύσεις. Και από εδώ που είσαι, "ένα λόγο μόνον να πείς και θα γιατρευτεί ο δούλος μου" (στίχ.8). Και συνεχίζει: Κι εγώ, αν και είμαι άνθρωπος, έχω κάτω από την εξουσία μου στρατιώτες· διατάζω τον έναν: "πήγαινε" και πηγαίνει· και τον άλλον: "έλα" και έρχεται. Έτσι απλό είναι και σε Σένα με ένα λόγο Σου να τον θεραπεύσεις!
Εμείς σήμερα, που γνωρίζουμε τα θαύματα που έχει επιτελέσει ο Κύριος στα 2000 χρόνια της ζωής της Εκκλησίας μας, έχουμε την πίστη αυτού του Εκατοντάρχου; Όταν απευθυνόμαστε στον Χριστό για να τον παρακαλέσουμε για κάτι φλογίζει την καρδιά μας παρόμοια πίστη; Μήπως προσευχόμαστε τυπικά, ψυχρά και αδιάφορα, έτσι απλά γιατί ακούσαμε ότι σαν καλοί χριστιανοί, κάθε μέρα, πρέπει να κάνουμε την προσευχή μας; Μία τέτοια χλιαρή προσευχή δέν έχει αποτελέσματα. Ο Κύριος μας το τονίζει: "Όλα όσα ζητήσετε στην προσευχή με πίστη, θα το λάβετε" (Ματθ. 21, 22). Ασφαλώς, εφόσον αυτό θα είναι για καλό σκοπό και για το καλό μας. Επ´ αυτού, ο Αδελφόθεος Ιάκωβος μας καθιστά προσεκτικούς: "Ζητάτε κάτι και δέν το παίρνετε, γιατί το ζητάτε με κακό σκοπό" (Ιακ.4,3).
Ας παραδειγματιζόμαστε, λοιπόν, από την ευλάβεια, την ταπείνωση και την πίστη του εκατοντάρχου, του σημερινού Ευαγγελίου, πρός τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και τότε πολλά θαύματα θα βλέπουμε στη ζωή μας.