Άρθρα

ΕΚΛΑΥΣΕ ΠΙΚΡΩΣ

"Εκλαυσε πικρώς"

ΕΡΩΤΗΣΗ : Διαβάζοντας στα Ευαγγέλια ότι την νύχτα εκείνη που δικαζόταν ο Χριστός, στην αυλή του αρχιερέα, μπροστά σε κάποιους υπηρέτες, ο Πέτρος φοβισμένος αρνήθηκε τον Χριστο, και λίγο καιρό αργότερα,ο ίδιος ο Πέτρος, μπροστά σε πλήθη Ιουδαίων της Ιερουσαλήμ, όπως γράφουν οι Πράξεις των Αποστόλων, όχι απλώς κήρυξε τον Ιησού ως Μεσσία, αλλά και τους επέπληξε γιατί Τον κάρφωσαν στο σταυρό, μου δημιουργείται το ερώτημα: Τι ήταν αυτό που άλλαξε τον Πέτρο τόσο, ώστε να αποβάλει τη δειλία και να οπλιστεί με τέτοιο θάρρος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Τα πικρά δάκρυα της μετανοίας, που έχυσε αμέσως μετά την τριπλή άρνησή του, (Ματθ.26,75. Μάρκ.14,72. Λουκ.22.62). Όταν στο Μυστικό Δείπνο ο Πέτρος μέσα στον ενθουσιασμό είχε πεί: "Κύριε μαζί σου εγώ είμαι έτοιμος να πάω και στη φυλακή, ακόμη και στο θάνατο, ο Ιησούς του είπε: "Πέτρε, σου λέω πριν λαλήσει σήμερα ο πετεινός, τρεις φορές θα αρνηθείς ότι δέν με ξέρεις" (Λουκ. 22, 33-34). Αυτά τα ξέχασε, φαίνεται ο Πέτρος, αλλά τα θυμήθηκε μετά την άρνησή του, όταν άκουσε τον πετεινό για δεύτερη φορά να λαλεί. Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ο Ιησούς έστρεψε το πρόσωπό του πρός τον Πέτρο και τον κοίταξε με νόημα, σαν να του έλεγε: Δέν σου το είχα πει; Όλα αυτά τον συγκλόνισαν τον Πέτρο! Αλλά δέν τον έριξαν σε απελπισία, να πάει να κρεμαστεί, σαν τον Ιούδα! Τον οδήγησαν σε βαθειά μετάνοια. " Ύστερα από αυτό ο Πέτρος βγήκε έξω και έκλαψε πικρά" (Λουκ. 22,62).
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αφού μάλιστα έλαβε τον φωτισμό και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, (μαζί με τους λοιπούς Αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής) βάλθηκε να επανορθώσει την άρνησή του εκείνη με την ποιό θαρραλέα ομολογία. Πρώτος απ´ όλους τους Αποστόλους, (στα πλήθη που συγκεντρώθηκαν να δούν τι ήταν εκείνη η ισχυρή βοή που ακούστηκε από το υπερώο) βγήκε ο Πέτρος και τους μίλησε με τόσο θάρρος και τόση πειστικότητα, ώστε τρεις χιλιάδες άνθρωποι πίστεψαν στον Χριστό και βαπτίστηκαν εκείνη την ήμέρα! Και αυτό συνέχισε ο Πέτρος να κάνει σε όλη του τη ζωή, παρ´ όλους τους διωγμούς, τις φυλακίσεις, τους ραβδισμούς που υπέστη, μέχρι τον σταυρικό του θάνατο.

Έτσι ο Πέτρος καθοδηγεί, με το παράδειγμά του, τον κάθε πιστό, πώς να αντιμετωπίζει τις μικρές ή μεγάλες αστοχίες του, τα λάθη του, τα σφάλματά του, τις πτώσεις του σε κάθε είδους αμαρτία. Ποτέ αυτά να μή μας ρίχνουν σε κατάθλιψη, στενοχωρία ή -πολύ περισσότερο- σε απελπισία. Ο Χριστός μας περιμένει πάντα, ακόμα και μετά την χειρότερη αμαρτία μας. Αρκεί να μετανοήσουμε και να προσπαθήσουμε με τη βοήθειά Του να ξεπεράσουμε το πρόβλημά μας, να το επανορθώσουμε και αξιοποιήσουμε το πάθημά μας πρός το καλό. Είναι χαρακτηριστικοί οι στίχοι ενός χριστιανού ποιητή: " Πάθαμε, μάθαμε, ξέρουμε τώρα...". Ξέρουμε πλέον από την πείρα μας πως πρέπει να ενεργούμε για την ψυχική μας ωφέλεια και το πραγματικό πνευματικό μας συμφέρον.