Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ο Έλληνας Εισαγγελέας κ. Λυμπέρης Παπανδρέου, διηγήθηκε τα εξής, στον δικαστή Ν. Καπιτσόγλου, όταν πρόσεξε ότι είχε στο λαιμό μου ένα σταυρό. Του έδειξε ένα σταυρό που φορούσε κι αυτός στον λαιμό του και είπε: Αυτός ο σταυρός μου έσωσε την ζωή. Χωρίς αυτόν θα ήμουν ήδη από τον χειμώνα του 1943 νεκρός. Ηταν η περίοδος της Γερμανικής Κατοχής (στην Ελλάδα) κατά την οποία όποιος έπεφτε στα χέρια των Γερμανών και ωδηγείτο εις το κέντρο των βασανιστών τους εις την οδόν Μέρλιν στην Αθήνα, δεν έφευγε από αυτό παρά για το νεκροταφείον.

Εκείνη την εποχή συνελήφθηκα και εγώ. Είχα κατηγορηθεί από ένα ανώτατο όργανο των Γερμανών ότι συνεργαζόμουν με αντάρτες, που οργάνωναν "σαμποτάζ" εναντίον τους. Η άρνηση , την οποίαν αντέτασσα σε κάθε «κατηγορώ», εξαγρίωνε τους ανακριτές μου. Ετσι παραδόθηκα σε βασανιστήρια. Την τρίτη ημέρα του μαρτυρίου μου οδηγήθηκα σε ένα ευρύχωρο δωμάτιο . Σε αυτό υπέστην τα πάνδεινα. Παρήλασαν πέντε γιγαντόσωμοι βασανιστές , καθένας των οποίων εξήντλησε όλες τις δυνάμεις του επάνω μου. Σιγά-σιγά άρχισα να αισθάνομαι ότι σε λίγο θα έμενα νεκρός εκεί.
Μετά τους γιγαντοσώμους βασανιστές, με παρέλαβε ο ίδιος ο ανακριτής. Σε μιά στιγμή έξαλλος με έπιασε με τα δυό του χέρια από το λαιμό και άρχισε να τον σφίγγει. Ενοιωσα ότι θα πέθαινα από ασφυξία. Διέθεσα όσες δυνάμεις είχα και απαλλάχτηκα από τα χέρια του. Αμέσως άνοιξα, σχίζοντας το πουκάμισό μου, το στήθος.Ηθελα να αναπνεύσω. Δεν είχα σκεφθεί καν τι είχα κάνει. Την ίδια όμως στιγμή αντίκρυσα τον βασανιστή μου να γίνεται χλωμός. Εγινε άσπρος ύστερα, σαν τον τοίχο. Προσπαθούσε να σηκώσει τα χέρια του και δεν το κατόρθωνε. Αρχισε τότε να κλαίει... Ναι, να κλαίει τρομαγμένα σαν μικρό παιδί !... Επειτα ήλθε κοντά μου, έσκυψε στο στήθος μου και... φίλησε αυτόν εδώ τον σταυρό, που είχα στον λαιμό μου!... Ομολογῶ ότι δεν πίστευα στα μάτια μου για όσα έβλεπα. Σε λίγο φώναξε και του έφεραν ένα ποτήρι νερό. Με αυτό έπλυνε μόνος του, με τα χέρια του τις πληγές μου και αφού με κάθισε σε μια καρέκλα να συνέλθω έφυγε για να επιστρέψει με αρκετούς συναδέλφους του, μπροστά στους οποίους αφηγήθηκε τα εξής:
— Μολις άνοιξε ο άνθρωπος αυτός το στήθος του, έλαμψε στα μάτια μου σαν αστραπή αυτός ο μικρούτσικος σταυρός. Και η λάμψη σχημάτισε ένα φλογερό «νάϊν» (όχι). Τώρα που έχω συνέλθει, κύριοι, μπορώ να πω ότι ο Θεός βρίσκεται κοντά στους πιστούς. Έπειτα απευθύνθηκε σε μένα και μου είπε:
— Θα Σας παρακαλούσα να μου προσφέρετε αυτό το σταυρό για να με προφυλάσσει από την άδικη κρίση. Αλλὰ δεν είμαι άξιος... Δεν πιστεύω όπως εσείς στο Θεό. Διότι εάν επίστευα...Και σταμάτησε απότομα την φράση.

— Ετσι, εσώθην από βέβαιον θάνατον χάρις εις την προστασίαν του Τιμίου Σταυρού, κατέληξεν ο Εισαγγελέας κ. Λυμπέρης Παπανδρέου.
(Θαύματα που γίνονται σήμερα», περιοδ. «Κιβωτός», Σεπτέμβριος 1953, σελ. 347).

Όταν βαπτιζόμαστε, ο ανάδοχος μας φορεί στο λαιμό ένα σταυρουδάκι, αφού το έχει ευλογήσει ο Ιερέας. Αυτό δεν είναι ένα απλό κόσμημα, αλλά ένα ιερό σύμβολο της σταυρικής θυσίας του Χριστού, που μας παρέχει την χάρη την προστασία και τη δύναμη του Κυρίου μας, για κάθε κίνδυνο και αντιξοότητα,που θα αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας. Ας τον φορούμε πάντοτε με ευλάβεια και πολλή ωφέλεια θα αποκομίζουμε. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα του Τιμίου Σταυρού!
"Σταυρός πιστών το στήριγμα" ψάλλει η Εκκλησία μας.