Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στον Άγιο Βουκόλο της Σμύρνης Σμύρνη

(του Νικολάου Μαγγίνα)
6 Φεβρουαρίου 2015, 19:40

«Η πολυπολιτισμική Σμύρνη αποτελεί διαχρονικόν καστροφύλακα μνήμης και βιώσεως της σωτηριώδους διδασκαλίας και της Ορθοδόξου μαρτυρίας του ευσεβούς ημών Γένους», σημείωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην ομιλία του μετά την λαμπρή Πατριαρχική Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον προσφάτως αναστηλωμένο ιστορικό Ορθόδοξο Ναό του Αγίου Βουκόλου, τον μοναδικό εκ των παλαιών δεκαέξι Ναών της Σμύρνης που διεσώθη της καταστροφής. «Ευρισκόμεθα αληθώς σήμερον εις χώρον και τόπον ασύλληπτον Τόπον και χρόνον αένναον, ως τον λειτουργικόν, κατά τον οποίον βιουμεν το παρελθόν και το παρόν, εν φόβω και τρόμω, εν συγκινήσει και μακαρισμώ, εν χαρά και προσδοκία. Ζώμεν το μαρτύριον και την μαρτυρίαν των παλαιών», είπε, μεταξύ άλλων, ο Οικουμενικός Πατριάρχης ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας του τόνισε: «Η σημερινή λειτουργική εμπειρία μας εις τον Άγιον Βουκόλον σημειώνει απλώς την μαρτυρίαν και το μαρτύριον της Ορθοδόξου Πίστεως και του Ορθοδόξου Γένους μας».
Στη θεία λειτουργία, η πρώτη που τελέστηκε στον Άγιο Βουκόλο μετά το 1922, συμμετείχαν οι Μητροπολίτες Σικάγου Ιάκωβος, Κρήτης Ειρηναίος, Αρκαλοχωρίου Ανδρέας και Κορωνείας Παντελεήμων.
Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Ελβετίας Ιερεμίας, Τορόντο Σωτήριος, Σύμης Χρυσόστομος, Γορτύνης Μακάριος, Βελγίου Αθηναγόρας, Λέρου Παΐσιος και Κυδωνιών Αθηναγόρας, οι Επίσκοποι Αμορίου Νικηφόρος, Ηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Βλατάδων, και Έγρας Ιερώνυμος, εκ της Σερβικής Εκκλησίας, ο Πρέσβης της Ελλάδος στην Άγκυρα, Κυριάκος Λουκάκης, ο Γενικός Πρόξενος στη Σμύρνη, Θεόδωρος Τσακίρης, ο Πρόεδρος και η Αντιπρόεδρος της Ένωσης Σμυρναίων μαζί με όμιλο προσκυνητών της Ενώσεως.
Επίσης, παρέστησαν ο Δήμαρχος της Σμύρνης Aziz Kocaoglu, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης και ο Πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου Ekrem Demirtas, μαζί με τους οποίους ο Οικουμενικός Πατριάρχης, μετά τη θεία λειτουργία, φύτευσε στον αυλόγυρο του Ναού ένα δενδρίλιο Μυρτιάς, ενώ άναψε ένα καντίλι στο σημείο όπου κατά την παράδοση βρισκόταν ο τάφος του Αγίου Βουκόλου.
Να σημειωθεί ότι ο ιστορικός Ναός ήταν γεμάτος από πιστούς από την μικρή Ορθόδοξη Κοινότητα της Σμύρνης, από την Πόλη και προσκυνητές από την Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες.
Αξίζει να αναφερθεί ότι την ευθύνη προετοιμασίας και τον συντονισμό των εκδηλώσεων είχε ο Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου Κύριλλος Συκής, Ιερατικώς προϊστάμενος της Ρωμέηκης Ορθόδοξης Κοινότητας Σμύρνης.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου:
'Ιερώτατοι άγιοι άδελφοί Συνοδικοί πάρεδροι, συνδιοικηταί τού ιερωτάτου θεσμού τού Οικουμενικού μας Πατριαρχείου,
Μακάριοι 'Ορθόδοξοι πατέρες, πρόγονοι και άδελφοί, οι άναπαυόμενοι εις τούς τόπους τούτους,
Πατέρες, άδελφοί και τέκνα, εκλεκτοί συμπροσκυνηταί της χάριτος τού Αγίου Βουκόλου καί των άπειραρίθμων Αγίων καί μαρτύρων της Ιωνικής γής, γνωστών καί άνωνύμων,
«'Έστι δέ καί άλλα πολλά όσα εποίησεν ό Ιησούς, άτινα έάν γράφηται καθ' εν, ούδέ αύτον οιμαι τον κόσμον χωρήσαι τά γραφόμενα βιβλία. Αμήν». Μέ αύτούς τούς λόγους κατακλείει το ιερον εύαγγέλιόν του τής άγάπης, τής επαγγελίας καί τής σωτηρίας, ό καταστήσας πρώτον Επίσκοπον Σμύρνης τον 'Άγιον Βουκόλον εύαγγελιστής Άγιος Ιωάννης ό Θεολόγος ('Ιωάν. κα', 25).
Σήμερον, ότε «ή χάρις τού Αγίου Πνεύματος ήμάς συνήγαγε» πανταχόθεν εις τον Ίερον τούτον Ναον τής νύμφης τής Ιωνίας, τής άρχαιοτάτης καί ιστορικής πόλεως Σμύρνης, μιμνησκόμεθα τών λόγων τούτων τού Εύαγγελιστού καί όμολογούμεν ότι άληθώς τά βιβλία καί αι συγγραφαί τού κόσμου όλου, άπο τής δημιουργίας του καί μέχρι σήμερον, δέν θά ήδύναντο οχι μόνον νά περιγράψουν άλλά καί άνθρωπίνως νά εκφράσουν το θαύμα τής διά τού πληρώσαντος πάσαν τήν πατρικήν Οικονομίαν Κυρίου ήμών Ιησού Χριστού συγκροτηθείσης άπο περάτων εως περάτων τής οικουμένης εκτεινομένης κατά τόπους Μιάς Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ούτε όμως θά ήδύναντο νά περιγράψουν αύθεντικώς, εξ ετέρου, το μεγαλεΐον καί τήν λαμπρότητα άλλά καί τήν εκτασιν τού θριάμβου τού Ορθοδόξου ήθους, εν στενή καί εύρυτέρα εννοία, τής Ορθοδόξου μαρτυρίας εν Χριστώ καί τού Ορθοδόξου μαρτυρίου εν Χριστώ τής τοπικής Εκκλησίας καί τής μεγαλοπόλεως Σμύρνης, «τής πόλεως τής δημιουργίας καί τής εύημερίας άλλά καί τού θρύλου καί τού πόνου, τού σπαραγμού καί τής οδύνης», άλλά καί εν γένει τής Ιωνικής γής. Παρά το άπαισιόδοξον άπόφθεγμα τού ειδότος καλώς τά κατά τήν πόλιν ταύτην Σμυρναίου ποιητού Γ ιώργου Σεφέρη ότι «ή Σμύρνη εχει χάσει τον ϊσκιό της, όπως τά φαντάσματα», ή πολυπολιτισμική Σμύρνη άποτελεΐ διαχρονικον καστροφύλακα μνήμης καί βιώσεως τής σωτηριώδους διδασκαλίας καί τής Ορθοδόξου μαρτυρίας τού εύσεβούς ήμών Γένους. Ειναι ή διαχρονική μνήμη καί μαρτυρία τού Κυρίου Ιησού, διά τού Εύαγγελιστού 'Ιωάννου, τού έορταζομένου εν τώ Ναώ τού Αγίου Βουκόλου, καί τού διδασκάλου καί διαδόχου του Αγίου Πολυκάρπου καί τής «μέχρι τών εσχάτων» σειράς τών άειμνήστων Ιεραρχών τής πόλεως, οι όποιοι ετήρησαν «τήν μαρτυρίαν Ιησού», καί εισελθόντες «εις τον χώρον τής κρίσεως τού Θεού», άναμένουν τον στέφανον τής ζωής καί τού άγώνος, «ον άποδώσει έκάστω ό Κύριος εν τή εσχάτη ήμέρα».
Εύρισκόμενοι εις τον άπέραντον τούτον χώρον εις τήν περίκλυτον Σμύρνην, τήν περιγραπτήν καί συγχρόνως άγνωστον, τήν εν τόπω περικλειομένην καί όριοθετουμένην καί συνάμα άχώρητον καί άπειρον εις τήν μνήμην καί εις τήν ιστορίαν, φέρομεν εις τον νούν μας ότι αι ιστορικαί εναλλαγαί, αι όποΐαι άλλεπαλλήλως παρατηρούνται εις τον ταλαίπωρον πλανήτην μας, δέν επέτρεψαν επί δεκαετηρίδας, «κρίμασιν οις οιδεν» ό Κύριος, τήν τέλεσιν εν λειτουργική συνάξει ενταύθα τής πανηγύρεως τού πρώτου Επισκόπου τής Σμύρνης, πόλεως τού εύαγγελικού κηρύγματος, ή όποία εχει νά παρουσιάση πλήθος άγίων ιεραρχών, μαρτύρων καί όσίων, κοσμούντων διά τού βίου καί τών άθλων των το έορτολόγιον τής Ορθοδόξου ήμών Εκκλησίας καί τήν «ιεράν βίβλον τού Γένους», διά νά δανεισθώμεν επίκαιρον χαρακτηρισμον μακαριστού Ιεράρχου τού Θρόνου (Πριγκηποννήσων Δωρόθεος), κατά τήν τήρησιν καί διαφύλαξιν τής προτροπής τού Κυρίου προς τον 'Άγγελον-Έπίσκοπον τής Σμύρνης: «Γίνου πιστος άχρι θανάτου, καί δώσω σοι τον στέφανον τής ζωής» (Άποκ. β', 10-11).
Πρώτος δέ γενόμενος πιστος άχρι θανάτου καί όμολογήσας τήν πίστιν προς τον σαρκωθέντα Λόγον τού Θεού, τον Θεάνθρωπον καί Σωτήρα Κύριον 'Ιησούν Χριστόν, ειναι ό σήμερον έορταζόμενος Άγιος Βουκόλος, ό όποιος «ώς επίσημος κριός έτέθη έπί κεφαλής τής χορείας των Σμυρναίων άγίων», παραδούς βιωματικώς εις τούς μετέπειτα πιστούς τής Σμύρνης καί τής περιοχής τήν παρά τού διδασκάλου του Ίωάννου τού Θεολόγου παραληφθεΐσαν σωτήριον διδαχήν τού Εύαγγελίου.
Ή πίστις εις τον Χριστόν, θεωρουμένη κατά τούς πρώτους τρεΐς αιώνας τής πρώτης μετά Χριστον χιλιετίας άλλά καί έν συνεχεία, κατά περιόδους εις ώρισμένους τόπους καί χώρους, ώς «έγκλημα καθοσιώσεως» έτιμωρεΐτο διά φρικτών μαρτυρίων καί βασανιστη-ρίων, εις τά όποΐα καθυπεβλήθη καί ό 'Άγιος Βουκόλος διά τής διά ξίφους άποτομής τής κεφαλής του, μαρτυρίου διά τού όποίου έμπράκτως έπεσφράγισε τον θεοφιλή βίον καί λόγον του.
Ίσως θά διερωτηθή κάποιος διατί έπαναλαμβάνομεν τά γνωστά τοΐς πάσι σήμερον, κατά τήν ιστορικήν αύτήν ώραν, κατά τήν όποίαν μετά δεκαετίας ολας άξιούμεθα νά ιερουργώμεν το Σώμα καί το Αιμα τού Κυρίου εις τον Ίερον τούτον Ναον τού Αγίου Βουκόλου, τον πρό τινος ύπο τής Δημαρχίας τής πόλεως τής Σμύρνης άνακαινισθέντα καί έν διαρκεΐ άποκαλύψει διά τών άποκαλυπτομένων εικονογραφιών έν αύτώ, μαρτυρούντα μίαν άλήθειαν, οχι οιανδήτινα άλήθειαν κοσμικής προελεύσεως η άνθρωπίνης έπινοήσεως, άλλά τήν «ύπέρ πάντα νικώσαν άλήθειαν», ώς θά έλεγε καί ό 'Έσδρας τής Παλαιάς Διαθήκης.
Πρωτίστως ομως, νά άναφέρωμεν οτι καί τής ήμετέρας Μετριότητος έπιθυμία καί πρόθεσις καί συνεχής προσπάθεια ύπήρξεν άπ' άρχής τής Πατριαρχίας ήμών ή άνακαίνισις τού ιστορικού τούτου σεβάσματος τής 'Ορθοδόξου πίστεως καί τού εύσεβούς Ορθοδόξου Γένους μας, ώς τόπου ιστορίας, μαρτυρίας, μνήμης καί μαρτυρίου. 'Ήδη εϊχομεν έργασθή πολυτρόπως, δι' έκκλήσεων καί προτροπών, προς τούτο καί εϊχομεν οργανώσει έν έτει 1997ω, κατά τον πανορθόδοξον εορτασμόν έπί τή άνακηρύξει τής πόλεως τής Θεσσαλονίκης ώς Πολιτιστικής Πρωτευούσης τής Εύρώπης, έπί τούτω «συναυλίαν». Δοξάζομεν τον άναρχον Θεόν, σύν τώ Πατρί καί τώ Άγίω Πνεύματι, οτι το οραμα καί ή πρωτοβουλία έκείνη έστέφθη ύπο έπιτυχίας χάρις εις τήν μεγαλόπνοον δραστηριότητα τού Δημάρχου Σμύρνης Έντιμοτάτου κυρίου Aziz Kocaoglu, προς τον όποΐον καί προς το ύπ' αύτον Δημοτικον Συμβούλιον καί άπο τής θέσεως ταύτης έκφράζομεν τάς προσηκούσας εύχαριστίας διά τήν διάσωσιν τού μνημείου τούτου, το όποΐον έχει τήν ιδιαιτέραν σημασίαν του διά τούς πανορθοδόξους, ιδιαιτέρως δέ διά το Οικουμενικον Πατριαρχεΐον, τού όποίου έκκλησιαστική δικαιοδοσία είναι όλόκληρος ή Μικρά Άσία.
Λέγομεν, άδελφοί, ήμεΐς, ό Οικουμενικος Πατριάρχης καί ή περί Αύτον Άγία καί Ίερά Σύνοδος ταύτα σήμερον, καί μαρτυρούμεν τή άληθεία. Άληθώς «ένας είναι ό Μάρτυς καί μία ή Μαρτυρία• καί έκεΐνος πού μαρτυρεΐ έν μαρτυρία καί αύτος πού μαρτυρεΐ έν μαρτυρίω», ώς θά έπαναλέμβανεν έπικαίρως καί ό μακαριστος Γέροντας καί ποδηγέτης ήμών Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Μελίτων. Σήμερον εύρισκόμεθα ένώπιον τών μαρτύρων καί τής μαρτυρίας. Άκροώμεθα νοερώς, άλλά καί όρατώς, καί το μαρτύριον τού Άγίου Βουκόλου καί τών μετ' αύτον έν Σμύρνη. «Καί άν», πάλιν κατά τον Σμυρναΐον Σεφέρη, «κάθε άπομεινάρι (στήν Σμύρνη) περνάει άπαρατήρητο», δι' ήμάς τούς κληρονόμους τής μνήμης καί τής ιστορίας, κατά τήν Σμυρναίαν Ξανθίππη Άναστασιάδου, «το άπομεινάρι αύτο χρειάζεται σεβασμο καί εύαισθησία, προσεκτική έπισήμανσι καί τής τελευταίας πέτρας... κάθε άλλη άντιμετώπισις μοιάζει μέ υβρι καί βλασφημία».
"Ας άκούσωμεν ολοι μαζί αύτήν τήν μεγαλειώδη καθ' έαυτήν μαρτυρίαν καί το άνεπανάληπτον εις τήν έποχήν μας, ύπο άλλας πτυχάς, μαρτύριον. Διότι καί εις τήν βιουμένην σήμερον μαρτυρίαν, άλλά καί εις το μαρτύριον τών άγίων μορφών τής ιστορικής παρουσίας μας καί τών ιερών μας καί ένταύθα, «άνακεφαλαιώνεται το Θεΐον Μεγαλεΐον τής μαρτυρίας τής Μεγάλης Εκκλησίας• διότι αύτή ή μαρτυρία είναι διά τήν έποχήν μας τόσον σύγχρονος, οσον ήτο σύγχρονος» (Χαλκηδόνος Μελίτων) κατά τήν έποχήν τού Άγίου Βουκόλου τού πρώτου αιώνος.
Ιδού ό λόγος, διά τον όποΐον άπευθύνομεν προς έαυτούς καί άλλήλους, προς σάς τούς εύλαβεΐς προσκυνητάς καί προς άπαν το Ορθόδοξον πλήρωμα, τον λόγον τούτον τής άληθείας τής μαρτυρίας καί τού μαρτυρίου, τών διαχρονικώς μέχρι τών εσχάτων ήμερών εμπειρικώς βιουμένων ιδιαιτέρως εις τήν πόλιν ταύτην καί εις τήν 'Ιωνικήν γήν, εις έμπρακτον διαπίστωσιν τού Παυλικού λόγου, ότι ή άδυσώπητος ήμών τών Ορθοδόξων πάλη ειναι «προς τάς άρχάς καί εξουσίας τού σκότους, προς τά πνευματικά τής πονηρίας εν τοΐς επουρανίοις» (πρβλ. Έφεσ. α', 21).
Τούτου τού ειρηνοφόρου πολέμου, τών εξωτερικών διωγμών καί μαρτυρίων καί τής άενάου εσωτερικής πάλης καί τής νίκης καί καταξιώσεως τής άληθείας τού Χριστού, μέτοχοι εγένοντο πάντες οι χοροί τών Αγίων, έκουσίως επιλέξαντες αύτον εν επιγνώσει, βιούντες το Παυλικον «εάν τις νομίμως άθλήση νομίμως καί στεφανούται» (πρβλ. Β' Τιμ. β', 5-6) διά τού άφθάρτου στεφάνου, «ον άποδώσει εν εκείνη τή ήμέρα ό δίκαιος Κριτής» (πρβλ. Β' Τιμ. δ', 8).
Αδελφοί καί τέκνα εν Κυρίω,
Εύρισκόμεθα άληθώς σήμερον εις χώρον καί τόπον άσύλληπτον. Τόπον καί χρόνον άένναον, ώς τον λειτουργικόν, κατά τον όποΐον βιούμεν το παρελθον καί το παρόν, εν φόβω καί τρόμω, εν συγκινήσει καί μακαρισμώ, εν χαρα καί προσδοκία. Ζώμεν το μαρτύριον καί τήν μαρτυρίαν τών παλαιών. Βλέπομεν τούς μή ύπάρχοντας σήμερον δεκαέξ Ναούς τής Σμύρνης, μέ προεξάρχοντα τον τής Αγίας Φωτεινής, καί τον μόνον διασωθέντα καί διατηρούμενον Ναον τού Αγίου Βουκόλου, εν ω εστώτες δόξαν καί εύχαριστίαν άναπέμπομεν τώ Κυρίω. Ειναι εμπρος εις τούς οφθαλμούς μας νοερώς ή περίφημος Εύαγγελική Σχολή, το Κεντρικον Παρθεναγωγεΐον, το Νοσοκομεΐον τού Αγίου Χαραλάμπους, το Βρεφοκομεΐον καί το Ορφανοτροφεΐον, οι περί τούς 150 φιλεκπαιδευτικοί Σύλλογοι, αι 200 καί πλέον Βιβλιοθήκαι, αι 35 όμογενειακαί εφημερίδες καί τά περιοδικά, ή άθλητική καί πολιτιστική δραστηριότης τών «Πανιωνίου» καί «Απόλλωνος» καί άλλων γυμναστικών συλλόγων τής Σμύρνης. Βλέπομεν εδώ, εις τήν παραλίαν, εις το «Καί» τής Σμύρνης, το «άρχοντικο» τού Θεοδώρου Καπετανάκη, μέ τούς τοίχους γεμάτους μέ άρχαίας έλληνικάς παραστάσεις καί μέ τάς εικόνας τών Αγίων τής Σμύρνης, μεταξύ τών όποίων τού Αγίου Βουκόλου καί τού Αγίου Πολυκάρπου. Αύτά όλα καί πολλά άλλα ήσαν το καύχημα καί ή άλήθεια τής Σμύρνης, «ενας θαυμάσιος κόσμος μέ όράματα, δράση καί προοπτική», τήν άπώλειαν τού όποίου ή λαϊκή μούσα τής προσφυγιάς διά τής Σμυρναίας Ξανθίππης Άναστασιάδου διεκτραγωδεΐ καί, άλληγορικώς καί πραγματικώς, περιγράφει: «πάνε κι' έρχονται καράβια φορτωμένα προσφυγιά, βάψαν τά πανιά τους μαύρα, τά κατάρτιά τους μαβιά. Πού νά βρίσκεται ό πατέρας ψάχνει ή μάννα γιά παιδιά, μάς εσκόρπισε ό άγέρας σ' άλλη γή, σ' άλλη στεριά».
Δόξα τώ Θεώ όμως πάντων ενεκεν. Άξιώνει ό Κύριος τού ελέους καί τών οικτιρμών, επιβλέπων επί τήν ήμετέραν ταπείνωσιν, καί φωτίζει καί μεταβάλλει επιμονήν πολλών περιόδων καί επιτρέπει, κατά τά «κρίματα» Αύτού, τήν τέλεσιν τής Θείας Λειτουργίας εν άπάση τή Ορθοδόξω Άνατολή, άρχής γενομένης προ εικοσαετίας περίπου άπο τής Άγιοτόκου Καππαδοκίας καί συνεχιζομένης εν Πόντω, εν Ιωνία καί άλλαχού τής Μικράς Άσίας μέχρι τής σήμερον.
Έν τώ πλαισίω τούτω άξιολογητέα καί ή άπο ετών μελετωμένη καί ήδη ύλοποιηθεΐσα πρωτοβουλία τής ήμετέρας Μετριότητος τής επανασυστάσεως τής Ορθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης καί τού διορισμού ώς Ίερατικώς Προϊσταμένου τού Οσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου τού καθ' ήμάς Οικουμενικού Θρόνου πατρος Κυρίλλου Συκή, ό όποΐος μετά τού διορισθέντος ύφ' ήμών Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, ύπο τήν προεδρίαν τής Εύγενεστάτης κ. Θεοδώρας Χατζούδη, επιτελούν λειτουργικον καί εύρύτερον εκκλησιαστικον εργον τόσον διά τούς εναπομείναντας εν τή πόλει όμογενεΐς καί τούς άπογόνους των, καί τούς διακονούντας εν τή εν Σμύρνη έδρευούση άντιπροσωπεία τής Νατοϊκής Συμμαχίας
ορθοδόξους πιστούς, όσον και διά τούς παρεπιδημοϋντας έν Σμύρνη ορθοδόξους πιστούς άνεξαρτήτως έθνικής και φυλετικής καταγωγής.
Ή σημερινή λειτουργική έμπειρία μας εις τον 'Άγιον Βουκόλον σημειώνει άπλώς τήν μαρτυρίαν και το μαρτύριον τής 'Ορθοδόξου Πίστεως και τοϋ 'Ορθοδόξου Γένους μας και μας εισάγει εις μίαν άντίστροφον θεώρησιν των έγκοσμίων πραγμάτων, μόνον διά τής πίστεως έρμηνευομένην, πίστεως έρειδομένης εις το άψευδές στόμα τοϋ Κυρίου ήμών 'Ιησοϋ Χριστοϋ, ό Όποιος και διά το ύπο πολλών νομιζόμενον φοβερον θέμα τοϋ θανάτου, άναστάς έκ νεκρών, διεκήρυξε και διακηρύσσει άνά τούς αιώνας, αχρι τέλους τοϋ κόσμου, ότι «έγώ (ό Κύριος) ειμι ή άνάστασις και ή ζωή. Ό πιστεύων εις έμέ, καν άποθάνη ζήσεται» ('Ιω. ια', 25-26). Συμπληρώνει δέ ό Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος έπιγραμματικώς, ότι «ούδέν υπνου πλέον ό θάνατος έχει» (ϋ.Ρ.Μίςπθ, Ρ.Θ. 47, 343), ό όποιος υπνος προοιμιάζει τήν σύν τώ σταυρωθέντι και άναστάντι Χριστώ, τή Χώρα τών ζώντων, αιώνιον και άτελεύτητον συμβασιλείαν.
Αύτήν τήν συμβασιλείαν, τής όποίας διά πολλών μαρτυρίων και κόπων και ιδρώτων, έξωτερικών και έσωτερικών, μέτοχοι έγένοντο και ό σήμερον έορταζόμενος Άγιος Βουκόλος και μεθαύριον ό Άγιος Επίσκοπος Σμύρνης Πολύκαρπος και κατά τήν ένιαύσιον περίοδον πάντες οι Άγιοι και οι Μάρτυρες, Όσιοι και Δίκαιοι τής Ιωνικής γής, εύχόμεθα εις πάντας ήμάς τούς ζώντας και περιλειπομένους, κατακλείοντες τον λόγον διά τών στίχων ένος ποιήματος, άφιερωμένου εις τήν Σμύρνην, τοϋ γνωστοϋ Βρεταννοϋ ΘθΟΓςθΗοιΙοπ:
«Βασίλισσα τής Μεσογείου και δόξα της
ήταν-και είναι- (προσθέτομεν ήμεΐς) ή Σμύρνη ώραία πόλη,
και το πιο όμορφο μαργαριτάρι τής Ανατολής•
Σμύρνη μου ώραία πόλη!
Κληρονόμος άμέτρητων αιώνων ιστορίας, μητέρα ποιητών, άγίων και σοφών...
Μιά άπ' τις πιο άρχαΐες, δοξασμένες τις Έφτά, ήταν ή Σμύρνη, ή άγία πόλη
κι' είχε άναμμένες τις λαμπάδες της στον ούρανο ψηλά».
«Άνω σχώμεν, λοιπόν, άδελφοί, εις τον ούρανον τάς καρδίας». Και έκεΐθεν, έκ τών ούρανών, και έντεϋθεν, άπο τής γής, μυριόστομον ευχος: «'Έχομεν προς τον Κύριον», ότι «ανευ Αύτοϋ ούδέν δυνάμεθα ποιεΐν». Αύτώ ή δόξα και το κράτος και ή δύναμις και ή τιμή και ή προσκύνησις και ή εύχαριστία και ή εύγνωμοσύνη, διά πάντα και κατά πάντα. Αμήν.