Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΥΠΑΚΟΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ;

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ο μεγαλύτερος αδελφός μου έχει την απαίτηση αυτό που μου λέει κάθε φορά να το κάνω. Είναι μεγαλύτερος, μου λέει, και πρέπει να κάνω υπακοή. Έχει αυτό το δικαίωμα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Είναι γνωστόν ότι οι σχέσεις των αδελφών αρχίζουν να διαταράσσονται από τη νηπιακή ακόμη ηλικία. Με την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση, όμως εκ μέρους των γονέων, ομαλοποιούνται κατά την παιδική ηλικία. Αναπτύσσεται πλέον η αδελφική αγάπη μεταξύ τους, παίζουν μαζί, και χαίρονται να δραστηριοποιούνται μαζί. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις, που η αντιζηλεία των πρώτων χρόνων συνεχίζεται ακόμη και στην ώριμη ηλικία και εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους σε βάρος του αδελφού, συνήθως του μικρότερου. Ένας από τους τρόπους είναι να διεκδικεί τα προνόμια του ως μεγαλύτερος αδελφός και να ταπεινώνει τον μικρότερο για ασήμαντες αφορμές.
Ποιά θα πρέπει να είναι η στάση του μικρότερου αδελφού προς τον μεγαλύτερο;
Βέβαια, αν έχουν ανοίξει επιχείρηση μαζί και ο μεγάλος αδελφός έχει αναλάβει την ευθύνη, ο μικρότερος αδελφός (αν μάλιστα υπάρχει σημαντική διαφορά ηλικίας) στα θέματα εργασίας, θα πρέπει να δέχεται τις οδηγίες του μεγαλύτερου. Διαφορετικά δεν θα προοδεύσουν.
Επίσης άν έχει πεθάνει ο πατέρας και ο μεγάλος αδελφός έχει επωμισθεί την ευθύνη της οικογενείας, θα πρέπει ο μικρότερος αδελφός να τον ακούει και να μη του προβάλει προσκόμματα με τις αντιδράσεις του.
Γενικά όμως στις συνήθεις σχέσεις θα πρέπει να επιδιώκεται η αλληλοκατανόηση, η αλληλοβοήθεια, η συνεργασία για το κοινό καλό της οικεγενείας. Ο μεγαλύτερος να μη γίνεται αυταρχικός και να έχει υπερβολικές απαιτήσεις από τον μικρότερο. Αλλά και ο μικρότερος να υπολογίζει τη γνώμη του μεγαλυτέρου.
Ο Απ. Παύλος επισημαίνει ενα στοιχείο που σηνήθως προκαλεί εχθρότητες κυρίως μεταξύ αδελφών: " Μην κάνετε τίποτε από αναταγωνισμό ή από ματαιοδοξία, αλλά με ταπεινοφροσύνη να θεωρεί ο καθένας ανώτερό του τον άλλον. Ας μη φροντίζει ο καθένας σας μόνο για ό,τι ενδιαφέρει τον ίδιο, αλλά και για ό,τι ωφελεί τον άλλον" (Φιλιπ. 2,3-4). Πόσο αρμονική ειναι η σχέση αδελφών, που καθένας επιδιώκει να ευχαριστήσει τον άλλον και δεν σκέφτεται μόνον το δικό του συμφέρον, αλλά και την ωφέλεια του αδελφού του! Ούτε ηλικία σκέπτονται αυτά τα αδέλφια, ούτε να κουράσουν τον άλλον θέλουν, αλλ´ ούτε σε τίποτε να τον αδικήσουν. Αντίθετα, συνεχή φροντίδα έχουν, πώς θα κάνουν τον αδελφό τους αληθινά ευτυχισμένον! Αν διαπιστωθούν διαφορετικές απόψεις, φροντίζουν να τις ξεδιαλύνουν, και αφού δοθούν οι δέουσες εξηγήσεις, δεν διστάζουν να αποδεχθούν την άποψη του άλλου και να προχωρήσουν μονιασμένοι. Αν η αποψη που απεδέχτηκαν αποδειχθεί αργότερα εκ των πραγμάτων λανθασμένη, δεν θα διστάσουν να την αναθεωρήσουν και πάλι μονιασμένοι.
Αν αυτή τη στάση τηρούσαν τα αδέρφια, πόσες εχθρότητες, που συνήθως προκαλούνται από ασήμαντες αφορμές, θα αποφεύγονταν.
Ως γενική στάση τα αδέλφια να τηρούν τους λόγους του Απ. Παύλου: "να συναγωνίζεσθε ποιός θα δείξει περισσότερη εκτίμηση και αγάπη στον άλλον" και "να υποτάσσεστε ο ένας στον άλλο" εκφράζοντες έτσι την ευλάβειά σας στο θέλημα του Χριστού (Ρωμ. 12,10 & Εφ. 5,21). Όταν αυτό το πνεύμα κυριαρχεί στις καρδιές των αδελφών, οι σχέσεις τους θα είναι πάντα ειρηνικές και αρμονικές και όλα τα αναφυόμενα προβλήματα μεταξύ τους θα επιλύονται με αγάπη.