Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Η ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ο χριστιανός είναι υποχρεωμένος να υπακούει σε όλα όσα διατάσσουν οι Αρχές κάθε χώρας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ο Απ. Παύλος για το θέμα αυτό γράφει: " Κάθε άνθρωπος οφείλει να υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες...Να πληρώνετε τους φόρους...Να αποδίδετε
σ´ όλους ό,τι τους οφείλετε: φόρον και δασμόν σ´ όποιον οφείλετε φόρον και δασμό, σεβασμό και τιμή σ´ όποιον οφείλετε τιμή" (Ρωμ.13, 1 & 7). Ο Κύριος, όταν ερωτήθηκε για τις υποχρεώσεις των πολιτών προς το Κράτος απάντησε: " Δώστε στον αυτοκράτορα ό,τι ανήκει στον αυτοκράτορα, και στο Θεό ό,τι ανήκει στο Θεό" (Ματθ. 22, 21). Τόσον από τα δύο αυτά αγιογραφικά χωρία, όσον και από το γενικό πνεύμα της Αγίας Γραφής καταφαίνεται ότι ο Χριστός δεν ήρθε να αποδιοργανώσει την κρατική εξουσία και να επιφέρει αναρχία. Το να υπάρχουν σε κάθε χώρα νόμιμοι άρχοντες, που τις κυβερνούν βάσει δίκαιων νόμων, για να επικρατεί μεταξύ των πολιτών τάξη, ειρήνη, δικαιοσύνη και ευμάρεια , αυτό είναι θέλημα Θεού (Ρωμ.13,1). [Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι κάθε άρχων που αναλαμβάνει την εξουσία μιας χώρας, με αθέμιτα μέσα και ραδιουργίες, "πατώντας επί πτωμάτων" κατά τη λαϊκή έκφραση, έχει την έγκριση του Θεού! ] Ο πολίτης, λοιπόν, κάθε χώρας οφείλει να υπακούει -βάσει των νόμων που ισχύουν στη χώρα του- στους άρχοντές του και να εκπληρώνει τις οποιεσδήποτε υποχρεώσεις του. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται ότι θα παραδώσει και την ψυχή του στους κοσμικούς άρχοντες. Η ψυχή ανήκει στον Θεό. Και αν συμβεί οι άρχοντες να τον πιέσουν να απαρνηθεί τον Θεό που πιστεύει, είναι φυσικό να μην υπακούσει σε μιά τέτοια απαίτηση και να αντισταθεί μέχρι θανάτου.
Αυτό δεν συνέβη με τα εκατομμύρια των χριστιανών Μαρτύρων, κατά τους χρόνους που διώκονταν από τους ειδωλολάτρες αυτοκράτορες της Ρώμης; Αλλά και σε άλλες εποχές. Δεκάδες χιλιάδες είναι οι Μάρτυρες, κληρικοί και λαϊκοί, που υπέστησαν τα πάνδεινα, κατά την περίοδο της Σοβιετικής Ενώσεως, για να αρνηθούν την πίστη στο Χριστό και να υπηρετήσουν την αθεϊστική ιδεολογία τους. Δυστυχώς και σήμερα έχουμε παρόμοια μαρτύρια που υφίστανται χιλιάδες Χριστιανοί από φανατικούς ισλαμιστές.
Επειδή και σήμερα υπάρχουν κυβερνήσεις που δεν διαπνέονται από το πνεύμα των ηθικών αρχών του Ευαγγελίου, είναι δυνατόν να εκδώσουν Νόμους του Κράτους, που είναι αντίθετοι προς τη διδασκαλία του Χριστού. Σε τέτοιες περιπτώσεις οφείλει ο πιστός, με κάθε νόμιμο μέσο, να αντιδράσει στην ψήφιση τέτοιων νόμων, που μπορεί να προσκρούουν και στις πατροπαράδοτες ηθικές αρχές και παραδόσεις της πατρίδας του. Η αντίδραση αυτή, εννοείται, δεν θα έχει μορφή βίαιων ταραχών, με επικίνδυνες επιπτώσεις στη ζωή των πολιτών και στις περιουσίες τους. Και αν αυτοί οι ανήθικοι νόμοι, παρά τις αντιδράσεις, ψηφισθούν και επιβληθούν, ο χριστιανός που σέβεται τον εαυτό του, δεν θα τους εφαρμόσει. Σ´ αυτή την περίπτωση θα ισχύσει ο λόγος των Αγίων Αποστόλων διά στόματος του Πέτρου προς τους άρχοντες της Ιερουσαλήμ: "Πιό πολύ πρέπει να υπακούμε στο Θεό παρά στους ανθρώπους" (Πράξ. 5,29). Τους έδειραν, μετά την απάντηση αυτή και ήθελαν να τους σκοτώσουν, αλλά "οι Απόστολοι έφυγαν από το συνέδριο χαρούμενοι, γιατί ο Θεός τους αξίωσε να κακοποιηθούν για χάρη του Χριστού", μας πληροφορούν οι Πράξεις των Αποστόλων (5,41).
Μετά από αυτά, γίνεται σαφές, ποιά πρέπει να είναι η στάση του χριστιανού έναντι των αρχόντων της Πολιτείας.