Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Η ΜΕΙΟΝΕΞΙΑ

ΕΡΩΤΗΣΗ : Στις σχέσεις μου με τους άλλους αισθάνομαι μειονεκτικά και αυτό πολύ με στενοχωρεί. Πώς μπορώ να απαλλαγώ και να ζω ψυχολογικά άνετα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Πρώτα απ´ όλα να ξέρουμε ότι αυτό συμβαίνει σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τόν κόσμο. Δεν συμβαίνει μόνον σε κάποιους από μας. Βέβαια η μειονεκτικότητα δυσκολεύει τη ζωή μας. Μας προκαλεί π.χ. αμηχανία σε μιά συναναστροφή που θεωρούμε τους άλλους ανώτερους από μας. Νιώθουμε ντροπή όταν εκτίθενται τα ελατώμματά μας. Κάνουμε το παν γιά να μήν αντιληφθούν οι άλλοι την μειονεξία μας. Νιώθουμε πως βαθιά μέσα σας είμαστε ανεπαρκείς για ένα σημαντικό έργο, που θα θέλαμε να το επιχειρήσουμε, αλλά δειλιάζουμε. Δεν έχουμε αυτοπεποίθηση. Νιώθουμε δυστυχία, χωρίς να ξέρουμε τα αίτια.
Η ψυχιατρική επιστήμη έχει ασχοληθεί με το πρόβλημα της μειονεξίας και έχει επισημάνει πολλές από τις αιτίες που την προκαλούν, και εφαρμόζει διάφορες μεθόδους για την αντιμετώπισή της. (Βέβαια η λύση δέν είναι αυτό που κάνουν πολλοί, που προσπαθούν να πολεμήσουν αυτή τήν κατάσταση με το ποτό, την εργασιομανία, με το υπερβολικό φαγητό, ακόμα και με τα ναρκωτικά!)
Το παρήγορον είναι ότι η μειονεκτικότητα αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά. Σε πολλούς παρουσιάζεται στην παιδική και εφηβική ηλικία και με τα χρόνια, καθώς δραστηριοποιείται το άτομο στην κοινωνία, φεύγει. Σε κάποιες περιπτώσεις συνεχίζεται επί μακρότερο χρονικό διάστημα.
Για τη σωστή αντιμετώπισή της, πρώτα απ´ όλα χρειάζεται να αποδεχθεί κανείς ότι δέν είναι κανένα μεγάλο κακό η ντροπαλότητα και η διστακτικότητα που παρουσιάζει ο χαρακτήρας του. Ούτε να αισθάνεται μπροστά στον όμοιό του, που διακρίνεται γιά τα έκτακτα χαρίσματά του, ότι αυτός δέν έχει τίποτε! Ο Θεός έχει μοιράσει τα χαρίσματά Του σε όλα τα παιδιά Του. Μπορεί να μήν έδωσε σε όλους τα ίδια, αλλά πάντως σε όλους κάτι έδωσε. Σημασία δέν έχει το πόσα χαρίσματα έλαβε καθένας, αλλά κατά πόσον αξιοποίησε αυτά που έλαβε. Επομένως, εκείνο που χρειάζεται να κάνει κανείς είναι, όχι να συγκρίνει τόν εαυτό του με τον άλλον, αλλά να αγωνίζεται με αυτά τα προσόντα που διαθέτει να εκπληρώσει τήν αποστολή του στη ζωή αυτή και να αξιωθεί της χαράς της βασιλείας του Θεού. Άν ένα πρόσωπο του περιβάλλοντός του, κατά κοινήν ομολογία, υπερτερεί των άλλων, να του αναγνωρισθεί η αξία του και να αποφευχθεί κάθε σκέψη μειώσεώς του, με το φόβο ότι, τάχα, από την υπεροχή του κινδυνεύει να υποτιμηθεί η δική του αξία. Αντίθετα να χαίρεται για τον άλλον και να μη δυσκολεύεται να επαινεί τα προτερήματά του άλλου και να επιδιώκει τήν συναναστροφή μαζί του, διότι έτσι θα ανυψωθεί και το δικό του επίπεδο.
Οι ψυχολόγοι συνιστούν, όπως άλλωστε και οι φωτισμένοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, να στρέψουμε την προσοχή μας στόν εσωτερικό μας κόσμο. Με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος να ερευνήσουμε τα μύχια της ψυχής μας. Να επισημάνουμε ποιά είναι εκείνα που προκαλούν ντροπή, δισταγμούς, φοβίες, αναστολές, δειλία και να τα αντιμετωπίσουμε συστηματικά. Αν κάποια από αυτά τα αίτια έχουν σχέση με αμαρτωλές καταστάσεις, με τη βοήθεια έμπειρου Πνευματικού, να τα εξουδετερώσουμε. Τα άλλα, με συστηματικό και επίμονο αγώνα, να τα υπερνικήσουμε. Όλα είναι κατορθωτά για τον αγωνιστή χριστιανό. Τίποτε δέν είναι αδύνατο. "Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστιν" μας διαβεβαίωσε ο Κύριος (Λουκ. 18,27). "Όλα τα μπορώ χάρη στο Χριστό που με ενδυναμώνει" διακηρύττει ο Απ. Παύλος (Φιλιπ. 4,13). "Μέσα μας τρέχει ηρώων αίμα, είμαστε απόγονοι Μαρτύρων" λέει και ο χριστιανός ποιητής.
Έτσι όποιος αισθάνεται μειονεκτικότητα, με τον συστηματικό του αγώνα, τη συμπαράσταση της Εκκλησίας και τήν συνέργεια της θείας Χάριτος θα την υπερνικά και με αίσθημα χαράς και ικανοποιήσεως θα πορεύεται στη ζωή του.-