Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Ι.Ν. Αγ. Αναργύρων Ν. Ιωνίας 4 Μαΐου 2014)

"Ἰωσήφ τόν θαυμαστόν εὐφημήσωμεν, πιστοί, συνάμα Νικοδήμῳ καί πισταῖς Μυροφόροις" (Ωδή θ´ κανόνος των Μυροφόρων).

Σήμερα, αδελφοί, στην Εκκλησία μας μνημονεύουμε τα ιερά πρόσωπα που συνδέονται με το πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου μας, τον Νικόδημο, τον Ιωσήφ και τις Μυροφόρες γυναίκες.
Όπως διηγούνται τα ιερά Ευαγγέλια, ο Νικόδημος και ο Ιωσήφ αποκαθήλωσαν το άχραντο σώμα του Ιησού από τον Σταυρό και το ενταφίασαν. Οι ευλαβείς γυναίκες τηρώντας τα ταφικά έθιμα έσπευσαν νωρίς το πρωί στον σφραγισμένο τάφο με τα μύρα, για να εκφράσουν την αγάπη τους προς τον διδάσκαλο.
Ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό είναι το θαυμαστό θάρρος τους. Οι δύο τόλμησαν να τιμήσουν και να ενταφιάσουν το σώμα του καταδικασμένου Χριστού και οι γυναίκες δεν δίστασαν να σπεύσουν στον τάφο του πριν ακόμη ξημερώσει, παρὀλο που ο Ιησούς ελογίσθη ανάμεσα στους ανόμους και τους κακούργους.
Ὀμως πίσω από την τόλμη και το θάρρος κρύβεται η αγάπη. Και "Ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον", (Α' Ιω.4,18).

Όπως μας πληροφορούν τα ιερά Ευαγγέλια, ο Νικόδημος ήταν εύπορος (Ματ.27,57), καταγόταν από την Αριμαθαία, πόλη της Ιουδαίας, ήταν μέλος του Συνεδρίου των Ιουδαίων, όμως δεν συμφωνούσε με την εχθρική στάση των μελών του έναντι του Ιησού (Λουκ.23, 50-51). Ο Ιωσήφ ήταν επί πλέον μαθητής του Ιησού, αλλά κρυφός μέχρι τότε, "διά τον φόβον των Ιουδαίων" (Ιω. 19,38). Όταν όμως είδε το αιμόφυρτο νεκρό σώμα του διδασκάλου καρφωμένο στον Σταυρό, αποτίναξε τον φόβο και "τολμήσας εισῆλθε πρός Πιλάτον καί ᾐτήσατο τό σῶμα τοῦ Ιησοῦ" (Μάρκ. 15,43).
Πρόκειται για μία όντως τολμηρή ενέργεια! Διότι, αν και ήταν βουλευτής, έρχεται σε σύγκρουση με την απόφαση του Συνεδρίου, που κατεδίκασε τον Ιησού σε θάνατο! Ο ευσχήμων Ιωσήφ έρχεται σε αντίθεση με τα εξαγριωμένα πλήθη, που ενωρίτερα κραύγαζαν στον Πιλάτο «ἆρον, άρον, σταύρωσον αυτόν»! Και τολμά ακόμη να εισέλθει μόνος του, ως άνθρωπος του Ιησού πλέον, μέσα στο Διοικητήριο του Ρωμαίου άρχοντα, που είχε εγκρίνει τη θανατική καταδίκη του Ιησού, για να ζητήσει την άδεια να Τον ενταφιάσει! Προχώρησε αποφασισμένος για όλα!
Όταν αυτές οι θαρραλέες ενέργειες του Ιωσήφ τελείωσαν, ο Νικόδημος, βουλευτής του Συνεδρίου και ο ίδιος, έσπευσε να τον βοηθήσει, φέρνοντας εκατό λίτρα σμύρνα και αλόη, όπως συνήθιζαν οι Εβραίοι να χρησιμοποιούν κατά την προετοιμασία του ενταφιασμού. Ο Νικόδημος ήταν κρυφός μαθητής του Ιησού, ο οποίος, όπως διασώζει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, είχε συναντήσει ένα βράδυ τον Ιησού κρυφά και είχε μία υψηλή θεολογική συζήτηση μαζί του.
Και οι δύο άνδρες μαζί, ανεπηρέαστοι από την παρουσία του εκτελεστικού αποσπάσματος των Ρωμαίων στρατιωτών, αποκαθήλωσαν το νεκρό σώμα του Ιησού, το άλειψαν με αρώματα, το περιτύλιξαν με τα οθόνια (Ιω. 19,38-40) και με ένα καθαρό σιντόνι. Στη συνέχεια το μετέφεραν σε ένα καινούριο μνήμα, λαξευμένο σε βράχο κοντά στον Γολγοθά που ανήκε στον Ιωσήφ, όπου και το ενταφίασαν. (Ματθ. 27, 59-60).
Οι ενέργειες αυτές, στον φρικτό Γολγοθά, την ίδια ημέρα της Σταυρώσεως, ήταν απολύτως επικίνδυνες για τους δύο βουλευτές του Ιουδαϊκού Συνεδρίου. Οι ίδιο τα αψήφισαν όλα, χάριν της αγάπης τους στον Ιησού.
Παρόμοια τόλμη έδειξαν, δυό μέρες αργότερα, και οι γυναίκες, που ακολουθούσαν τον Ιησούν από τη Γαλιλαία και εκάλυπταν με δικές τους δαπάνες και φροντίδες τις βιοτικές ανάγκες της συνοδείας των Αποστόλων. Σιωπηλές παρακολούθησαν τον ενταφιασμό, αλλά θέλησαν και οι ίδιες να επιτελέσουν το δικό τους ταφικό χρέος προς τον ηγαπημένο Διδάσκαλο. Και τολμούν, γυναίκες αυτές, να βαδίσουν μόνες στο μισοσκόταδο "σκοτίας έτι ούσης" (Ιω.20,1, να πλησιάσουν τη φρουρά των Ρωμαίων των στρατιωτών που φύλαγε τον Τάφο, να ξεπεράσουν την οδυνηρή εμπειρία των φρικτών παθών του Κυρίου, να μην υπολογίσουν το τεράστιο λιθάρι, που έφραζε την είσοδο του Μνήματος ούτε την έχθρα των Ιουδαίων. Ο υμνωδός της Εκκλησίας μας σχολιάζει: "φύσις ασθενής την ανδρείαν ενίκησεν" .
Το παράδειγμά των ιερών προσώπων που μνημονεύουμε σήμερα τρίτη Κυριακή μετά το Πάσχα, ακολούθησαν έκτοτε αναρίθμητοι άνθρωποι που αγάπησαν άνευ όρων τον Χριστό και του έμειναν πιστοί, παρ´ όλους τους εξοντωτικούς διωγμούς. Πρώτοι οι άγιοι Απόστολοι, οι οποίοι μετά την Πεντηκοστή κηρύτουν με παρρησία στα πλήθη της Ιερουσαλήμ ότι ο Ιησούς που εκείνοι σταύρωσαν είναι ο Μεσσίας, ο αληθινός Θεός. Και όταν τους οδηγούν στο ίδιο Συνέδριο που κατεδίκασε τον Ιησού σε θάνατο και τους διατάσσουν να μη ξαναμιλήσουν για τον Χριστό, οι μαθητές του Ιησού θαρραλέα τους απαντούν, αψηφώντας τους ξυλοδαρμούς και τις φυλακίσεις: " Δεν μπορούμε εμείς να μή μιλάμε γι αυτά που είδαμε και ακούσαμε" (Πράξ. 4,20).
Οι Απόστολοι συνέχιζαν να κηρύττουν τον Χριστόν. Και μετά από αυτούς διά μέσου των αιώνων είναι εκατομμύρια οι Ομολογητές και οι Μάρτυρες. Είναι αναρίθμητοι εκείνοι που λοιδορήθηκαν, διώχθηκαν και έδωσαν το αίμα τους, επειδή η πίστη τους έμεινε ακλόνητη και η αγάπη τους ολόθερμη προς Εκείνον, πού πρώτος έχυσε το δικό Του άχραντο Αίμα για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων.
Χριστιανός και δειλός-φοβιτσιάρης, είναι ασυμβίβαστες ιδιότητες! Ο Απόστολος Παύλος είναι σαφής: " Οὐ γάρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός πνεῦμα δειλίας, ἀλλά δυνάμεως καί ἀγάπης καί σωφρονισμοῦ" (Β´ Τιμ. 1,7).
Αυτό το θάρρος και αυτό το ηρωικό πνεύμα είχαν και οι πρόγονοί μας εδώ στην Ελλάδα και στις αλησμόνητες πατρίδες στη Μ. Ασία στους πέτρινους αιώνες "όταν όλα τά σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά"!
Αυτό το ηρωικό φρόνημα επέδειξαν οι Σπαρταλήδες, οι Ατταλειώτες, οι Αλαγιώτες, οι Σμυρνοί, οι Πόντιοι και όλο το Γένος μας στις ἀλλες περιοχές της Ανατολής. Κράτησαν την Ορθόδοξη πίστη τους, τα έθιμά τους, το ήθος τους επί αιώνες, σε συνθήκες ζοφερές. Και δεν ήσαν λίγοι κι εκείνοι που κατά καιρούς έδιναν απτόητοι τη μαρτυρία της πίστεως με το φρικτό μαρτύριο της ίδιας τους της ζωής.
Αυτό το πλήθος των οικείων μας παραμένει πρότυπο και στις δικές μας σημερινές δοκιμασίες, στις προσβολές της πίστεώς μας, στις επιθέσεις κατά της Εκκλησίας μας, στις λοιδορίες κατά των αρχών του Ευαγγελίου. Οι αείμνηστοι ηρωικοί πνευματικοί Ηγέτες μας Μητροπολίτης Πατάρων Μεθόδιος, ο "Μωυσής" των Σπαρταλήδων Παπα-Ιωακείμ Πεσματζόγλου, που αναπαύονται πίσω από το Άγιο Βήμα του Ιερού αυτού Ναού, και όλοι οι άλλοι πρόγονοί μας, που σήμερα μνημονεύουμε -με την άριστη πρωτοβουλία της "Ενώσεως Σπάρτης Μικράς Ασίας" - μας προτρέπουν: -Μη φοβάστε! Κρατείστε την πίστη σας και την αγάπη σας στον Χριστό και προχωράτε με θάρρος. Οι δυσκολίες, οι στερήσεις, οι αδικίες, οι όποιεσδήποτε θλίψεις σας, με τη Χάρη και τη δύναμη του Αναστάντος Χιστού, θα ξεπεραστούν. Αρκεί εσείς να μένετε πάντα ενωμένοι με τον Χριστό και να κρατάτε ζωντανή την πνευματική κληρονομιά που σας παραδώσαμε.