Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

(Ι.Ν. Αγίας Σκέπης Παπάγου 27 Μαΐου 2014)

Την σημερινή Κυριακή, την αμέσως μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας, η Εκκλησία μας την έχει αφιερώσει στην Ομολογία του Αποστόλου Θωμά. Σ´ αυτό το γεγονός αναφέρονται σήμερα το Ιερόν Ευαγγέλιον και ωρισμένοι ύμνοι της εορτής.
Κατά την πρώτην εμφάνιση του Αναστάντος Κυρίου στους Μαθητές Του ο Θωμάς έλλειπε. "Τότε οικονομικώς ουχ ευρέθη μετ´ αυτών" αναφέρει το Δοξαστικόν των Στιχηρών του Εσπερινού. Ήταν οικονομία Θεού να μη βρίσκεται ανάμεσα τους. Γιατί άραγε;

Το γεγονός της Αναστάσεως δεν ήταν ένα γεγονός που θα έμενε στον κύκλο των ολίγων Μαθητών. Θα αποτελούσε το κέντρο του Ευαγγελικού Μηνύματος σε όλα τα έθνη. Η πίστη στην Θεότητα του Ιησού θα στηριζόταν επάνω στο κενό Μνημείο. Το πόσο σπουδαίο θέμα ήταν αυτό το διεκήρυξε ο Απόστολος Παύλος: "Ει Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών" (Α' Κορ.15,14). Άν υποθέσει κανείς -λέγει ο Παύλος- ότι ο Χριστός δεν αναστήθηκε, όλα όσα κηρύττουμε είναι κούφια λόγια και η πίστη σας προς Αυτόν δεν έχει υπόσταση, πέφτει στο κενό. Έπρεπε λοιπόν να τεκμηριωθεί η Ανάσταση όχι μόνον στην ψυχή και την διάνοια των ολίγων εκείνων, που θα Τον έβλεπαν με τα μάτια τους, μετά την Ανάστασή Του, αλλά και όλων των γενεών των ανθρώπων, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, που φυσικά δέν θα ήταν δυνατόν να Τον ιδούν με τα σωματικά τους μάτια. Για να βοηθηθούν όλοι αυτοί στις αμφιταλαντεύσεις τους, επέτρεψε ο Θεός πρώτος να υποστεί αυτή την ψυχολογική δοκιμασία ο Θωμάς. Γι αυτό οικονόμησε τα πράγματα έτσι, ώστε να μή βρίσκεται ο Θωμάς παρών κατά την πρώτην εμφάνιση του Αναστάντος. Ο Υμνωδός επεξηγεί: Με την απιστία του Θωμά, ο Χριστός που με σοφία προνοεί προς το συμφέρον μας ενίσχυσε εις ημάς την πίστιν. (Ωδή ε' Κανόνος Εορτής). Και "Η του Θωμά απιστία...την κοσμοσώτειραν Ανάστασιν πιστοποιεί" (Στιχηρόν Μικ. Εσπερινού). Αφού επί μία ολόκληρη εβδομάδα ο Θωμάς βασανίστηκε με τους λογισμούς του ορθολογισμού του• "εάν μη ίδω ου μη πιστεύσω", κατά την δεύτερη εμφάνιση, με τα όσα είδε και άκουσε από τον Αναστάντα Κύριον ξέσπασε στην συγκλονιστική Ομολογία: "Ο Κύριός μου και ο Θεός μου"!
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, με τον χαρακτηριστικόν παρορμητισμόν του, σε μιά αποστροφή του πρός τον Θωμά λέγει: «Επαινώ Θωμά τον διερευνητικό τρόπο σου, για να πειστείς, γιατί αυτός αποστομώνει κάθε αιρετικό, που αμφισβητεί την Ανάσταση. Απίστησε, απίστησε κι άλλο, Θωμά, κι άλλο, ακόμη περισσότερο για να πιστέψω απόλυτα εγώ! Ζήτησε τον Κύριον και κάλεσε Εκείνον που είναι πανταχού παρών, ώστε ενώ Τον ζητείς και Τον καλείς εσύ, να αξιωθώ εγώ να περιπτυχθώ τον Λυτρωτή μου. Γιατί δείχνοντας εσύ απιστία και αμφισβήτηση, εγώ διδάσκομαι να πιστεύω».
Πόσοι, αλήθεια, από εκείνους που είχαν "λογισμούς αμφιβόλους" για την Ανάσταση του Κυρίου, αλλά ήσαν καλοπροαίρετοι άνθρωποι, δεν βοηθήθηκαν από αυτή την διερευνητική τάση του Θωμά! Ο Κύριος, που "θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν", δεν αφήνει κανέναν στην άγνοια. Συγκαταβαίνει στην ανθρώπινη αδυναμία και με την "πολυποίκιλον σοφίαν Του" (Έφ. 3,10) σπεύδει να βοηθήσει κάθε άνθρωπο σε κάθε παρόμοια περίπτωση. Είναι εντυπωσιακό το ότι ο Ιησούς δεν εγκατέλειψε τον Θωμά στις αμφιταλαντεύσεις και στην ολιγοπιστία του. Αφού τον άφησε επί μία εβδομάδα να δοκιμαστεί και να ωριμάσει, εμφανίζεται και πάλι σε ώρα, που ήταν και ο Θωμάς μαζί με τους άλλους Μαθητές. Και όπως δείχνουν τα γεγονότα, αυτή τη φορά εμφανίστηκε κυρίως για τον Θωμά, για να τον βοηθήσει. Γιατί, όπως ακούσαμε στο Ιερό Ευαγγέλιο, ο Κύριος, αμέσως μετά τον χαιρετισμό Του προς όλους, στράφηκε αποκλειστικά προς τον Θωμά και ταπεινώθηκε μπροστά του, προτρέποντάς τον να τον ψάξει με τα χέρια του, για να απαλλαγεί από τους λογισμούς της απιστίας.
Το "πίστευε και μή ερεύνα" δεν το είπε ποτέ η Ορθόδοξη Εκκλησία. Αντίθετα προβάλλει τον λόγο του Ιδίου του Ιησού: "Ερευνάτε τας Γραφάς, ...εκείναι εισιν αι μαρτυρούσαι περί εμού" (Ιωάν. 5,39). Τότε, προκάλεσε τον Θωμά να προβεί σε εξονυχιστική έρευνα του σώματός Του με τις αισθήσεις της οράσεως και της αφής• όχι μόνον να κοιτάξει με τα μάτια του τα σημάδια της σταυρώσεως, αλλά και να βάλει το δάχτυλό του στις επουλωμένες πληγές, που άφησαν τα καρφιά στα χέρια Του, κι ακόμα να βάλει τη παλάμη του στη πληγωμένη από τη λόγχη πλευρά Του, για να πειστεί. Οπότε ο Θωμάς, όχι μόνον ελευθερώθηκε από τις αμφιβολίες του, αλλά και προέβη στην συγκλονιστική ομολογία του: " Ο Κύριός μου και ο Θεός μου" !
Σε παρόμοια ομολογία καταλήγει και κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος, που μελετά το Ιερό Ευαγγέλιο, που περιέχει τη ζωή και τη διδασκαλία του Χριστού. Γι αυτό εκατομμύρια και δισεκατομμύρια άνθρωποι, σε όλες τις ηπείρους ομολογούν, σε κάθε εποχή, επί δύο χιλιάδες χρόνια, την πίστη τους στον Αναστάντα Χριστόν και προστίθενται κάθε μέρα στην Αγία Του Εκκλησία.
Αλλά οι πιστοί δεν περιορίζονται μόνον στο να πιστέψουν εκείνοι. Όπως ο Απόστολος Θωμάς, μετά έφθασε μέχρι την Ινδία κηρύσσοντας τον Αναστημένο Χριστό, ως τον μόνον αληθινό Θεό, αισθάνονται την πνευματική ανάγκη να ακτινοβολούν και στους άλλους την πίστη τους, με το παράδειγμά τους και τον καλό τους λόγο. Άλλοι, στο περιβάλλον που ζούν, κάποιοι σε μακρυνές χώρες, που περιμένουν δυό χιλιάδες χρόνια τον Ορθόδοξο Ιεραπόστολο να τους μιλήσει για τον μοναδικό Λυτρωτή. Δεν θα ξεχάσω το παράπονο ένος κατηχουμένου στη Σεούλ, όταν κάναμε λόγο για την αναγκαιότητα του Αγίου Βαπτίσματος στη σωτηρία του ανθρώπου: - Γιατί, πάτερ, εσείς οι Ορθόδοξοι κάνατε τόσους αιώνες να ρθήτε στην πατρίδα μας να μας μιλήσετε για τον Χριστό; Και όλοι αυτοί οι πρόγονοί μας που πέθαναν αβάπτιστοι;"
Αδελφοί μου, ας ικετεύουμε τον Αναστάντα Χριστόν μας να αυξάνει την πρός Αυτόν πίστη μας, η οποία βάναυσα βάλλεται σήμερα από τις σκοτεινές δυνάμεις, και με όλη την φλόγα της ψυχής μας ας προσπαθούμε να την μεταδίδουμε τόσον στους πλησίον μας όσον και σε μακρυνούς λαούς, ενισχύοντας με οποιοδήποτε τρόπο μπορούμε τις ανά τον κόσμο Ορθόδοξες Ιεραποστολές.