Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Η ΑΣΩΤΙΑ

ΕΡΩΤΗΣΗ : Συναισθάνομαι ότι η άσωτη ζωή οδηγεί στην δυστυχία και την αυτοκαταστροφή. Όμως δεν έχω τη δύναμη να αντισταθώ στους πειρασμούς της σεξοκεντρικής εποχής μας. Οι φίλοι μου, οι συνεργάτες μου, τα κέντρα διασκεδάσεων, η τηλεόραση το διαδύκτιον όλα, προς αυτή την κατεύθυνση με τραβούν. Και ενώ με τέτοιους τρόπους επιδιώκω να γλεντήσω και να χαρώ τη ζωή μου, όταν βρίσκομαι μόνος νιώθω την κατάντια μου και την δυστυχία μου! Πως μπορώ να απαλλαγώ απ´ αυτή την κατάσταση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Είναι γεγονός ότι η κοινωνία μας ασκεί καταλυτική επιρροή στον σύγχρονο άνθρωπο και μάλιστα στους νέους. Έτσι φθάνει κανείς σ´εκείνη την κατάσταση που παρουσιάζει ο Απ. Παύλος· "Δεν ξέρω ουσιαστικά τι κάνω· δέν κάνω το καλό που θα ήθελα να κάνω, αλλά αντίθετα, ό,τι θα ήθελα να αποφύγω....τι δυστυχισμένος αληθινά, που είμαι! Ποιός μπορεί να με λυτρώσει...;" (Ρωμ.7,15. 24).
Το πρώτο που πρέπει να προσέξει ο άνθρωπος είναι να μήν απελπιστεί. Όσο χαμηλά και άν έχει πέσει, όσο κι αν αισθάνεται τα δεσμά του κακού να τον περισφίγγουν, να είναι βέβαιος ότι υπάρχει λύση, υπάρχει ο Λυτρωτής, που θα τον απελευθερώσει. Αρκεί να το θελήσει. Αρκεί να το καταλάβει ότι ο δρόμος της ασωτίας οδηγεί στο χάος. Να έλθει "εις εαυτόν", όπως ο άσωτος υιός της Παραβολής του Κυρίου. Πρώτα ήταν "εκτός εαυτού"! Δεν καταλάβαινε τι κατήφορο είχε πάρει. Σε τι γκρεμό είχε φθάσει. Την τελευταία στιγμή ξύπνησε μέσα του η συνείδηση· που κατάντησα! είπε· και πήρε τη μεγάλη απόφαση· θα γυρίσω στον Πατέρα μου. Θα του ζητήσω με ειλικρινή μετάνοια να με δεχτεί να μείνω κοντά Του. Όπως και έκανε. Τα αποτελέσματα αυτής της επιστροφής του ασώτου στο πατρικό του σπίτι είναι γνωστά από το Ευαγγέλιο του Λουκά (κεφ.15,18-24).
Στο πρόσωπο του ασώτου υιού της παραβολής αναρίθμητοι άσωτοι είδαν τον εαυτό τους και βρήκαν δια της μετανοίας τον δρόμο της επιστροφής πρός τον Θεό Πατέρα. Κάποιοι από αυτούς, (όπως ο ιερός Αυγουστίνος, που άφησε την άσωτη ζωή και με παραδειγματική μετάνοια στράφηκε προς τον Θεόν Πατέρα) ανεδείχθησαν Άγιοι της Εκκλησίας!
Ο Θεός δεν στερεί τον άνθρωπο από την ελευθερία των επιλογών του. Τον συμβουλεύει, του προσφέρει κάθε τι για να ζήσει ελεύθερος και ευτυχισμένος. Αλλά και αν "από συνέργεια του πονηρού" ο άνθρωπος χρησιμοποιήσει την ελευθερία του ως ευκαιρία ασυδοσίας και αρχίσει η πτώση του στην ασωτία, ο Θεός ως στοργικός Πατέρας τον περιμένει να μετανοήσει, να επιστρέψει πάλι κοντά Του και να τον συγχωρήσει. Αλλά χρειάζεται προσοχή στο σημείο αυτό. Μετάνοια δέν είναι η απογοήτευση, που του προκαλεί η μεταμέλεια για την πτώση του. Μετάνοια αληθινή είναι το αίσθημα της ανακούφισης που νοιώθει ο άνθρωπος στην καρδιά του, και που προέρχεται από την βεβαιότητα ότι ο Θεός Πατέρας με πολλή αγάπη θα τον συγχωρέσει και θα κάνει την ψυχή του λευκότερη από το χιόνι. Μετάνοια είναι η νοσταλγία της επιστροφής και η ελπίδα της σωτηρίας. Καρπός της μετάνοιας είναι η χάρη του Θεού που δωρίζεται κατά το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως και γίνεται αποδεκτή από όποιον θέλει να την δεχτεί και είναι αποφασισμένος να αγωνισθεί για να την κρατήσει. Ο Θεός περιμένει το ελάχιστο της δικής μας προσπάθειας, την μετάνοια. Και την αλλαγή μας την δίνει ο ίδιος, σαν δώρο της χαράς και της αγάπης του για τον αμαρτωλό που διεσώθη.
Την λύτρωση, ο φιλάνθρωπος Θεός, ενεργεί διά του Λειτουργού της Εκκλησίας Του, του Πνευματικού Ιερέα ή Επισκόπου, με τον οποίον ο πιστός συνδέεται πνευματικά και δέχεται την χειραγωγία του στη νέα του ζωή.