Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ;

ΕΡΩΤΗΣΗ : Δεν είμαι πλούσιος, αλλά ούτε και στερούμαι τίποτε από τα αναγκαία για τη ζωή της οικογενείας μου. Όμως συχνά έχω τον πειρασμό να αποκτήσω περισσότερα, όπως βλέπω να κάνουν πολλοί άλλοι γύρω μου. Πως μπορώ να προστατευθώ από τον πειρασμό της πλεονεξίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Είναι γεγονός ότι παρασύρεται εύκολα κανείς από το περιβάλλον του. Μπορεί και συγγενικά πρόσωπα να μας παρακινούν να εκμεταλλευτούμε τη θέση μας στην κοινωνία ή ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται, για να αυξήσουμε την περιουσία μας. Και άν μεν αυτά προκύπτουν από νόμιμες διαδικασίες, κάλλιστα μπορεί κανείς να κρατήσει τα απαραίτητα και τα άλλα να φροντίσει να τα προσφέρει για την ανακούφιση συνανθρώπων του που είναι άστεγοι, πεινασμένοι,άρρωστοι, χωρίς την δυνατότητα να αντιμετωπίσουν τις βιοτικές ανάγκες τους.
Συνήθως επιδιώκει ο άνθρωπος να αποκτήσει κάτι που το θεωρεί καλό και θα τον ωφελήσει. Όμως το χρήμα είναι πράγματι αγαθόν, όταν πλεονάζει και δεν χρησιμοποιείται σωστά στη ζωή του ανθρώπου; Και η ετυμολογία της λέξεως χρήμα στα ελληνικά πείθει ότι το χρήμα έχει αξία όταν χρησιμοποιείται για να καλύψει κάποια ανάγκη του ανθρώπου. Όταν διατίθεται για όχι αναγκαία ή και άχρηστα, όχι μόνον δεν εκπληρεί τον σκοπό του, αλλά και βλάπτει τόσον τόν ίδιον όσον και τους άλλους.
Είναι χαρακτηριστικός ο μύθος για τον βασιλιά της Φρυγίας Μίδα (7ος αι. π.Χ.) που είχε παρακαλέσει τον Θεό, ό,τι αγγίζει να γίνεται χρυσάφι! Τόσο πολύ λάτρευε τον χρυσό! Και έγινε. Αποτέλεσμα: Πείνασε· πιάνει το ψωμί να φάει έγινε χρυσός, δεν τρωγόταν. Παίρνει με τη χούφτα του νερό από τη βρύση έγινε χρυσό, δεν πινόταν! Το αποτέλεσμα με άφθονο χρυσάφι γύρω του θα πέθαινε από την πείνα και την δίψα, αν δέν απαλλασσόταν απ´ αυτό! Σωστά είπε κάποιος: "με το χρήμα κανένας δεν μπορεί να αγοράσει, την ευτυχία"! Και αυτό το ομολογούν πλείστοι πάμπλουτοι στον κόσμο. Η σύζυγος ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου είχε πει: "Δυστυχώς, τα μεγάλα πλούτη του συζύγου μου, δέν μπόρεσαν να μου χαρίσουν την ευτυχία"!
Όταν, λοιπόν, κάτι δεν είναι ικανό να μας προσφέρει τη χαρά της ζωής, γιατί να επιδιώκει κανείς -και μάλιστα με πάθος - να το αποκτήσει;
Αλλά, είναι και άδικο, ένας να συσσωρεύει χρήματα, που δέν του είναι αναγκαία, και να τα στερεί από άλλον που δέν έχει να αγοράσει ένα φάρμακο και πεθαίνει. Τα υλικά αγαθά τα δίνει ο Θεός στον άνθρωπο να τα διαχειριστεί δίκαια. Να κρατήσει αυτά που του είναι αναγκαία και τα άλλα να τα διαθέσει για την ωφέλεια των άλλων που τα χρειάζονται. Ο ταμίας ενός Οργανισμού, που διαχειρίζεται μεγάλα χρηματικά ποσά, θα ήταν αστείο να πεί, ότι αυτά είναι δικά μου όλα!!! Φυσικά, απ᾽ αυτά θα πληρωθεί το μισθό του, που του ανήκει, αλλά όλα τα άλλα θα τα διαχειριστεί νόμιμα, πληρώνοντας αυτούς που δικαιούνται τα ανάλογα ποσά. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει: "Όπως ακριβώς ο ήλιος, ο αέρας, το νερό και όλα τα φυσικά αγαθά είναι κοινά για όλους τους ανθρώπους, έτσι είναι και το χρήμα, και οι τροφές, και τα κτήματα, ώστε όλοι να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια, ως άνθρωποι. Άν αυτά τα αγαθά τα καρπωθείς μόνος σου, θα τιμωρηθείς από το Θεό για την κακή διαχείριση των αγαθών που σου εμπιστεύτηκε".
Άπειρα παραδείγματα βεβαιώνουν, ότι αν ζητείς ικανοποίηση και ευτυχία στα υλικά αγαθά, κυριεύεσαι από ανησυχία, φόβο, αγωνία, ταραχή και άγχος, που καταντούν τη ζωή σου κόλαση και σ´αυτόν τον κόσμο. Ο αληθινός θησαυρός είναι ο "κατά Θεόν πλούτος" που εξασφαλίζει την ειρήνη και τη χαρά, και εδώ και στον ουρανό.
Επομένως, προς τι ο άνθρωπος να επιδιώκει χρήμα και πλούτη που όχι μόνον δεν τον ωφελούν, αλλά αντίθετα τον ζημιώνουν και του αφαιρούν τη χαρά της ζωής; "..πλεονεξία μηδέ ονομαζέσθω εν υμίν" (Απ. Παύλος. Εφ.5,3).