Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΟΙ ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ὁ Κύριος μιλοῦσε ἐπιτιμητικά γιά τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους, πού ἔκαναν μακρές, μεγάλες δηλαδή προσευχές, ἐνῶ ἄλλες φορές προέτρεπε σέ συχνές προσευχές. Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔγραφε πώς πρέπει συνέχεια νά προσεύχονται οἱ Χριστιανοί. Πῶς συνδυάζονται αὐτά; Δηλαδή οἱ προσευχές μας πρέπει νά εἶναι μακρές ἤ σύντομες;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι συνήθιζαν νά κάνουν μακρές προσευχές, γιά νά δείχνουν ὅτι ἔχουν εὐσέβεια καί πίστη στόν Θεό, καί ἔτσι νά τούς ἔχουν ἐμπιστοσύνη οἱ ἄνθρωποι· Αὐτό εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα οἱ Γραμματεῖς και Φαρισαῖοι νά ἐκμεταλλεύονται τούς ἀνθρώπους καί νά τούς ἀποσποῦν δωρεές. Καί οἱ εἰδωλολάτρες στίς προσευχές τους ἐπαναλάμβαναν τά ἴδια καί τά ἴδια, γιά νά προσελκύσουν τό ἐνδιαφέρον αὐτῶν πού πίστευαν ὡς θεούς, καί νά τούς δώσουν αὐτά πού ἤθελαν, κυρίως νά ἱκανοποιήσουν ὑλικές ἀνάγκες.
Ὅμως αὐτά δέν ταιριάζουν στούς χριστιανούς. Ὁ Χριστός μᾶς λέγει ὅτι, ὡς Παντογνώστης ὁ Θεός, γνωρίζει ὅλα ὅσα χρειαζόμαστε καί δέν εἶναι ἀνάγκη μέ πολλά λόγια νά Τόν παρακαλοῦμε, ἀλλά μέ πίστη, μέ εὐλάβεια καί πνευματική ἀγρύπνια τοῦ νοῦ. Ἄλλωστε καί ἡ Προσευχή πού μᾶς δίδαξε νά ἔχουμε ὡς πρότυπο, τό γνωστό μας '' Πάτερ ἡμῶν'',
εἶναι μία σύντομη προσευχή, ἀλλά μέ πολύτιμο περιεχόμενο.
Γιά τό σπουδαῖο αὐτό θέμα ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς διδάσκει: "Ὁ Χριστός καί ὁ Ἀπ. Παῦλος παράγγειλαν σύντομες καί πυκνές νά εἶναι οἱ προσευχές μας, μέ σύντομα διαλείμματα. Γιατί, ἄν μακραίνεις τό λόγο ὀλιγωρώντας (μέ ἀμέλεια δηλαδή καί ἀδιαφορία), ἔδωσες στόν διάβολο πολλή ἐλευθερία νά ἔρθει κοντά σου καί νά σέ ἐξουδετερώσει καί νά στρέψει ἀλλοῦ τή διάνοια ἀπό τά λεγόμενα. Ἄν ὅμως κάνεις συνεχεῖς καί πυκνές προσευχές, καλύπτοντας μέ τήν πυκνότητα ὅλο τόν χρόνο, εὔκολα θά μπορέσεις νά σωφρονεῖς κάνοντας τοῦτες τίς προσευχές μέ πολλή ἐγρήγορση".
Σέ αὐτό τό πνεῦμα τῶν Ἁγίων Πατέρων στήν Ἐκκλησία μας καθιερώθηκε, ἀπό πολλῶν αἰώνων, ἡ πολύ σύντομη προσευχή, "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με". Ἡ προσευχή αὐτή ἀποκαλεῖται "μονολόγιστη Εὐχή", ἐπειδή ἀποτελεῖται μόνον ἀπό ἕνα λόγο. Εἶναι ἡ εὐχή πού μπορεῖ νά προφέρει ὁ πιστός μέ τά χείλη, ἀλλά νά τήν λέγει καί μόνον μέ τήν καρδιά του, ὁποτεδήποτε καί ὁπουδήποτε. Ἔτσι ἐξασφαλίζεται ἡ συνεχής κοινωνία τοῦ πιστοῦ μέ τόν Κύριον καί Θεόν του, Σωτήρα Χριστόν.
(Περισσότερα γιά τό μεγάλο αὐτό θέμα, καί γιά τόν τρόπο πού ἐπιτυγχάνεται ὁ σκοπός τῆς καρδιακῆς αὐτῆς σύντομης εὐχῆς, διαβάζουμε στό βιβλίo "Ἡ Δύναμις τοῦ Ὀνόματος", τοῦ Μητροπολίτου Καλλίστου Ware).