Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΩ ΣΥΧΝΑ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΜΟΥ;

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ὑποφέρω συχνά ἀπό ἀρρώστιες καί μάλιστα σοβαρές. Αὐτό συμβαίνει σέ μένα ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Αὐτό εἶναι ἕνα θέμα πού βασανίζει πολλές εὐγενικές ψυχές. Χωρίς νά αἰσθάνονται ὅτι ἔχουν διαπράξει πολύ βαριά ἁμαρτήματα, ἐπειδή συμβαίνει νά ὑποφέρουν συχνά ἀπό ἀρρώστιες, θλίβονται μέ τή σκέψη ὅτι ἀπό τίς ἁμαρτίες τους βασανίζονται.
Ὑπάρχουν βέβαια ἁμαρτίες οἱ ὁποῖες ἔχουν πολύ ἄσχημες συνέπειες στήν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου, πού μπορεῖ νά τόν ὁδηγήσουν καί στόν θάνατο. Καθένας καταλαβαίνει ὅτι πρόκειται κυρίως γιά σαρκικά ἁμαρτήματα, πού προκαλοῦν ἀσθένειες, τίς ὁποῖες ἡ ἰατρική ἐπιστήμη-παρ´ ὅλη τήν πρόοδό της- δέν μπορεῖ νά θεραπεύσει.
Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι ἡ μόνη αἰτία τῶν ἀσθενειῶν εἶναι ἡ ἁμαρτία. Αὐτή ἦταν μία ἀντίληψη πού κυριαρχοῦσε σέ ἀρχαίους λαούς. Τήν συναντοῦμε καί στήν ἐποχή τοῦ Κυρίου, ἀκόμα καί μεταξύ τῶν Μαθητών Του.
Πολύ διαφωτιστική ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό μᾶς δίνει ὁ Ἴδιος ὁ Θεός στήν περίπτωση τοῦ Ἰώβ, πού, ὡς γνωστόν, δοκιμάστηκε σκληρά στή ζωή του μέ σειρά συμφορῶν, ἀκόμη καί μέ ἀνίατη ἀσθένεια. Οἱ φίλοι του τόν ἐπισκέφθηκαν, ἐκεῖ πού βρισκόταν, ἔξω ἀπό τήν πόλη, γιά νά μή μεταδοθεῖ καί σέ ἄλλους ἡ ἀρρώστια του, ἡ ὁποία εἶχε γεμίσει τό σῶμα του μέ πληγές γεμάτες σκουλήκια. Ἀλλά, ἀντί νά τόν παρηγορήσουν, τοῦ εἶπαν ὅτι ὑποφέρεις τόσο ἄσχημα, ἐξ αἰτίας τῶν πολλῶν ἀδικιῶν πού ἔκανες σέ βάρος πτωχῶν ἀνθρώπων. Ἀπό τίς πολλές σου ἁμαρτίες βασανίζεσαι τόσο σκληρά. (Ἰώβ,22,5-10 κ.α.). Μετά ἀπό μακρούς διαλόγους τοῦ Ἰώβ μέ τούς φίλους του, πού σκληρά τόν κατηγοροῦσαν, ἐμφανίζεται ὁ Θεός στόν Ἐλιφάζ, (ἕναν ἀπό αὐτούς) καί τοῦ λέγει: "Ἥμαρτες σύ καί οἱ δύο φίλοι σου• Οὐ γάρ ἐλαλήσατε ἐνώπιόν μου ἀληθές οὐδέν ὥσπερ ὁ θεράπων μου Ἰώβ....Οὐ γάρ ἐλαλήσατε ἀληθές κατά τοῦ θεράποντός μου Ἰώβ....". Καί τούς ἔστειλε νά παρακαλέσουν τόν Ἰώβ νά τούς συγχωρήσει γιά τίς ἄδικες κατηγορίες πού ἀπηύθυναν ἐναντίον του (Ἰώβ 42,7-8). Ἀπό τό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου τοῦ Ἰώβ σαφῶς μαθαίνουμε ὅτι ὁ Θεός παρεχώρησε στόν Ἰώβ τήν ἀρρώστια καί τά ἄλλα δεινά, γιά νά νικήσει τόν σατανά, πού τοῦ προκαλοῦσε τίς συμφορές, μέ τήν θαυμαστή ὑπομονή του, καί γιά νά ἀποδειχθεῖ ἡ ὑπακοή, ἡ ἀφοσίωση καί ἡ γνήσια ἀγάπη τοῦ Ἰώβ πρός τόν Θεόν.
Τό ἴδιο τό βλέπουμε καί σέ ἁγίους ἀνθρώπους πού ὑπέφεραν ἀπό σοβαρές καί μακροχρόνιες ἀσθένειες, ἀλλά τίς ἀντιμετώπισαν μέ ὑπομονή καί ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, μέ ἀποτέλεσμα νά λάμψει ἡ ἁγιότητά τους καί πολλούς νά στηρίξουν στίς δοκιμασίες τους.
Ἀλλά καί ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν Τόν ρώτησαν οἱ Μαθητές Του γιά τόν άνθρωπον ἐκεῖνον στά Ἱεροσόλυμα, πού εἶχε γεννηθεῖ τυφλός : "Διδάσκαλε, ποιός ἁμάρτησε καί γεννήθηκε αὐτός τυφλός, ὁ ἴδιος ἤ οἱ γονεῖς του; "ἔδωσε τήν ἑξής ἀπάντηση: "Οὔτε αὐτός ἁμάρτησε οὔτε οἱ γονεῖς του, ἀλλά γεννήθηκε τυφλός, γιά νά φανερωθεῖ ἡ δύναμη τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ ἐπάνω σ´αὐτόν" (Ἰωάν. 9,1-3). Καί αὐτό ἔγινε ὁλοφάνερο, ὅταν σέ λίγο ὁ Χριστός ἔκανε τόν τυφλό νά βλέπει!
Ἑπομένως, ὅταν συμβαίνει κανείς νά ἀρρωσταίνει, ἄς μή ταράζεται. Νά ἐξομολογεῖται, νά κοινωνεῖ, νά κάνει τό Ἱερό Εὐχέλαιο, καί ἄς ἀντιμετωπίζει μέ ὑπομονή καί ἐμπιστοσύνη στόν Θεό τήν δοκιμασία του, μέχρι τήν ἀποθεραπεία του.