Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Κήρυγμα Μητροπολίτη Πισιδίας Κυριακή των Μυροφόρων 19.5.2013

ΚΗΡΥΓΜΑ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΙΣΣΙΔΙΑΣ
ΣΤΟΝ Ι.Ν. ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΑΥΡΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ 19/5/2013

Μέ τί λόγια, αδελφοί και αδελφές, μπορούμε να εκφράσουμε τή βαθειά συγκίνηση και το ιερό δέος, με το οποίο ατενίζουμε σήμερα στη Γιορτή Της, τήν Θαυματουργή και ιστορική ιερά Εικόνα τής Παναγίας τής Ατταλειώτισσας!
Πρίν από αιώνες, από τούς βυζαντινούς ακόμη χρόνους, ήρθε από τήν Ι.Μονή Κύκκου τής Κύπρου και εγκαταστάθηκε στήν Αττάλεια. Γι αυτό κι έμεινε γνωστή ως Τζίκο Παναγιά!
Η ζωή τών Ατταλειωτών συνυφάνθηκε μαζί Της! Σε κάθε θλίψη τους, κίνδυνο, αρρώστια, αδικία στη Χάρη Της κατέφευγαν. Με τόν ασπασμό τών χειλέων τους άφηναν και το πονεμένο δάκρυ τους πάνω στήν εικόνα Της. Πόσους πόνους καί καημούς θα έχει ακούσει! Κι Εκείνη, ως Ελεούσα που είναι και αποκαλείται, πρέσβευε και πρεσβεύει συνεχώς στόν Υιόν και Θεό Της γιά όλους. "Πολύ ισχύει δέησις μητρός πρός ευμένειαν Δεσπότου", είναι η διαπίστωση τής Εκκλησίας μας!
Καί σε δύσκολες καταστάσεις, που ο ανθρώπινος παράγοντας έφθανε στό αδιέξοδο, η Μεγαλόχαρη έσπευδε, ακόμη και με θαυματουργική επέμβαση, να βοηθήσει αποτελεσματικά! Αυτό φανερώνει και το Θαύμα που έγινε τέτοια μέρα, ξημερώματα τής Κυριακής τών Μυροφόρων. Στόν Ι.Ναό του Αγίου Νικολάου, πού ήταν μέσα στο κάστρο τής Αττάλειας (δυστυχώς σήμερα δέν υπάρχει, έχει κατεδαφιστεί) μπροστά στήν Θαυματουργή αυτή εικόνα, που τότε φυλασσόταν εκεί, μιά ακόμη πονεμένη μητέρα είχε καταφύγει στη Μεγάλη στοργική Μητέρα. Είχε φέρει στήν αγκαλιά της τήν παράλυτη κόρη της. Οι γιατροί τήν είχαν απελπίσει• δέν υπάρχει θεραπεία, να το πάρει απόφαση• την κόρη της ΠΑΡΑΛΥΤΗ θα τήν έχει σ´ όλη της τή ζωή. Αλλά εκείνη πιστεύει στά λόγια του Χριστού: "τα αδύνατα παρ´ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστι"• και : "πάντα όσα αν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες λήψεσθε"! Δέν μπορεί ο Χριστός, που είναι ο αληθινός Θεός, να λέει λόγια, πού δέν γίνονται! Ακόμα, άκουγε και στίς Παρακλήσεις πρός την Παναγία, πού γίνονταν συχνά στήν Εκκλησία• "Ουδείς προστρέχων επί σοί κατησχυμένος από σού εκπορεύεται Αγνή Παρθένε Θεοτόκε• αλλ´αιτείται τήν χάριν και λαμβάνει το δώρημα, πρός το συμφέρον τής αιτήσεως"• τής άρεσε αυτός ο ύμνος και είχε μάθει να τόν λέει απ´έξω! Είχε ακούσει ότι η "Τζίκο Παναγιά" έχει κάνει πολλά θαύματα!
Έ, δέν θα λυπηθεί και την παράλυτη κορούλα της! Σάν μάνα η Παναγία ξέρει από πόνο. Τί τράβηξε κάτω από τόν Σταυρό του Υιού Της! Νά, αύριο θα γιορτάσουμε τίς Μυροφόρες, που μαζί μ´αυτές είχε πάει και η Παναγία Μητέρα στόν Τάφο του Υιού Της, να αλείψει με τα μύρα το νεκρό Του Σώμα. Εκείνος αναστήθηκε. Άχ, ν´ανέστηνε, να στήριζε στα πόδια της και τη δική μου κόρη!
Μέ πίστη στόν Αναστημένο Χριστό και απόλυτη εμπιστοσύνη στήν Παναγία Μητέρα, αποθέτει την παράλητη κόρη της κάτω από την Θαυματουργή Εικόνα Της. Είναι αποφασισμένη! Θα μείνει εδώ γονατιστή και θα προσεύχεται μπροστά στη Χάρη Της όλη τη νύχτα, συνέχεια, ώσπου να στηριχθεί η κόρη της στα πόδια της! Ήταν δυνατόν μετά από τέτοια πίστη και τόσα καυτά δάκρυα Εκείνη, που είναι "ασθενούντων επίσκεψις" καί "τάς ασθενείας και τάς οδύνας τής σαρκός" θεραπεύει, να μήν επέμβει; Καί το θαύμα έγινε! Πρίν αρχίσει η θεία Λειτουργία η κόρη της ξαφνικά αισθάνθηκε μιά δύναμη να τη ζωογονεί και σηκώθηκε όρθια! Μαζί με τη μάνα συγκλονίστηκαν και οι ιερείς και όλο το εκκλησίασμα. Δόξαζαν όλοι τόν Θεό και ευχαριστούσαν τήν Παναγία τήν Ελεούσα γιά τό μεγάλο Θαύμα!
Από τότε καθιερώθηκε, σε ανάμνηση του Θαύματος αυτού, κάθε χρόνο τήν Κυριακή τών Μυροφόρων, να εορτάζουν οι Ατταλειώτες πανηγυρικά τήν Προστάτιδα Παναγία μας, τήν "Τζίκο Παναγιά". Μέχρι τότε εόρταζαν τήν 8η Σεπτεμβρίου, εορτή Γενεσίου τής Θεοτόκου, τήν επέτειο ενός άλλου θαύματος που είχε γίνει επίσης στήν Αττάλεια. Καί δέν είναι μόνον αυτά τα θαύματα πού έχει επιτελέσει η Παναγία μας!
Είναι, λοιπόν, ψυχική μας ανάγκη σήμερα, από τα βάθη τής καρδιάς μας να εκφράσουμε τίς ευχαριστίες μας και τήν ευγνωμοσύνη μας πρός τήν Παναγία μας, τής οποίας την ζωντανή παρουσία κάνει αισθητή η θαυματουργή Εικόνα Της. Νά Τής εκδηλώσουμε τήν ύψιστη τιμή και ανέκφραστη ευγνωμοσύνη, γιά τα όσα θαυμαστά έχει επιτελέσει η Παναγία μας τόσον στήν Αττάλεια όσον κι εδώ.
Με θαυμασμό θυμόμαστε και τόν ιερέα του Ναού παπά-Παγκράτιο Τανταλίδη ο οποίος, κατά τόν διωγμό του 22, με πολλές δυσκολίες, μερίμνησε γιά τήν ασφαλή μεταφορά τής θαυματουργής εικόνας από τήν Αττάλεια στήν Ελλάδα. Άφησαν πίσω τους οι Ατταλειώτες -και χάθηκαν- ολόκληρες περιουσίες• ως ποιό πολύτιμο θησαυρό τους θεώρησαν τήν Εικόνα της Παναγίας και αυτή πήραν μαζί τους, για να συνεχίσουν να τήν τιμούν και πανηγυρίζουν επάξια και αυτοί και οι απόγονοί τους!
Όπως ακριβώς συμβαίνει καί σήμερα απ´ όλους εσάς, που σπεύσατε να κατακλύσετε τόν Ιερόν αυτόν ναόν, που κτίστηκε πρός τιμήν τής Παναγίας μας, γιά να στεγάσει τήν Ιερά Εικόνα Της και να συνάζονται στη κοινή λατρεία οι πιστοί.

Αδελφοί και αδελφές, δέν ήταν δύσκολα τα χρόνια που έζησαν οι πρόγονοί μας σε παλαιότερες εποχές, μόνον. Κι εμείς σήμερα, ως άτομα, ως οικογένειες και ως Έθνος αντιμετωπίζουμε μια σκληρή πραγματικότητα. Ζούμε το καθημερινό δράμα πολλών αδελφών μας. Καί η κρίση βαθαίνει όσον αποκόπτεται κανείς από τίς πνευματικές του ρίζες. Όταν ατονούν μέσα του οι πνευματικές αξίες, που ζωογονούσαν το έθνος μας και στίς ποιό σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες. Όταν αποστρέφει το πρόσωπό του από τόν Αναστάντα Χριστόν, τόν νικητή όλων τών δυσχερειών ακόμη και του θανάτου, του μεγαλύτερου εχθρού του ανθρώπου, και στηρίζει τίς ελπίδες του σέ ανθρώπινους παράγοντες• και ξεχνά τό• "μή πεποίθατε επ´άρχοντας επί υιούς ανθρώπων οις ουκ έστι σωτηρία"! Ματαιοπονεί όποιος εξαρτά τη χαρά και τήν ευτυχία του από τα υλικά αγαθά και τίς ανέσεις του σύγχρονου τρόπου ζωής. Βλέπουμε το κατάντημα πολλών απ´ αυτούς, που κυριεύθηκαν από τήν απληστία και πλεονεξία και τήν τάση του εύκολου πλουτισμού! Εμείς, άς ακολουθούμε τήν προτροπή του Απ. Παύλου: "έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα τούτοις αρκεσθησόμεθα" (Α' Τιμ. 6,8)• άς αρκούμεθα στα αναγκαία γιά τη συντήρησή μας. Άς επιρρίπτουμε επί Κύριον τήν μέριμνά μας και Αυτός θα μάς διαθρέψει!
Καθένας μας, σε όποια δυσκολία μας, άς προσφεύγουμε με εμπιστοσύνη στήν στοργική μεγάλη Μητέρα μας, τήν Παναγία μας, όπως εκείνη η πονεμένη μητέρα με τήν παράλυτη κόρη• και μήν αμφιβάλλουμε• ακόμη και με θαύματα θά μάς ευεργετεί. Η Παναγία μας εξακολουθεί να κάνει θαύματα και σήμερα, και θα εξακολουθεί να θαυματουργεί!