Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Κήρυγμα Μητροπολίτη Πισιδίας Κυριακή του Θωμά 12.5.2013

ΚΗΡΥΓΜΑ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΙΣΣΙΔΙΑΣ
ΣΤΉΝ ΑΓΊΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΥΜΗΤΤΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ 12/5/2013

Κατάπληξη και θαυμασμό μάς προκαλεί η συγκατάβαση του Αναστημένου Κυρίου μας στην ανθρώπινη αδυναμία.
Ο Κύριος πολύ πριν συλληφθεί και σταυρωθεί είχε προετοιμάσει τούς Μαθητές Του γιά τα όσα θα Τού συνέβαιναν•(Μάρκ.ι' 33-34) και τους είχε διαβεβαιώσει ότι "τη τρίτη ημέρα αναστήσεται". Εκείνοι όμως; Όταν Τόν είδαν να συλλαμβάνεται πανικοβλήθηκαν! Οι εννέα Μαθητές στη Γεθσημανή, έσπευσαν να απομακρυνθούν από φόβο μη συλληφθούν κι αυτοί. Ένας, ο Πέτρος, έκανε κάτι ακόμη χειρότερο! Τόν ακολούθησε μέχρι την αυλή του αρχιερέα Καϊάφα, για να Τόν αρνηθεί, αργότερα, και μάλιστα με όρκο ότι δέν τον γνωρίζει!
Όταν, το πρωί τής ημέρας τής Αναστάσεως, οι Μυροφόρες πήγαν στούς Ένδεκα να μεταφέρουν τήν χαρμόσυνη είδηση ότι Τόν είδαν ζωντανό "ηπίστησαν" (Μάρκ.16,11). Θα περίμενε κανείς, μετά απ´ όλα αυτά να τούς επιπλήξει όταν θα τούς έβλεπε! Αλλά ο Κύριος, το απόγευμα τής Κυριακής τής Αναστάσεως, που τούς εμφανίσθηκε, σάν να μή συνέβη τίποτε, τούς λέγει•"ειρήνη υμίν"! Και καθώς τούς βλέπει φοβισμένους και ταραγμένους, γιατί Τόν πέρασαν για φάντασμα, προσπαθεί να τους ηρεμήσει!
-Κοιτάξτε τα σημάδια από τα καρφιά στα χέρια μου και στα πόδια μου! Εγώ είμαι ο Διδάσκαλός σας! Θέλετε και άλλη απόδειξη; Δώστε μου κάτι φαγώσιμο. Του δίνουν ένα κομμάτι από ψημμένο ψάρι, που φαίνεται θα τούς είχε μείνει από το δείπνο τους, και κηρίθρα με μέλι! Καί έκπληκτοι Τόν βλέπουν να τρώει μπροστά τους! (πρβλ. Λουκ.24,39-43).
Μπορούμε να φανταστούμε σε τι αγωνία θα βρίσκονταν οι δέκα Μαθητές, (ο Θωμάς έλλειπε εκείνη τη στιγμή)! Πώς να Τόν κοιτάξουν στά μάτια, μετά από τέτοια απαράδεκτη συμπεριφορά που είχαν δείξει! Να Τόν εγκαταλείψουν στά χέρια των εχθρών Του και να φύγουν, να κρυφτούν, για να σωθούν αυτοί, μή πάθουν αυτοί κανένα κακό, κι Εκείνος άς πέθαινε προδομένος και εγκαταλελειμμένος πάνω στο εξευτελιστικό ξύλο του σταυρού! Καί όλα αυτά, πού είχαν διδαχθεί επί τρία χρόνια κοντά Του πού πήγαν; Τίποτε, μα τίποτε να μή τηρήσουν! Θα έλεγε κανείς ότι θα αισθάνονταν προτιμότερο γι αυτούς ν´ ανοίξει η γή να τούς καταπιεί! Και μάλιστα ο Πέτρος, που είχε υποσχεθεί στόν Διδάσκαλο• "εγώ μαζί Σου είμαι έτοιμος καί στήν φυλακή να κλειστώ και στόν θάνατο να πορευθώ"! (Λουκ.22,33). Καί να ορκιστεί, χωρίς κανένας να του το ζητήσει, ότι δέν Τόν έχει ιδεί, δέν Τόν έχει ακούσει, δέν Τόν ξέρει! Όχι μιά φορά, να πεί κανείς τού ξέφυγε ο λόγος εκ παραδρομής, αλλά τρείς φορές! Και για ποιό λόγο; Επειδή μιά υπηρέτρια ισχυριζόταν ότι ο Πέτρος ήταν στη συνοδεία του Ιησού που δικαζόταν!(Πρβλ. Μάρκ.15,66-71).
Ενώ, λοιπόν, οι δέκα Μαθητές βρίσκονταν σ´ αυτή τήν τραγική αγωνία, ο Κύριος όχι μόνον δέν τους ελέγχει γιά τίς απρέπειές τους, όχι μόνον δέν τους κάνει καμμία μνεία τής απαράδεκτης συμπεριφοράς τους, αλλά και τούς τιμά! Τούς μεταδίδει εξουσία που μόνον ο Θεός έχει! Τούς μεταδίδει τήν ειδική Χάρη του Αγίου Πνεύματος να συγχωρούν οι Μαθητές Του, ως δικοί Του απεσταλμένοι, ως Απόστολοι Χριστού, τίς αμαρτίες τών ανθρώπων, που θα μετανοούσαν γι αυτές• "ενεφήσησε καί λέγει αυτοίς• λάβετε Πνεύμα Άγιον• άν τινων αφήτε τάς αμαρτίας αφίενται αυτοίς" (Ιωάν.21,22-23).
Τήν συγκατάβαση πού έδειξε ο Κύριος στις πτώσεις και αδυναμίες των δέκα Μαθητών Του έδειξε ο Κύριος και στη δυσκολία που είχε ο Μαθητής Του Θωμάς να πιστέψει στήν Ανάστασή Του, που έλλειπε στήν πρώτη εμφάνισή Του. Ο Θωμάς εκ χαρακτήρος έκλινε πρός τήν απαισιοδοξία, όπως φαίνεται και από το εξής περιστατικό• Όταν ο Κύριος, λίγες μέρες πρίν είχε πεί στούς Μαθητές Του• ο φίλος μας ο Λάζαρος πέθανε•πρέπει να πάω να τον αναστήσω! Οι Μαθητές προσπαθούσαν να τον προφυλάξουν από τον κίνδυνο που θα διέτρεχε• "διδάσκαλε, πρίν λίγο πρασπάθησαν να σε λιθοβολίσουν οι Ιουδαίοι, να σε σκοτώσουν, καί θέλεις πάλι να πάς εκεί; Ο Κύριος επέμενε να πάει• και τότε απλπισμένος ο Θωμάς είχε πεί στούς άλλους Μαθητές•"Πάμε να πεθάνουμε κι εμείς μαζί Του!" (Πρβλ.Ιωάν.11,7-16). Τώρα λοιπόν ήταν τέτοια η θλίψη του που όσα κι άν άκουγε δέν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Ιησούς αναστήθηκε. Όταν γύρισε στο σπίτι ο Θωμάς, δέκα άνθρωποι του έλεγαν• Θωμά, αναστήθηκε ο Κύριος! Παρουσιάστηκε εδώ μπροστά μας! Τόν είδαμε με τα μάτια μας! Τόν ακούσαμε να μάς μιλάει. Έφαγε κιόλας το ψάρι που Του δώσαμε! Νά, εκεί κάθησε! Πίστεψέ μας Θωμά, αλήθεια σου λέμε, αναστήθηκε ο Κύριος! Μή παραμένεις ακόμη θλιμμένος! Χαίρε μαζί μας! Αλλά ο Θωμάς αδύνατον να ξεπεράσει τόν εαυτόν του• Τόν είδατε σείς, εγώ όμως δέν Τόν είδα! Θα πιστέψω όταν Τόν ιδώ ζωντανό μπροστά μου "και βάλω τόν δάκτυλόν μου εις τόν τύπον τών ήλων καί βάλω τήν χείρα μου εις τήν πλευράν Αυτού" (Ιωάν.21,25). Και ο Κύριος συγκαταβαίνει και σ´ αυτήν τήν αδυναμία του Θωμά• ακούσαμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, με λεπτομέρειες, πως εμφανίστηκε ο Κύριος πάλι στούς Μαθητές Του, οκτώ μέρες μετά τήν Ανάστασή Του, που ήταν και ο Θωμάς παρών, και τόν διάλογο τού Κυρίου με τόν Θωμά• Θωμά, ζητείς χειροπιαστές αποδείξεις; Δέχομαι να με εξετάσεις• κοίταξε τίς τρύπες στα χέρια μου, που μου άφησαν τα καρφιά και τήν πληγωμένη από τη λόγχη πλευρά μου! Είπες ότι θέλεις να ψηλαφήσεις τα σημάδια τής σταυρώσεώς μου• έλα "φέρε τόν δάκτυλό σου ώδε καί ίδε τάς χείρας μου, καί φέρε τήν χείρα σου και βάλε εις τήν πλευράν μου καί μή γίνου άπιστος, αλλά πιστός" (Ιωάν.21,27). Σάν άκουσε ο Θωμάς να τού επαναλαμβάνει ο Κύριος ακριβώς τα δικά του λόγια, που είχε πεί πριν οκτώ μέρες, δέν άντεξε! Ξέσπασε στήν ομολογία:" Ο Κύριός μου καί Θεός μου"( στίχ.28). Και αυτή τήν ομολογία τήν διεκήρυξε ο Θωμάς μέχρι τα βάθη τής Ασίας, όπου κήρυξε το ιερό Ευαγγέλιο και τήν επικύρωσε με το μαρτυρικό του αίμα στη Νότια Ινδία.
Μπορούμε να εκτιμήσουμε τη μεγάλη συγκατάβαση, που έδειξε ο Κύριος, να καταδεχθεί να υποκύψει σέ μιά ανθρώπινη ιδιοτροπία, θα έλεγα, και να γίνει ο Ίδιος ο Θεάνθρωπος "αντικείμενον" εξετάσεως ενός Μαθητού Του; Το φυσικότερο δέν θα ήταν να τόν επιπλήξει;
- Θωμά, να τού πεί, τί είναι αυτά; Δέν ντρέπεσαι που με εγκατέλειψες στη Γεθσημανή, και όταν σου έλεγαν οι άλλοι ότι με είδαν αναστημένο εσύ δέν πίστεψες και είχες τήν απαίτηση να σού επιτρέψω να βάλεις το χέρι σου στη πληγωμένη καρδιά μου γιά να πιστέψεις; Τί παράδειγμα δίνεις έτσι στα πλήθη τών ανθρώπων, που θα κληθούν να με πιστέψουν, όταν θα έχω αναληφθεί και δέν θα μπορούν να με ιδούν με τα μάτια τους! Αλλά ο Κύριος τίποτε απ´ όλα αυτά δέν του είπε• τού έκανε το χατήρι! Άλλο που ο Θωμάς δέν τόλμησε ν´ αγγίξει το δοξασμένο αναστημένο σώμα του Κυρίου!
Αδελφοί μου και αδελφές μου, μετά από αυτά που ακούσαμε σήμερα, θεωρώ ότι ο καθένας μας που θέλει να λέγεται και να είναι μέλος τής Εκκλησίας του Χριστού, Χριστιανός, εύκολα αντιλαμβάνεται πώς θα πρέπει να ρυθμίζει τίς σχέσεις του με τούς συνανθρώπους του, τόσο με τούς οικείους του όσον και με τους ανθρώπους του ευρύτερου περιβάλλοντός του. Ο Χριστός μας ήλθε και έζησε ανάμεσά μας γιά να μάς διδάξει τόσον με τόν λόγο Του όσον και με το φωτεινό παράδειγμά Του πώς πρέπει να ζούμε, γιά να φθάσουμε με επιτυχία στόν προορισμό μας, να γίνουμε μιμηταί του Χριστού, να ακολουθήσουμε τά ίχνη Του, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Απ.Πέτρος (Α' Πέτρο. 2,21). Ένα βασικό στοιχείο στη ζωή του Κυρίου μας ήταν η απέραντη αγάπη Του πρός όλους, που εκφραζόταν ως ανοχή και συγχωρητικότητα σε όσους έσφαλαν, και ως βαθειά κατανόηση και συγκατάβαση στίς αδυναμίες τους.