Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΘΕΛΩ ΝΑ ΙΔΩ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!

ΕΡΩΤΗΣΗ : Θέλω νά ἰδῶ τόν Χριστό. Εἶναι σωστή αὐτή ἡ ἐπιθυμία μου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Τό νά ἐπιθυμεῖ ὁ Χριστιανός νά ἰδεῖ τόν Χριστό, εἶναι φυσικό. Καί τί δέν κάνουμε, γιά νά ἰδοῦμε ἀγαπημένα μας πρόσωπα!

Ἐκεῖνο ὅμως πού χρειάζεται διευκρίνιση εἶναι τό πῶς ἐπιθυμοῦμε νά ἰδοῦμε τόν Χριστό.

Ὅταν ὁ Κύριος περιόδευε τίς πόλεις καί τά χωριά τῆς Γαλιλαίας καί Ἰουδαίας, οἱ ἄνθρωποι εἶχαν τή δυνατότητα νά τόν βλέπουν, νά τόν ἀκούουν, νά τοῦ μιλοῦν. Μέ αὐτή τή μορφή θέλουμε νά δοῦμε τόν Χριστό; Αὐτό δέν εἶναι πλέον δυνατό. Διότι μετά τήν Ἀνάστασή Του δέν φέρει πλέον ἐκεῖνο τό σῶμα, πού εἶχε τά χαρακτηριστικά τῶν δικῶν μας σωμάτων. Διαβάζουμε στά ἱερά Εὐαγγέλια ὅτι διψοῦσε, πεινοῦσε, κουραζόταν, εἶχε ἀνάγκη ὕπνου καί τά παρόμοια. Ὅπως ξέρουμε ὅμως, μετά τήν Ἀνάστασή Του, τό σῶμα τοῦ Κυρίου εἶχε ἄλλες ἰδιότητες, καί Τόν βλέπουμε 40 ἡμέρες ἀργότερα νά ἀνέρχεται στούς οὐρανούς. Ἀπό τότε οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι δέν τόν ξαναεῖδαν μέ τά σωματικά τους μάτια.

Εἶναι λοιπόν ἑπόμενο κι ἐμεῖς, ὅσο καί ἄν τό θέλουμε, νά μή μποροῦμε τώρα νά τόν ἰδοῦμε μέ τά σωματικά μας μάτια. Θά μπορέσουμε νά Τόν ἰδοῦμε πρόσωπο μέ πρόσωπο, ὅταν καί τά δικά μας σώματα ἀναστηθοῦν καί ἀποκτήσουν παρόμοιες ἰδιότητες μέ τό δικό Του σῶμα, μετά τήν Δευτέρα παρουσία Του, καθώς μᾶς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: "Ξέρουμε πώς, ὅταν ὁ Χριστός φανερωθεῖ, -στή Δευτέρα Παρουσία Του- θά γίνουμε ὅμοιοι μέ αὐτόν καί θά τόν ἰδοῦμε ὅπως πραγματικά εἶναι" (1η Ἐπιστ. Ἰωάν.3,2).

Ὅμως, ἄν καί δέν μποροῦμε νά ἰδοῦμε τόν Χριστό μέ τά σωματικά μας μάτια,
ἀφοῦ μέ αὐτά μόνον ὑλικά πράγματα μποροῦμε νά βλέπουμε, μποροῦμε νά Τόν βλέπουμε μέ τά πνευματικά μάτια τῆς ψυχῆς, μέ τά μάτια τῆς πίστεως. Καί αὐτό γιά μᾶς ἔχει μεγαλύτερη ἀξία, ὅπως ὁ Ἴδιος εἶπε στό δύσπιστο Θωμά: "Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες"(Ἰωάν.20,29).

Οἱ πιστοί χριστιανοί αἰσθάνονται ζωντανή τήν παρουσία τοῦ Κυρίου στή ζωή τους. Ἐπικοινωνοῦν μέ τήν προσευχή μαζί Του, ἀκοῦνε τά λόγια Του, πού βγαίνουν μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, καί ἀκόμη Τόν δέχονται μέσα τους, μέ τήν θεία Κοινωνία τοῦ Ἁγίου Του Σώματος καί Αἵματος, καί ἑνώνονται μαζί Του: "Ὁ τρώγων μου τό σῶμα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κᾲγώ ἐν αὐτῷ" (Ἰωάν. 6,56), μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος.

Ὁ πιστός χριστιανός μπορεῖ νά ἐπαναλαμβάνει μαζί μέ τόν Ψαλμωδό: "Προωρώμην τόν Κύριον ἐνώπιόν μου διαπαντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν, ἵνα μή σαλευθῶ" (Ψαλμ.15 (16), στίχ.8).

Μέ θάρρος προχωρεῖ στή ζωή του ὁ πιστός· ἔχοντας στραμμένα συνεχῶς τά μάτια τῆς ψυχῆς του στόν Κύριο, Τοῦ λέγει: Κύριε "ἐάν γάρ καί πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σύ μετ´ ἐμοῦ εἶ"
(Ψαλμ.22 (23) στίχ.4).

Ὁ πιστός Χριστιανός δέν ἐπιδιώκει νά δεῖ τόν Χριστό μέ τά σωματικά του μάτια,
διότι ξέρει ὅτι μπορεῖ καί ὁ σατανάς νά ἐμφανιστεῖ μέ τήν μορφή τοῦ Χριστοῦ, γιά νά τόν ἐξαπατήσει. Εἴτε νά τόν παραπλανήσει, γιά νά τόν προσκυνήσει, εἴτε γιά νά τοῦ δημιουργήσει ἐγωισμό καί ὑπερηφάνεια, ὅτι τάχα ἔγινε τόσο ἅγιος, ὥστε μπορεῖ καί βλέπει τόν ἴδιο τόν Χριστό! (Ἔχουν συμβεῖ τέτοιοι πειρασμοί τοῦ πονηροῦ).

Ἑπομένως ὅσο ζοῦμε μέ τό σῶμα μας ἐδῶ στή γῆ, ἄς φροντίζουμε νά ἔχουμε πνευματική ἐπικοινωνία μέ τόν Χριστόν καί Θεό μας, μέ τά πνευματικά μέσα τῆς Χάριτος, πού μᾶς παρέχει ἡ Ἐκκλησία μας, ἕως ὅτου ἀξιωθοῦμε νά Τόν ἰδοῦμε
στή δόξα Του, κατά τήν Δευτέρα Παρουσία Του.