Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ

ΕΡΩΤΗΣΗ : Τί ἀκριβῶς ἦταν ὁ Παράδεισος στόν ὁποῖο ἔβαλε ὁ Θεός τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα, καί τί εἶναι ὁ Παράδεισος, στόν ὁποῖο θέλουμε νἀ πᾶμε οἱ Χριστιανοί; Ἔχουν καμιά σχέση μεταξύ τους; Γιατί χρησιμοποιεῖται καί γιά τούς δύο ἡ ἴδια ὀνομασία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Πολύ ἐνδιαφέρουσα ἐρώτηση. Γιά τόν Παράδεισο τῶν Πρωτοπλάστων μᾶς κάνει λόγο ἡ Παλαιά Διαθήκη στό βιβλίο τῆς Γενέσεως στά κεφάλαια 2 καί 3.

Από τίς περιγραφές πού κάνει, οἱ μελετητές τῆς Βίβλου ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ περιοχή Ἐδέμ, στήν ὁποία ὁ Θεός ἔκανε τόν Παράδεισο, βρισκόταν κάπου στή Μεσοποταμία, ὅπου καί οἱ γνωστοί μέχρι σήμερα ποταμοί Τίγρις καί Εὐφράτης, πού ἀναφέρονται στή Γένεση, ὡς ποταμοί πού διέσχιζαν τόν Παράδεισο. Ἡ γή αὐτή ἦταν πολύ εὔφορη μέ πηγές ἄφθονες, καί πλούσια σέ ὀρυκτό πλοῦτο. Ἐνδεικτικά ἀναφέρεται ὅτι ἐκεῖ ὑπῆρχε πολύς καί καλῆς ποιότητος χρυσός, καί πολύτιμοι λίθοι (Γέν.2,10-14).

Ὁ Παράδεισος ἦταν ἕνας τεράστιος ὡραῖος κῆπος μέ κάθε εἴδους δένδρα, φυτά, ἄνθη, πουλιά, ζῶα, νερά, μέ κατάλληλη θερμοκρασία και μέ ὅ,τι καλύτερο θά ἔκανε χαρούμενη καί εὐτυχισμένη τή ζωή τῶν ἀνθρώπων, γιά τούς ὁποίους τόν δημιούργησε ὁ Θεός.

Καί βέβαια τό πιό σημαντικό ἦταν ἡ συχνή παρουσία τοῦ Θεοῦ στόν Παράδεισο καί ἡ ἀγαπητική σχέση Του μέ τά πλάσματά Του, ὡς στοργικοῦ Πατέρα, πού μεριμνᾶ συνεχῶς γιά τήν εὐτυχία τῶν παιδιών Του.

Ὁ Θεός παρεῖχε τήν δυνατότητα στόν άνθρωπο νά ζήσει αὐτή τήν εὐδαιμονία τοῦ Παραδείσου αἰώνια,χωρίς νά γνωρίσει θάνατο. Αὐτό σημαίνει "τό δένδρον τῆς ζωής" τό ὁποῖο φύτεψε στόν Παράδεισο (Γέν.3,24).

Ὁ Θεός δέν ἔκανε τούς Πρωτοπλάστους ἄβουλα πλάσματα, οὔτε τούς ἐξανάγκασε νά ζοῦν ὑποχρεωτικά μέσα στόν Παράδεισο. Τούς χάρισε τήν ἐλευθερία τῆς βουλήσεως, νά μπορούν οἱ ἴδιοι νά ἐπιλέξουν ἐλεύθερα τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ἤθελαν νά ζοῦν.

Θά συνέχιζαν νά ζοῦν σέ ἐπικοινωνία μέ τόν Δημιουργό τους μέσα στόν Παράδεισο αἰώνια, ἤ θά ἀθετοῦσαν τό θέλημά Του καί θά ἀπομακρύνονταν ἀπό Αὐτόν; Ἡ ἀπαγόρευση νά γευτοῦν τόν καρπό ἀπό τό δένδρον "τοῦ γινώσκειν καλόν καί πονηρόν" εἶχε ἀκριβῶς αὐτόν τόν σκοπό· νά δώσει στόν ἄνθρωπο τήν δυνατότητα, μέ τήν θέλησή του νά σταθεροποιηθεῖ στήν ἐπιλογή τοῦ καλοῦ, καί τῆς αἰώνιας κοινωνίας του μέ τόν Θεόν.

Δυστυχῶς ὅμως ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἔκανε κακή χρήση τῆς ἐλευθερίας του, προτίμησε νά περιφρονήσει τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, νά ὑπακούσει στό σατανά, μέ ἀποτέλεσμα νά χάσει τόν Παράδεισο, νά γίνει θνητός, καί ἐξ αἰτίας του νά ὑποφέρει, μέχρι σήμερα, ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος μύρια κακά καί συμφορές!

Αὐτός λοιπόν μέ λίγα λόγια ἦταν ὁ ἐπίγειος Παράδεισος, ὁ ὁποῖος μέ τήν παρακοή τῶν Πρωτοπλάστων καί τήν ἔξοδό τους ἀπό αὐτόν ξηράθηκε καί ἐρημώθηκε.

Γιά τόν οὐράνιο Παράδεισο, γιά τόν ὁποῖο κάνει λόγο ἡ Καινή Διαθήκη, καί τή σχέση του μέ τόν ἐπίγειο Παράδεισο, θά συνεχίσουμε.