ΦΟΒΟΥΜΑΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΩ
- Λεπτομέρειες
- 03 Μαρτίου 2013
- Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας
ΕΡΩΤΗΣΗ : Στή Θ.Λειτουργία βλέπω τούς ἄλλους νά κοινωνοῦν καί κλαίει ἡ ψυχή μου. Θέλω κι ἐγώ νά κοινωνήσω, ἀλλά φοβοῦμαι. Σκέπτομαι· πῶς νά τολμήσω νά πάρω τόν Χριστό μέσα μου! Εἶμαι ἄξιος; Γι' αὐτό ἔχω πολλά χρόνια νά κοινωνήσω. Τί νά κάνω;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Πρῶτα ἀπ´ ὅλα νά ποῦμε ὅτι ὁ διάβολος μέ ποικίλους τρόπους προσπαθεῖ νά ἀπομαμακρύνει τόν πιστό ἀπό τόν Χριστό καί ἀπό τή Θεία Κοινωνία, μέ τήν ὁποία ἑνωνόμαστε μέ τόν Κύριον καί Θεόν μας. Ἄλλους τούς παρασύρει σέ βαριές ἁμαρτίες, γιά νά τούς ἀποκόψει ἀπό τήν Ἐκκλησία, καί σέ ἄλλους ὑπερτονίζει τήν ἁμαρτωλότητά τους, γιά νά προκαλεῖ στήν ψυχή τους ὑπερβολικό φόβο, ὥστε νά μή τολμοῦν νά κοινωνήσουν.
Βεβαίως, χρειάζεται ἡ κατάλληλη πνευματική προετοιμασία, γιά νά πλησιάσουμε νά πάρουμε μέσα μας τό Ἅγιο Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μᾶς τό τονίζει αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν 1η πρός Κορινθίους Ἐπιστολή του, κεφ.11 στίχ.17-33.
Ἀναλυτικά ἀναπτύσσεται τό σπουδαῖο αὐτό θέμα καί στά δύο ἐνδιαφέροντα βιβλία, "Φάρμακον Ἀθανασίας" καί "Εὐχαριστιακός Προσανατολισμός" καθώς καί σέ ἄλλα παρόμοια. (Εἶναι πολύ ὠφέλιμα γιά ὅλους τούς Ὀρθοδόξους πιστούς. Νά διαβάζουμε, τήν παραμονή πού θά κοινωνήσουμε, ἔστω καί κάποιες σελίδες, γιά τήν πνευματική μας προετοιμασία).
Ὅμως ἡ εὐθύνη πού αἰσθανόμαστε γιά τήν κατάλληλη προετοιμασία μας, ἐπ´οὐδενί λόγῳ νά φθάνει μέχρι τοῦ σημείου νά μή κοινωνοῦμε. Γιά τήν ἀντιμετώπιση αὐτοῦ τοῦ σημαντικοῦ προβλήματος, καλόν καί ἀναγκαῖον εἶναι:
- Νά ἐξετάσεις τήν συνείδησή σου, γιά νά ἰδεῖς, ποιές εἶναι οἱ αἰτίες, πού σοῦ προκαλοῦν αὐτόν τόν φόβο, καί δέν σέ ἀφήνουν νά κοινωνήσεις... Ἄν διαπιστώσεις ὅτι ὑπάρχουν ἁμαρτίες πού βαρύνουν τήν ψυχή σου, εὔκολο εἶναι νά ἀπαλλαγεῖς ἀπό αὐτές μέ τήν μετάνοια καί Ἱερά Ἐξομολόγηση ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ-Ἐξομολόγου. Ἐφ´ ὅσον ὁ Πνευματικός σοῦ εἰπεῖ ὅτι μπορεῖς νά κοινωνήσεις, χωρίς κανένα δισταγμό νά ἑτοιμασθεῖς, καί τήν ἑπόμενη Κυριακή νά πᾶς νά κοινωνήσεις. Τό πόσο συχνά νά κοινωνεῖς, αὐτό νά τό συζητήσεις μέ τόν Πνευματικό σου· ἐκεῖνος εἶναι ἁρμόδιος νά σέ καθοδηγήσει στό θέμα αὐτό.
- Ἄν διαπιστώσεις ὅτι ἔχεις διακόψει τήν ἐπικοινωνία σου μέ κάποιο πρόσωπο, ἀπό αἰσθήματα ἔχθρας ἤ μίσους, εἶναι ἀνάγκη πρῶτα νά συμφιλιωθεῖς μέ αὐτόν, καί μετά νά πᾶς νά κοινωνήσεις, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος (Ματθ.5,23-24).
- Ἄν παρ´ ὅλα αὐτά ἐξακολουθεῖς νά ἔχεις δισταγμό νά κοινωνήσεις, νά σκεφθεῖς ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι φάρμακο, πού θεραπεύει τήν ἀρρωστημένη ἀπό τήν ἁμαρτία ἀνθρώπινη φύση μας. Δέν εἶναι βραβεῖο πού δίνεται στούς ἀναμάρτητους. Μέ τίς εὐχές πού διαβάζουμε -καί πρέπει νά διαβάζουμε- προτοῦ νά κοινωνήσουμε, παραδεχόμαστε ὅτι εἴμαστε ἁμαρτωλοί: "Οὔκ εἰμι ἱκανός, Δέσποτα Κύριε, ἵνα εἰσέλθῃς ὑπό τήν στέγην τῆς ψυχῆς μου· ἀλλ´ ἐπειδή βούλει Σύ, ὡς φιλάνθρωπος, οἰκεῖν ἐν ἐμοί, θαρρῶν προσέρχομαι..." (4η Εὐχή Ἁγ. Ἰωάν.Χρυσοστ.).
Ἐπίσης, πάλι ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στήν προηγούμενη Εὐχή του, (τήν ὁποία ἀποδίδουμε σέ μετάφραση), λέγει: «Χριστέ ὁ Θεός μου, δέν προσέρχομαι σέ Σένα νά κοινωνήσω μέ καταφρόνηση, ἀλλά ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στήν ἀνέκφραστη ἀγαθότητά σου, καί γιά νά μή πέσω στά δόντια τοῦ νοητοῦ λύκου-τοῦ διαβόλου- ἄν μείνω γιά πολύ καιρό χωρίς Θεία Κοινωνία, γι' αὐτό τολμῶ νά Σέ πλησιάσω».
Ὥστε λοιπόν, μέ τήν καθοδήγηση τοῦ Πνευματικοῦ μας, ὅσον τό δυνατόν συχνότερα, ἄς προσερχόμαστε νά κοινωνοῦμε μέ βαθιά εὐλάβεια καί πίστη πρός τόν Θεό καί μέ ἀγάπη πρός ὅλους, "εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον ".-