Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΕΡΩΤΗΣΗ : Στή Θ.Λειτουργία ἀπευθύνουμε εὐχές καί ὕμνους πρός τόν Θεόν. Γιατί παρεμβάλλεται καί τό Σύμβολον τῆς Πίστεως (Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν...), πού δέν εἶναι προσευχή, ἀλλά ὁμολογία τῆς πίστεώς μας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Γιά νά συμμετάσχουμε οἱ πιστοί στήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί στή Θεία Κοινωνία τοῦ Ἁγίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, πού πραγματοποιοῦνται κατά τή Θ.Λειτουργία, εἶναι ἀναγκαῖες τρεῖς προϋποθέσεις: Ἡ εἰλικρινής μετάνοια, ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεόν καί τούς συνανθρώπους μας, καί ἡ πίστη μας στόν Τριαδικό Θεό.

α) Τή μετάνοιά μας τήν ἔχουμε βέβαια ἐκδηλώσει καί ἀπό πρίν, μέ τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ἀλλά τήν ἐκδηλώνουμε τόσον ὁ Λειτουργός ὅσον καί οἱ πιστοί καί στή Θ. Λειτουργία, λέγοντας τόν 50ό Ψαλμό τῆς μετανοίας «Ἐλέησόν με ὁ Θεός...», ἐνῶ ψάλλεται ὁ Χερουβικός ὕμνος.

β) Τήν ἀμοιβαία συγχώρεση καί ἀγάπη πρός τούς συνανθρώπους μας τήν ἐκδηλώνουμε μετά τήν προτροπή τοῦ Λειτουργοῦ (Διακόνου ἤ Ἱερέα)

"Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους...". Σέ παλαιότερους χρόνους τή στιγμή αὐτή οἱ πιστοί ἀντάλλασσαν μεταξύ τους τόν ἀσπασμόν τῆς συγχωρητικότητος καί ἀγάπης· σήμερα ὡραίο θά ήταν νά ὑποκλινόμαστε πρός τούς διπλανούς μας, ἐκφράζοντας ἔτσι τήν ἀδελφική μας ἀγάπη. Καί βέβαια αὐτή ἡ κίνηση δέν πρέπει νἀ εἶναι τυπική, ἀλλά εἰλικρινής καί νἀ μή μένει τίποτε στήν καρδιά μας ἐναντίον τῶν ἀδελφῶν μας.

γ) Τήν ὀρθή πίστη μας πρός τόν Θεόν τήν ὁμολογοῦμε μετά τήν προτροπή τοῦ Λειτουργοῦ «...ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν», ὁπότε ὁ λαός συμπληρώνει: "Πατέρα,Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καί ἀχώριστον". Αὐτό περιληπτικά εἶναι τό βασικό Δόγμα τῆς χριστιανικῆς πίστεως, καί μόνον αὐτό λεγόταν στή Θ. Λειτουργία, κατά τούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες. Ἐπειδή ὅμως ἄρχισαν διάφορες αἱρέσεις νἀ συγκλονίζουν τήν Εκκλησία, μετά τήν συμπλήρωση τοῦ Συμβόλου τῆς Νικαίας ἀπό τήν 2η Οἰκουμενική Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως (381 μ.Χ), κρίθηκε ἀναγκαῖον νά προστεθεῖ στή Θ. Λειτουργία καί τό ἀναλυτικότερο αὐτό Σύμβολο Πίστεως, γιά τήν ἀκριβέστερη ὁμολογία τῆς πίστεώς μας. Ἄξιον προσοχῆς εἶναι καί ἡ στιγμή κατά τήν ὁποίαν ὁρίσθηκε νἀ λέγεται· ἀκριβῶς πρίν ἀρχίσει ἡ Εὐχή τῆς Ἀναφορᾶς, κατά τήν ὁποίαν πραγματοποιεῖται ἡ μεταβολή τῶν Τιμίων Δώρων σέ Ἅγιο Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ.

Ὡς ἐκ τούτου γίνεται ἀντιληπτόν ὅτι ἡ σαφής αὐτή ὁμολογία τῆς ὀρθῆς πίστεως εἶναι ἡ ἀσφαλής ἐγγύηση ὅτι δύναται κάποιος νά συμμετάσχει στήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θ. Εὐχαριστίας καί στή Θ. Κοινωνία.

Γι' αὐτό οἱ πιστοί "ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ", ὅλοι μαζί, ἐνσυνείδητα νἀ ἀπαγγέλλουμε τό Σύμβολο αὐτό τῆς Πίστεώς μας, κατά τήν ἱερά ἐκείνη στιγμή τῆς Θ.Λειτουργίας.