Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ
- Λεπτομέρειες
- 16 Δεκεμβρίου 2012
- Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας
ΕΡΩΤΗΣΗ : Ἡ ἀσθένεια εἶναι ἕνα συχνό φαινόμενο στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Τό βλέπω νά ταλαιπωρεῖ κι ἐμένα συχνά καί συγγενικά καί φιλικά πρόσωπα καί ὑποφέρω. Μέ τί τρόπο μπορῶ νά ἀντιμετωπίζω τήν ἀρρώστεια ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ὁ πιστός γνωρίζει ὅτι: «τοῖς ἀγαπῶσιν τόν Θεόν πάντα συνεργεί εἰς ἀγαθόν» (Ρωμ. 8,28). Καί ὅτι: «ἡ θλίψις ὑπομονήν κατεργάζεται, ἡ δέ ὑπομονή δοκιμών, ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα, ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει, διότι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔχει χυθεῖ ἀφθόνως στίς καρδιές μας διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ρωμ. 5, 3-5). Ἐπομένως ἐάν ἀντιμετωπίσουμε καί τήν θλίψη τῆς ἀρρώστιας μέ πίστη στόν Πανάγαθον Θεόν Πατέρα καί μέ ὑπομονή θά ἔχουμε πολλή πνευματική ὠφέλεια.
Ὁ Ψαλμωδός λέγει: «Ἐν ἡμέρα θλίψεώς μου τόν Θεόν ἐξεζήτησα... καί οὐκ ἠπατήθην. Ἐμνήσθην τοῦ Θεοῦ καί εὐφράνθην» (Ψαλμ. 77, 3-4). Εἶναι φυσικό ὁ πιστός Χριστιανός στήν ἀρρώστια τήν δική του καί τῶν δικῶν του ἀνθρώπων νά καταφεύγει μέ τήν θερμή προσευχή του στόν Μεγάλο Ἱατρό τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων. Ἡ προσευχή, ἔστω κι ἄν δέν ἔχει σάν ἄμεσο ἀποτέλεσμα τήν θεραπεία, πολύ ὠφελεῖ τόν ἄρρωστο. Τόν ἐνισχύει πνευματικά καί τόν δυναμώνει στήν πίστη καί ὑπομονή. Τόν ἀνανεώνει ὁλόκληρο καί τόν βοηθᾶ νά ἀντιμετωπίσει σωστά τήν ἀρρώστιά του. Πολύ βοηθά τόν ἄρρωστο καί ἡ ὑμνωδία. Ὅταν ἀκούει ὁ ἄρρωστος ὡραίους ὕμνους ἀπαλαίνει ἡ ψυχή του καί γαληνεύει.
Βεβαίως γιά σοβαρές ἀσθένειες πολύ βοηθητικό εἶναι τό Μυστήριο τοῦ Ἱεροῦ Εὐχελαίου. Ἡ προσευχή συντελεί στήν αὔξηση τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ἐλπίδας. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιά νά μᾶς βοηθήσει νά σταθοῦμε σωστά ἀπέναντι στήν δοκιμασία τῆς ἀρρώστιας, μᾶς λέγει: «Ἄς μήν δυσανασχετοῦμε, οὔτε νά δειλιάζουμε ὅταν μᾶς συμβεῖ κάτι ἀπροσδόκητο. Γνωρίζοντας ὅτι ὁ Θεός εἶναι περισσότερο φιλόστοργος ἀπ΄ὅλους τούς γιατρούς νά ἐμπιστευτεῖς τόν ἑαυτό σου στήν ἀγάπη Του καί Ἐκεῖνος ξέρει τί πρέπει νά κάνει γιά τήν θεραπεία σου.»
Ὅταν ὁ πιστός βλέπει τήν ἀσθένειά του μέ καλή διάθεση παίρνει πνευματική δύναμη. Ὅταν σκέπτεται ὅτι ἄλλοι ἀσθενεῖς εἶναι σέ πολύ χειρότερη κατάσταση ἀπό τήν δική του, παίρνει δύναμη. Βλέποντας μέ πόση ὑπομονή καί καρτερία ἄλλοι ἀντιμετωπίζουν τήν ἀσθένειά τους παραδειγματίζονται. Ὅταν φέρνει στό νοῦ του τά πάθη τοῦ Χριστοῦ καί τό μέγεθος τῆς ἀγάπης Του, αἰσθάνεται τόν δικό του πόνο νά φεύγει. Ὁ γέροντας μοναχός τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Παΐσιος, ἔλεγε σέ ἀσθενή: «Καλή ὑπομονή. Εὔχομαι ὁ Χριστός νά σοῦ αὐξάνει τήν ἀγάπη Του, γιά νά ξεχνιέται ὁ πόνος σου».
Ὅταν ὁ πιστός προχωρήσει στήν πνευματική ζωή ἀντιμετωπίζει τήν ἀρρώστιά του, ὄχι μόνο μέ ὑπομονή, ἀλλά καί μέ χαρά ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παύλος, πού ἔλεγε: «εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις» (2α Κορινθ. 12,10) καί «χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου» (Κολος. 1,24), ἀφοῦ «οὐκ ἄξια τά παθήματα ἦταν τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ὑμᾶς» (Ρωμ. 8,18).