Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΛΑΘΗΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ποιά εἶναι ἡ θέση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔναντι τοῦ ἀλάθητου τοῦ πάπα τῆς Ρώμης ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Τό ἀλάθητο, τό ὁποῖο, ἱσχυρίζεται ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία ὅτι ἔχει ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης, συνδέεται μέ τόν ἄλλον ἱσχυρισμόν της, ὅτι ὁ Πάπας εἶναι «ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς». Συγκεκριμένα στήν «κατήχηση τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας» καί στήν ἑνότητα πού ἐπιγράφεται μέ τίτλο «Ὁ Σύλλογος τῶν Ἐπισκόπων καί Ἀρχηγός του ὁ Πάπας» πού ἐκδόθηκε ἀπό τό Βατικανό τό 1996 γράφεται : «Πραγματικά ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης μέ τό ἀξίωμά του ὡς ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ καί ὡς ποιμένας ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, ἔχει πλήρη, ὑπέρτατη, παγκόσμια ἐξουσία μέσα στήν Ἐκκλησία, τήν ὁποία μπορεῖ πάντοτε ἐλεύθερα νά ἀσκεῖ» (σελ. 293).

Αὐτό ὅμως ἔρχεται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήν πίστη καί ἱερά παράδοση τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας τῆς πρώτης χιλιετηρίδος τοῦ Χριστιανισμοῦ. Μέ ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων εἶχε ἀποφασιστεῖ ἡ σειρά καί ἡ δικαιοδοσία τῶν πέντε πρώτων Πατριαρχείων (Ρώμης, Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων) καί ἡ περιοχή στήν ὁποία ἐκτεινόταν ἡ δικαιοδοσία τοῦ καθενός. Ἔτσι, στό Πατριαρχεῖο Ρώμης ἀνῆκε τό Δυτικό τμῆμα τῆς Μίας καί Ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας καί στά τέσσερα ἄλλα Πατριαρχεῖα ἀνῆκαν οἱ χῶρες τῆς Ἀνατολῆς. Ὁ Πάπας Ρώμης καί κάθε ἕνας ἀπό τούς Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς, δέν εἶχε κανένα λόγο νά ἐπεμβαίνει σέ θέματα τῶν ἄλλων Πατριαρχείων.

Ἄν παρουσιαζόταν κάποιο σοβαρό θέμα πίστεως ἤ ἠθικῆς τάξεως ἤ σχίσμα, συγκαλεῖτο Οἰκουμενική Σύνοδος στήν ὁποία ἐλάμβαναν μέρος ὅσοι Ἐπίσκοποι μποροῦσαν ἀπό ὅλα καί τά πέντε Πατριαρχεῖα. Μέ τό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔπαιρναν ὁμοφώνως ὅλες τίς ἀποφάσεις. Αὐτές οἱ ἀποφάσεις γίνονταν ἀποδεκτές ἀπ΄ὅλα τά Πατριαρχεῖα καί ὅλες τίς τοπικές Ἐκκλησίες τοῦ κόσμου. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι σέ καμία ἀπό τίς ἑπτά Οἰκουμενικές Συνόδους δέν ἔλαβε μέρος προσωπικά ὁ Πάπας Ρώμης· ἔστελνε ἐκπροσώπους τούς Ἐπισκόπους. Τίς ἀποφάσεις, ὅμως, ὅλες τίς δέχτηκαν οἱ κατά καιρούς Πάπαι Ρώμης. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ἡ Μία Ἐκκλησία ὡς ἀλάθητο ὄργανο δεχόταν τήν Οἰκουμενική Σύνοδο καί ὄχι ἕνα Πρόσωπο, ὅπως ἀργότερα ἄρχισε νά ἰσχυρίζεται ἡ Δυτική Ἐκκλησία, ὅτι ὁ Πάπας εἶναι ἀλάθητος. Αὐτό τό διετύπωσε ἡ πρώτη Βατικάνεια Σύνοδος τό ἔτος 1870 χωρίς φυσικά σύμφωνη γνώμη τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καί Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν.

Ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία γνωρίζουμε ὅτι Πάπαι ἔκαμαν πολλά λάθη, γιά τά ὁποῖα, ὁ σημερινός Πάπας δεκάδες φορές ἔχει ζητήσει συγνώμη. Μάλιστα, ὁ Πάπας Ρώμης Ὀνώριος ἀφορίστηκε ἀπό τήν ἕκτη Οἰκουμενική Σύνοδο (681μ.Χ.) γιατί εἶχε δεχθεῖ τήν αἴρεση τοῦ Μονοθελιτισμοῦ (ὅτι ὁ Χριστός εἶχε μόνον μία θέληση, τήν θεία). Πῶς εἶναι δυνατόν νά γίνει ἀποδεκτό τό νέο δόγμα περί τοῦ ἀλαθήτου ;

Διά ταῦτα, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐπ΄οὐδενί δέχεται τό ἀλάθητο τοῦ Πάπα. Ἀλάθητοι εἶναι μόνον ὁ Θεός καί οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι πού παίρνουν τίς ἀποφάσεις, μέ τήν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀποδεκτές ἀπό ὅλες τίς Ἐκκλησίες.