Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΠΕΡΙ ΕΙΡΗΝΗΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ : Στήν θεία Λειτουργία πολλές φορές ἀναφέρεται ἡ λέξη «Εἰρήνη». Γιατί αὐτό; Καί ποιά ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἔννοια αὐτῆς τῆς εἰρήνης ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Εἶναι ἀλήθεια ὅτι καμία λέξη δέν χρησιμοποιήθηκε τόσο πολύ καί τόσο συνειδητά, ἀκόμα ἀπό τήν ἐποχή τῶν πρώτων χριστιανῶν, τόσο στήν καθημερινή ζωή ὅσο καί κατά τίς λατρευτικές συνάξεις, ὅσο ἡ λέξη «Εἰρήνη».

Ἡ εἰρήνη συνδέεται τόσο πρός τόν Χριστό ὅσο καί πρός τόν Θεό Πατέρα. Ἔτσι βλέπουμε τόν Θεό τῶν Χριστιανῶν νά ἀποκαλεῖται «Θεός τῆς εἰρήνης» (Ρωμ. 15,33, 1η Κορινθ. 14,33, Φιλιπ. 9,9), καί ἡ εἰρήνη πού χαρίζει νά ὀνομάζεται «εἰρήνη τοῦ Θεοῦ» (Φιλιπ., 4,7), ἡ ὁποία προσφέρεται ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό (Γαλ. 1,3, Ἐφεσ. 1,2). Ἐπίσης ὁ Χριστός κηρύττει τήν εἰρήνη ἤ φέρνει τήν εἰρήνη. Γι΄αὐτό τό Εὐαγγέλιό Του εἶναι Εὐαγγέλιο εἰρήνης (Ἐφεσ. 6,15). Καί ὁ ἴδιος ὀνομάζεται «Κύριος τῆς εἰρήνης» (2ο Θεσσ. 3,16), ἤ «ὁ Χριστός ἐστίν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφεσ. 2,14). Ἔτσι, γίνεται φανερό ὅτι ἡ ἔννοια καί σημασία τῆς χριστιανικῆς εἰρήνης συνδέεται ἄμεσα μέ τό πρόσωπο καί τό ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ εἰρήνη, στήν Καινή Διαθήκη, θεωρεῖται δῶρο τῆς Θείας ἀγάπης. Στήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων κυριαρχοῦν οἱ ἐχθρότητες, ἀδικίες, ἰδιοτελῆ συμφέροντα, πού προκαλοῦν θλίψη. Οἱ πραγματικά ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό πιστοί ἔχουν τήν εἰρήνη πού τούς χαρίζει ὁ Χριστός : «εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν... μή ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδέ δειλιάτω» (Ἰωάν. 14,27). Αὐτή ἡ εἰρήνη πού δίνει ὁ Χριστός εἶναι ἡ εὐλογημένη κατάσταση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ἡ ὁποία εἶναι ἐλεύθερη ἀπό τήν σκλαβιά τῆς ἁμαρτίας. Σ΄αὐτήν τήν κατάσταση αἰσθάνεται ὁ πιστός, ὄχι ὅτι μόνο εἶναι συμφιλιωμένος μέ τό Χριστό ἀλλά καί ὅτι εἶναι ἑνωμένος μαζί Του διά τῆς ἀγάπης. Ἔτσι ἡ εἰρήνη πού εὔχεται ὁ λειτουργός, κατά τίς ἱερές ἀκολουθίες στό ἐκκλησίασμα – «εἰρήνη πᾶσι» - συντελεῖ στό νά ἀπευθύνει τήν λατρεία του στό Θεό ὁ πιστός μέ περισσότερη ἀφοσίωση καί ἀγάπη. Καί ὅταν ἡ καρδία ἔχει εἰρήνη, ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς, πού ἀναγιγνώσκεται στίς ἱερές ἀκολουθίες καρποφορεῖ πλουσιοπάροχα μέσα της.

Δυστυχῶς, ὁ μακράν τοῦ Χριστοῦ κόσμος δέν ἔχει εἰρήνη. Ἀκόμα καί ἀδέλφια μισοῦνται. Αἰτία πού λείπει ἡ εἰρήνη μεταξύ τῶν λαῶν ἀποτελεῖ τό γεγονός ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει εἰρήνη μέ τόν Θεό. Ἔχει χαλάσει τίς σχέσεις του μέ τόν Θεό δημιουργό του. Ὅταν κανείς χαλάει τίς σχέσεις του μέ τόν Θεό, πού εἶναι ἡ πηγή τῆς εἰρήνης, ἑπόμενο εἶναι νά μήν τά πηγαίνει καλά οὔτε μέ τόν συνάνθρωπό του, ἀκόμα καί μέ τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό.

Μέ θέρμη ψυχῆς, λοιπόν, νά ἀπευθύνουμε τά αἰτήματά μας στόν «Ἄρχοντα τῆς Εἰρήνης» (Ἡσαΐας 9,6). Γιά νά στείλει τήν εἰρήνη Του στίς ψυχές μας, στό Ἔθνος μας καί σέ ὅλους τούς λαούς τῆς γῆς.