Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΗΣΕΩΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ποιὰ εἶναι ἡ θέση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιά τίς ἐκτρώσεις;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οἱ εἰδωλολάτρες, κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ποὺ ἱδρύθηκε ἡ Χριστιανικὴ Ἐκκλησία, εὔκολα προέβαιναν σὲ ἐκτρώσεις. Ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἦταν ἀντίθετη στὸ τραγικὸ αὐτὸ φαινόμενο. Διαβάζουμε στοὺς κανόνες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὅτι, τὸ πρόσωπο τὸ ὁποῖο κάνει ἔκτρωση ἢ συμπράττει στὴν ἔκτρωση, θεωρεῖται φονιὰς καὶ δὲν πρέπει ἡ Ἐκκλησία νὰ τοῦ προσφέρει τὴ Θεία Κοινωνία. Τὸ ἔμβρυον στὴ μήτρα τῆς μητέρας κυοφορούμενον, ὅπως καὶ κάθε ἄνθρωπος, σὲ ὅποια ἡλικία κι ἂν βρίσκεται, ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ζήσει. Αὐτὸ τὸ δικαίωμα τῆς ζωῆς ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, κανένας δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἀφαιρέσει. Πάνω ἀπ' ὅλα ὑπάρχει ἡ αὐστηρὴ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ: «οὐ φονεύσεις». Αὐτὴ μάλιστα ἡ μορφὴ τοῦ φόνου εἶναι ἡ πλέον ἀποτρόπαιη, ἀφοῦ διαπράττεται σ' ἕνα ἀδύναμο πλάσμα, ποὺ δὲν ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἀντισταθεῖ. Ἡ ἐνοχὴ δέ, τῆς μητέρας, ποὺ κάνει ἔκτρωση, εἶναι ἀκόμα μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ ἂν σκότωνε κάποιον ἄλλον ἄνθρωπον ποὺ τὴν ἀδίκησε, διότι σκοτώνει ἕνα ἀθῶο πλάσμα, τὸ ὁποῖο μάλιστα εἶναι παιδί της, πρὸς τὸ ὁποῖο ὀφείλει στοργὴ κ ἀγάπη καὶ ἔχει καθῆκον νὰ τὸ προστατεύει.

Στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει διάταξη γιὰ περιπτώσεις, ποὺ ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη ἐπιβάλλει τὴν ἔκτρωση. Ἡ πείρα ὅμως μᾶς λέει ὅτι μπορεῖ ὁ ἕνας γιατρὸς νὰ θεωρεῖ ἀναγκαία τὴν ἔκτρωση σὲ κάποια εἰδικὴ περίπτωση, ἐνῶ ἄλλος, πιὸ ἔμπειρος καὶ ἱκανὸς γιατρός, νὰ βλέπει ὅτι δὲν ὑπάρχει κίνδυνος καὶ στὸ τέλος γεννιέται ἕνα ὑγιέστατο παιδί, πρὸς χαρὰν τῶν γονέων του. Πάρα πολλὲς τέτοιες περιπτώσεις ὑπάρχουν. Γι' αὐτὸ οἱ Χριστιανοὶ γονεῖς, ὅταν ἀντιμετωπίζουν δύσκολο τοκετὸ, ἃς μὴν ἐμπιστεύονται στὴν γνώμη τοῦ οἱουδήποτε γιατροῦ, ἀλλὰ ἂς ἀναζητοῦν τὸν πλέον κατάλληλον, ποὺ θὰ ἀντιμετωπίσει μὲ ἐπιτυχία τὸ πρόβλημα. 'Η μὲ πίστη καὶ προσευχὴ ἀντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων ἀπὸ τοὺς γονεῖς, καὶ μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ πνευματικοῦ ἱερέα, ἀκόμα καὶ θαύματα ἐπιτελεῖ.