Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (Μέρος 2)

1. Η ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
(Aγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου. Εις την Β' προς Κορινθίους, Λόγος ΚΗ, §4, PG 61,596).

Να μη φοβούμεθα μήπως αδικηθούμε και υποφέρουμε, αλλά μήπως αδικήσουμε και βλάψουμε κάποιον· διότι αυτό, μεν είναι νίκη, εκείνο δε είναι ήττα... Διότι στην κακοπάθεια για τον Χριστό ακολουθούν οι στέφανοι, τα βραβεία, η ανάδειξη σε νικητή. Και αυτό είναι δυνατό να το δεις σε όλους τους Αγίους. Αφού λοιπόν όλοι έτσι στεφανώθηκαν, έτσι ανακηρύχθηκαν νικηταί, κι εμείς αυτόν τον δρόμο να βαδίζουμε. Και να ευχώμεθα μεν να μην εισέλθουμε σε πειρασμό· εάν όμως έλθει δοκιμασία, αφού σταθούμε με πολλή ανδρεία, να δείξουμε την πρέπουσα προθυμία, για να επιτύχουμε τα μέλλοντα αγαθά.

2. ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΔΟΞΑ
(Aγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου. Εις την Β' προς Κορινθίους, Λόγος ΚΘ, §6, PG 61,603).

Εάν θέλεις να αποκτήσεις δόξα, να αποφεύγεις την δόξα· Εάν όμως επιδιώκεις την δόξα, θα την χάσεις. Πες μου, ποιους θαυμάζουμε; όχι αυτούς που την περιφρονούν; Λοιπόν, αυτοί είναι που δοξάζονται. Διότι, όπως πλούσιος είναι εκείνος που δεν έχει ανάγκη από πολλά αλλά από τίποτε, έτσι ένδοξος είναι όχι όποιος αγαπά την δόξα αλλά αυτός που την περιφρονεί. Διότι ίσκιος δόξης είναι αυτή η δόξα.

3. Ο ΦΘΟΝΟΣ
(Aγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου. Εις την Β' προς Κορινθίους, Λόγος ΚΖ, §3, PG 61,587).

Είναι προτιμότερο να έχει κανείς ένα φίδι να περιστρέφεται στα σπλάχνα του παρά να έχει φθόνο, ο οποίος να σύρεται μέσα του. Διότι, το μεν φίδι μπορεί κανείς πολλές φορές και να το εμέση με φάρμακο και με τροφή να το καταπραΰνει· Ο φθόνος όμως δεν περιστρέφεται στα σπλάχνα, αλλά προσκολλάται στον κόλπο της ψυχής και είναι πάθος το οποίο δύσκολα εξαλείφεται και το μεν φίδι που βρίσκεται μέσα δεν θα έκανε κακό στα ανθρώπινα σώματα αν υπήρχε τροφή πλησίον του, ο φθόνος όμως, κι αν ακόμα παραθέσει σ'αυτόν πλουσιότατη τράπεζα, την ίδια την ψυχή κατατρώγει, δαγκώνει από παντού, σπαράσσει, ξεσχίζει. Και δεν είναι δυνατό να βρει ο φθονερός κάποια άλλη ανακούφιση με την οποία να απαλλαγεί από το δράμα του που είναι μανία πραγματική παρά μόνο μία την δυστυχία εκείνου που ευημερεί και δι' αυτό τον φθονεί.

4. ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
(Aγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου. PG 52,403).

Γιατί ονομάστηκε ο Ιησούς Χριστός «Οδός»; Για να μάθεις ότι δι' Aυτού ανεβαίνουμε προς τον ουράνιο πατέρα μας.

Γιατί ονομάστηκε «Πέτρα»; Για να μάθεις πόσο χρήσιμη αλλά και πόσο δυνατή και ακλόνητη είναι η πίστη προς Αυτόν.

Γιατί ονομάστηκε «Θεμέλιος»; Για να μάθεις ότι Aυτός βαστάζει και στηρίζει τα πάντα υλικά και πνευματικά.

Γιατί ονομάστηκε «Ρίζα»; Για να μάθεις ότι ενωμένοι μαζί Tου και παίρνοντας χυμούς πνευματικούς απ' Αυτόν ανθίζουμε και καρποφορούμε πνευματικά.

Γιατί ονομάστηκε «Ποιμήν»; Διότι Αυτός μας ποιμαίνει και προνοεί για την συντήρησή μας.

Γιατί ονομάστηκε «Πρόβατον»; Διότι θυσιάστηκε για μας και συγχωρέθηκαν δι' Αυτού οι αμαρτίες μας.

Γιατί ονομάστηκε «Ζωή»; Διότι ενώ ήμασταν νεκροί πνευματικώς ένεκα των αμαρτιών μας ανέστησε μαζί Του.

Γιατί ονομάστηκε «Φως»; Γιατί μας απήλλαξε από το σκοτάδι της ειδωλολατρίας και της πλάνης.

Γιατί ονομάστηκε «Ιμάτιον»; Διότι εγώ ο άνθρωπος ενδύθηκα πνευματικά Αυτόν, όταν βαφτίστηκα στο όνομά του.

Γιατί ονομάστηκε «Τράπεζα»; Διότι τρώγω το Σώμα Του και πίνω το Αίμα Του όταν συμμετέχω στα άχραντα μυστήρια.

Γιατί ονομάστηκε «Οίκος»; Διότι δια μέσου των ιερών μυστηρίων κατοικώ εις Αυτόν.

Γιατί ονομάστηκε «Ένοικος»; Διότι με την Θεία Κοινωνία γίνομαι ναός και κατοικία Του.

5. ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ

(Aγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου. Εις την προς Εφεσίους, Λόγος Θ, §2, PG 62,72)

Ο ταπεινόφρων και ευγνώμων μπορεί να είναι και ευάρεστος υπηρέτης... Προς όλους να είσαι ταπεινός, είτε είναι φίλος, είτε εχθρός, είτε μεγάλος, είτε μικρός· Αυτό είναι ταπεινοφροσύνη και στα κατορθώματα να είσαι ταπεινός.

5. ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΠΤΩΧΟΙ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ
(Aγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, PG 51,154).

Μακάριοι οι ταπεινόφρονες. Όπως λοιπόν όταν πρόκειται κάποιος να κτίσει ένα μεγάλο και επιβλητικό σπίτι βάζει και ανάλογο θεμέλιο ώστε να μπορέσει να βαστάξει το προστιθέμενο αργότερα βάρος, έτσι ακριβώς και ο Χριστός ανεγείροντας τις ψυχές τους την μεγάλη εκείνη οικοδομή του κατά Θεόν τρόπου ζωής βάζει πρώτα, σαν κάποιο θεμέλιο και σκελετό οικοδομής στερεό και βάση σταθερή και ασάλευτη, την συμβουλή περί ταπεινοφροσύνης, επειδή γνωρίζει πως, όταν αυτή ριζώσει στο νου των ακροατών, όλα τα άλλα μέρη της αρετής μπορούν να κτίζονται με ασφάλεια. Όπως λοιπόν όταν αυτή απουσιάζει, και αν ακόμη κατορθώσει κάποιος όλη την υπόλοιπη αρετή, κόπιασε άσκοπα και μάταια και άχρηστα, σαν εκείνον που έχτισε το σπίτι του επάνω στην άμμο, ο οποίος βέβαια τον μεν κόπο τον υπέμεινε, το κέρδος όμως δεν το χάρηκε, διότι δεν έβαλε σταθερό θεμέλιο. Με τον ίδιο τρόπο και αυτός που χωρίς ταπεινοφροσύνη επιδιώκει οποιοδήποτε αγαθό, τα έχασε και τα κατέστρεψε όλα. Και λέγοντας ταπεινοφροσύνη, δεν εννοώ την ταπεινολογία ούτε εκείνη που εύκολα έχουμε στην γλώσσα μας, αλλά αυτήν της διανοίας, την ολόψυχη, την ευρισκόμενη στη συνείδηση, την οποία μόνο ο Θεός μπορεί να βλέπει και να διακρίνει.

6. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ
(Aγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, PG 61, 72).

Αυτός, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας, εμείς είμαστε το σώμα. Είναι δυνατόν να υπάρχει κενόν διάστημα μεταξύ κεφαλής και σώματος; Ασφαλώς όχι. Αυτός είναι ο θεμέλιος λίθος, εμείς η οικοδομή που θεμελιώνεται σ' Αυτόν. Αυτός είναι η κληματαριά, εμείς οι κληματόβεργες. Αυτός είναι ο Νυμφίος, εμείς η Νύμφη του Εκκλησία. Αυτός είναι ο ποιμένας μας, εμείς τα πρόβατά του. Εκείνος είναι η οδός της ζωής, εμείς βαδίζουμε σ'αυτήν. Εμείς είμαστε ο Ναός ο πνευματικός. Αυτός έρχεται και κατοικεί μέσα μας. Αυτός είναι ο πρωτότοκος, εμείς είμαστε οι αδελφοί Του. Αυτός είναι ο κληρονόμος της Ουρανίου Βασιλείας ως Υιός του Θεού εμείς οι συγκληρονόμοι Του. Αυτός είναι η ζωή που οδηγεί στην αιώνια σωτηρία και ευτυχία, εμείς οι μέτοχοι της Αγίας αυτής ζωής. Αυτός είναι η ανάστασις του κόσμου και των ανθρώπων από την νέκρωση της αμαρτίας, εμείς αυτοί που ανασταινόμαστε. Αυτός είναι το πνευματικό φως του κόσμου, εμείς αυτοί που φωτίζονται από το φως. Όλα τα παραπάνω φανερώνουν την ένωση του Ιησού Χριστού με εμάς τους πιστούς Του.

7. ΑΦΟΣΙΩΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
(Aγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου. Εις την Β' προς Κορινθίους, Λόγος ΚΘ, §5, PG 61,604).

Όλα τα πράγματα του παρόντος βίου είναι σκιά, είτε δόξα πεις είτε επιτυχία, είτε επιτυχία, είτε πλούτο, είτε απόλαυση, είτε οτιδήποτε άλλο βιοτικό... Όχι μόνο δε τα αγαθά της ζωής του ανθρώπου ονομάζει σκιά ο Ιερός ψαλμωδός (Ψαλ. 38,7 101,12), αλλά και τα λυπηρά, είτε θάνατο πεις, είτε φτώχεια, είτε αρρώστια, είτε οτιδήποτε άλλο. Ποια είναι λοιπόν αυτά που μένουν και τα αγαθά και τα λυπηρά είναι η αιώνια βασιλεία και η ατελεύτητη κόλαση. Διότι, ούτε ο ακοίμητος σκώληξ θα πεθάνει, ούτε το πυρ της κολάσεως θα σβήσει και θα αναστηθούν οι μεν δίκαιοι, η ζωή αιώνιον, οι άλλοι δε εις αιώνιον κόλασιν. Λοιπόν, για να αποφύγουμε την κόλασιν, την δε αιώνιον ζωή να απολαύσουμε, ας αφήσουμε την σκιά και ας αφοσιωθούμε με κάθε ζήλο στα αληθινά πράγματα γιατί έτσι θα κερδίσουμε την βασιλεία των ουρανών.

Πηγή : Άπό ἔντυπο «Ἡ Φωνή τῶν Πατέρων» τῆς Ἱεράς Μονής Παρακλήτου

«Η Φωνή των Πατέρων» εκδίδονται από την Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπού, σε μικρά τεύχη. Περιλαμβάνουν σε ελεύθερη απόδοση εκλεκτά Πατερικά Κείμενα τα οποία διανέμονται δωρεάν ως προσφορά αγάπης.