Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΓΙΝΑΜΕ ΕΥΤΥΧΕΣΤΕΡΟΙ ;

ΕΡΩΤΗΣΗ : Τά τελευταία χρόνια μέ τήν καταπλητική ἀνάπτυξη τοῦ τεχνικοῦ πολιτισμοῦ οἱ συνθῆκες ζωῆς τῶν ἀνθρώπων βελτιώθηκαν, ἡ ζωή εἶναι πιό ἄνετη καί μέσα στό σπίτι καί ἔξω, ἡ ἰατρική ἐπιστήμη ἐξελίχθηκε, πολλές ἀσθένειες πού παλαιά ἔμεναν ἀθεράπευτες σήμερα θεραπεύονται, ἀλλά δέν φαίνεται ὁ ἄνθρωπος νά ἔγινε εὐτυχέστερος ἀπό τούς παπποῦδες μας.

Οἱ αὐτοκτονίες αὐξήθηκαν, τά διαζύγια πολλαπλασιάσθηκαν, ἡ ἀεργία ἀνέβηκε, ἡ οἰκονομική κρίση ταλαιπωρεῖ ἑκατομμύρια ἀνθρώπων. Γιατί ; Ποιά εἶναι ἡ αἰτία ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Αὐτό τό ἐρώτημα ἔχει ἀπασχολήσει πολλούς πού διακρίνονται γιά τή σοφία τους καί τή γνώση τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων. Ἐκεῖνο πού ἀπαντοῦν εἶναι : Ἡ ἐντύπωση πού ὑπάρχει στόν πολύ κόσμο ὅτι ἡ εὐημερία (τό νά ἔχει κανείς πλούσια τά ὑλικά ἀγαθά καί πολλές ἀνέσεις) αὐτό ἐξασφαλίζει καί τήν εὐημερία (χαρά καί εὐτυχία) εἶναι πλάνη, εἶναι ἐσφαλμένη ἀντίληψη. Μέ τίς πολλές ἐφευρέσεις πολλαπλασιάσθηκαν καί οἱ ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, μέ ἀποτέλεσμα ὅσο καί νά δραστηριοποιεῖται κανείς, γιά νά τίς καλύψει, δέν τό κατορθώνει. Καί τοῦτο διότι ὅλο καί κάποιο νέο μοντέλο ἐφευρίσκεται, διαφημίζεται, ἀνοίγει ἡ ὄρεξη νά τό ἀποκτήσει κανείς ὁπότε καί νέες δαπάνες παρουσιάζονται καί νέες ἀγωνίες.

Δυστυχῶς, τήν ἁλματώδη ἀνάπτυξη τοῦ τεχνικοῦ πολιτισμοῦ δέν συνοδεύει καί ἡ πνευματική καί ἠθική ἀνάπτυξη τοῦ ἀνθρώπου. Ξεχάσθηκε τό ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνον ὕλη καί σῶμα ἀλλά καί πνεῦμα καί ψυχή. Καλό εἶναι νά ἐνδιαφέρεται ὁ ἄνθρωπος γιά τήν ὑγεία τοῦ σώματος, ἀλλά νά μή λησμονεῖ νά ἐνδιαφέρεται καί γιά τήν ψυχική του ὑγεία. Ὅπως ὑπάρχουν μικρόβια πού προσβάλλουν τό σῶμα, ἔτσι ὑπάρχουν καί τά μικρόβια πού ἐνσπείρει ὁ πονηρός στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί τίς ἀρρωσταίνει καί τίς πεθαίνει πνευματικά. Ἀλλά ἕνα σῶμα, ὅσο δυνατό καί ἄν εἶναι, ἄν δέν ἔχει ὑγιᾶ καί δυνατή ψυχή νά τό κυβερνᾶ, νά τό ὁδηγεῖ σωστά, ἐκτροχιάζεται καί πέφτει στόν γκρεμό, σάν τό αὐτοκίνητο μέ τόν μεθυσμένο ὁδηγό.

Γι'αυτόν ἀκριβῶς τόν λόγο, καλούμαστε οἱ χριστιανοί οἱ ἴδιοι νά ἐνδιαφερόμαστε σοβαρά γιά τήν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς μας. Νά μή παρασυρόμαστε ἀπό τό πνεῦμα τοῦ πονηροῦ κόσμου. Νά περιορίζουμε τίς ὑλικές μας ἀνάγκες σέ ὅ,τι εἶναι ἀπαραίτητο, γιά τήν διαβιώσή μας. Χωρίς περιττές σπατάλες. Και σ'αὐτή τήν κατεύθυνση νά καθοδηγοῦμε καί τά παιδιά μας. Θά εἶναι αὐτό τό μεγαλύτερο ἐφόδιο γιά τή ζωή τους, πολυτιμότερο καί ἀπό τόν μεγαλύτερο θησαυρό, πού θά μπορούσαμε νά τούς χαρίσουμε.

Τοῦτο τό ἐπιβεβαιώνει καί ἡ Ἁγία Γραφή : «ἔστι δε πορισμός μέγας ἡ εὐσέβεια μετ'αὐταρκείας...» (1 Τιμοθ. 6, 6-9).