Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Επίσκοποι - Ιερείς

Τά τελευταῖα χρόνια μέχρι τό 1922, κληρικοί τῆς Ἀτταλείας ἦταν :

Ὁ Μητροπολίτης Πισιδίας Ἔξαρχος Σίδης, Μύρων καί Ἀτταλείας Γεράσιμος Τανταλίδης. Ἦταν γόνος τῆς ξακουστῆς Φαναριώτικης οἰκογένειας τῶν Τανταλίδηδων, ἀνηψιός τοῦ γνωστοῦ ποιητῆ καί «ἀηδονιοῦ τοῦ Βοσπόρου» Καθηγητῆ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης Ἠλία Τανταλίδη.¹ Μετά τήν ἀποφοίτησή του ἀπό τή Θεολογική Σχολή Χάλκης, σπούδασε νομικά στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν. Διετέλεσε Ἀρχιγραμματέας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης καί τό 1894 διαδέχθηκε τόν Μητροπολίτη Πισιδίας Βενέδικτον στήν ἐκκλησιαστική Ἐπαρχία Πισιδίας.

Ὁ Γεράσιμος Τανταλίδης ὑπῆρξε μιά λαμπρή προσωπικότητα. Ἦταν πρᾶος, ψύχραιμος, μειλίχιος, ἀφιλοχρήματος, προνοητικός, δημιουργικός καί σημαντικός ἀναδιοργανωτής τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων. Θέσπισε Καταστατικά καί Κανονισμούς τῶν Κοινοτήτων καί τῶν Σχολείων. Ἐξυγείανε τό σύστημα ἐκλογῆς τῶν μελῶν τῶν Κοινοτικῶν Σωματείων. Καθιέρωσε ἀδιάβλητη διαχείριση τῶν οἰκονομικῶν καί πολλά ἄλλα. Ἀπό τό 1905-1909 διετέλεσε Μητροπολίτης Ἰωαννίνων καί ἐν συνεχεία μέχρι τό 1912 Μητροπολίτης Ρόδου. Κατόπιν ἐπανῆλθε στήν Μητρόπολη Πισιδίας. Μετά τήν ἀνακωχή τοῦ 1919 ἐκλήθη Συνοδικός στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὅπου ὑπηρέτησε μέχρι τό 1922. Ἀπέθανε στά Ἱεροσόλυμα στίς 23 Αὐγούστου 1928, σέ ἡλικία 78 ἐτῶν.

Ὁ Ἐπίσκοπος Πατάρων Μελέτιος Χρηστίδης.

Βοηθός Ἐπίσκοπος, ἀπό τό ἔτος 1919, τοῦ Μητροπολίτη Πισιδίας διετέλεσε ὁ Ἐπίσκοπος Πατάρων Μελέτιος Χρηστίδης. Ἀνέλαβε τά καθήκοντά του κατά τήν κρίσιμη ἐκείνη ἐποχή πού εἶχαν ἀρχίσει οἱ διωγμοί καί οἱ ἐξορίες κατά τῶν χριστιανῶν.² Ἐκεῖνος ἀπτόητος συνέχιζε τό πολύπλευρο ἁγιαστικό, ποιμαντικό, κηρυκτικό καί ἐκπαιδευτικό ἔργο του, ἕτοιμος πάντα νά προσφέρει καί τήν ζωή του γιά τό λογικό του ποίμνιο, ὡς ἄξιος μιμητής τοῦ Καλοῦ Ποιμένος, ὁ ὁποῖος «τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων» (Ἰω.10,11).Μέ τίς δραστηριότητές του εἶχε γίνει στόχος τῶν διωκτικῶν Ἀρχῶν. Παρ’ ὅλες τίς παραινέσεις τῶν χριστιανῶν του νά φύγει, ἔμεινε στό χρέος του.

Ἱερεῖς πού ὑπηρέτησαν στήν Ἀττάλεια κατά τά τελευταῖα ἔτη μέχρι τόν διωγμό ἦσαν :

α) Στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Παντελεήμονος :

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Χρύσανθος, ὁ παπα-Δημήτρης, ὁ παπα-Νικόλας καί ὁ παπα-Γιώργης, ὁ ὁποῖος μετά τόν διωγμό διετέλεσε ὁ πρῶτος ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ταύρου.

β) Στόν Ἱ. Ν. Εἰσοδίων Θεοτόκου-Παναγίας :

Ὁ παπα-Παγκράτης Τανταλίδης, ὁ παπα-Μανώλης καί ὁ παπα-Σέργιος.

Οἱ ἱερεῖς αὐτοί ἐκ περιτροπῆς λειτουργοῦσαν καί στούς ἄλλους ναούς καί παρεκκλήσια.

Ἐπίσης ὑπῆρχε ὁ Ἱεροδιάκονος Ἰγνάτιος, ἀπόφοιτος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης. 

Ὁ Ἱ.Ναός Εἰσοδίον τῆς Θεοτόκου(Μεγάλη Παναγιά) τῆς Ἀττάλειας.³

1 Γ.Π. Π. Τ. Ι σελ. 305.