Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΤΟ ΣΥΛΛΑΙΟΝ (Sillyon)

Τό ἀρχαῖο Σύλλαιον κατά τόν Ἱεροκλῆ, ἀναφέρεται ὡς ἡ δεύτερη πόλη τῆς Παμφυλίας, ἀμέσως μετά τήν Πέργη. Ἡ σημερινή ὀνομασία της εἶναι YANKÖY ΗISSAR ἤ ASSARKÖY. Βρίσκεται Β.Α. τῆς Πέργης σέ δυσπρόσιτη περιοχή, στίς παρυφές τοῦ Ταύρου καί ἀπέχει 18 χιλιόμετρα ἀπ΄αὐτήν. 

Ἦταν χτισμένη πάνω σέ λόφο καί σέ ὕψος 200 μέτρων ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας. Ὡς ἱδρυτής της φέρεται ὁ ἥρωας τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου μάντης Μόψος.

 Στήν ἀκμή του εὑρισκόμενο τό Σύλλαιον, κατά τήν ἀρχαιότητα (ἀπό τό 300 π.Χ. καί μετά) ἔκοψε χάλκινα καί ἀργυρά νομίσματα μέ ἐπιγραφές CΙΛΛΥΕΩΝ ΦΙΛΗΣ CΥΜΜΑΧΟΥ ΡΩΜΑΙΩΝ.

 Σήμερα σώζονται ἐρείπια τῆς ἑλληνιστικῆς, ρωμαϊκῆς καί βυζαντινῆς περιόδου: ὑπολείμματα τειχῶν, πύργοι, θέατρο, ὠδεῖο, στάδιο, βυζαντινό κτίριο μέ τροῦλλο, χριστιανικός ναός, οἰκήματα, νεκρούπολη καί ἄλλα.

Ἐρείπια παλατιοῦ στό ἀρχαῖο Σύλλαιο.

 Τό Σύλλαιο ἐρημώθηκε πιθανότατα τόν 14^ον αἰῶνα. Ἡ τελευταία πληροφορία, πού ἔχουμε γιά τήν πόλη αὐτή, χρονολογεῖται ἀπό τό 1315. Προέρχεται ἀπό ἐκκλησιαστικό ἔγγραφο, πού μιλάει γιά ἐλάχιστο χριστιανικό πληθυσμό. 

Τό Σύλλαιο κατά τή μεσοβυζαντινή περίοδο, συνδέθηκε ἄμεσα μέ τήν ἱστορία τῆς Μητροπόλεως Πέργης. Ὑπῆρξε Ἐπισκοπή ὑπό τόν Μητροπολίτην Πέργης. Τόν ζ΄ ἤ στίς ἀρχές τοῦ η΄ αἰώνα ἡ Ἐπισκοπή ἀναβαθμίστηκε σέ Μητρόπολη Συλλαίου. Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Μητροπολίτης Συλλαίου Βασίλειος ἔλαβε μέρος στήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο (787). Λίγο ἀργότερα ὅμως τόν θ΄ αἰώνα ὁ Βασίλειος Ἰαλιμπάνου (845-869) ἐμφανίζεται ὡς Μητροπολίτης «Πέργης ἤτοι Συλλαίου». Στή συνέχεια γίνεται σαφές ὅτι οἱ δύο Μητροπόλεις συγχωνεύτηκαν. Τελικά καί τό Σύλλαιον, ὅπως καί ἡ Πέργη, περί τό ἔτος 1400 ἐρημώθηκαν. 

Γνωστοί Ἐπίσκοποι Συλλαίου εἶναι οἱ : 

Κουϊντιανός (παρέστη στήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο), 

Θεόδουλος (παρέστη στή Β΄ Οἰκουμενική Σύνοδο), 

Νέων (παρέστη στήν Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο), 

Πλουσιανός (παρέστη στήν ΣΤ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο), 

Παῦλος (παρέστη στήν Πενθέκτη Οἰκουμενική Σύνοδο), 

Βασίλειος (παρέστη στήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο), 

Ἀντώνιος (προήχθη σέ Οἰκουμενικό Πατριάρχη καί ἀπεβίωσε τό 832), 

Πέτρος (περί τό 810-820), 

Ἰωάννης Α΄ (παρέστη στή Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐπί ἱεροῦ Φωτίου τό 879), 

Ἰωάννης Β΄(996-998), 

Μιχαήλ (παρέστη στήν Ἐνδημοῦσα Σύνοδο τοῦ 1054 πού συνεκλήθη στόν ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας), 

καί 

Κωνσταντῖνος (παρέστη στή Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 1170).¹