Ιστορία Ιστορία Ι.Μ.Πισιδίας Ι.Ναοί - Εκκλησιαστικές Κοινότητες - Ι.Κλήρος ΝΗΣΙΟΝ ΕΓΙΡΔΙΡ

ΝΗΣΙΟΝ ΕΓΙΡΔΙΡ

Στίς ὄχθες τῆς λίμνης ὑπῆρχαν πολλές ἐκκλησίες παλαιότερα. Ἀναφέρεται ὅτι βρέθηκαν τά ἐρείπια τῶν σαράντα ἀπό αὐτές.

Ἡ μεγάλη αὐτή ἀνάπτυξη τοῦ Χριστιανισμοῦ στήν περιοχή αὐτή ἄρχισε ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος τό 45 μ.Χ., κατά τήν Α΄ Ἀποστολική Περιοδεία του, ἐπισκέφθηκε τήν Πισιδία. Ἀφοῦ ἔφτασε ἀπό τόν Κόλπο τῆς Ἀτταλείας στήν Πέργη, ἀκολοουθώντας τήν ὄχθη τοῦ ποταμοῦ Κέστρου (σήμερον Ἀκσού) ἀνέβηκε στό ὀροπέδιο τῆς Πισιδίας, ἔφθασε στά νότια τῆς λίμνης Ἐγίρδιρ. Ἀπό ἐκεῖ μέ πλοιάριο ἀποβιβάστηκε στήν πλησιέστερη πρός τήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας Β.Α. ὄχθη τῆς λίμνης, γιά νά φθάσει τελικά στόν προορισμό του, τήν πρωτεύουσα τῆς Πισιδίας περίλαμπρη πόλη Ἀντιόχεια. Ἀπό ἐκεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπί ἕνα ἔτος ἐπισκεπτόταν τίς γύρω ἀπό τή λίμνη πολιτείες καί χωριά. Εἶναι γνωστόν ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος Σελευκείας τῆς Πισιδίας Ἀρτέμων χειροτονήθηκε ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί τιμᾶται ἀπό τήν Ἐκκλησία ὥς Ἅγιος. (Ἡ Σελεύκεια ἡ Σιδηρά, ὅπως εἶναι γνωστή, γιά νά διακρίνεται ἀπό πολλές ἄλλες μέ τό ἴδιο ὄνομα, ἦταν ἐπί αἰῶνες ἕδρα Ἐπισκόπου, καί βρισκόταν δυτικά τῆς σημερινῆς πόλης Ἐγίρδιρ, περί τά 15 χιλιόμετρα).

Στό Νησί ὑπῆρχαν οἱ ἐξῆς ἱεροί ναοί :

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ. Κτίστηκε ἀπό τούς Ρωμιούς κατοίκους τοῦ ΝΗΣΙΟΥ περί τά μέσα τοῦ 19ου αἰῶνα. Εἶναι ὡς πρός τήν ἀρχιτεκτονική του ΤΡΙΚΛΙΤΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗ. Τό κεντρικό κλίτος εἶναι πρός τιμήν τῶν ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, Θαυματουργῶν ἱατρῶν ἐκ Μικρᾶς Ἀσίας, τῶν ὁποίων ἡ μνήμη ἑορτάζεται τήν 1ην Ἰουλίου, κάθε ἔτος. Τά δύο πλάγια κλίτη εἶναι ἀφιερωμένα στά ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (ἑορτάζονται τήν 21η Νοεμβρίου) καί στούς ΑΓΙΟΥΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥΣ τόν Στρατηλάτην καί Τήρωνος (ἑορτάζονται τήν 8ην καί 17ην Φεβρουαρίου.) Μέχρι τήν ἀνταλλαγή τῶν ἐτῶν 1922-23 στόν Ναό αὐτόν ὑπῆρχε περίτεχνη Λειψανοθήκη, μέ τεμάχια ἱερῶν Λειψάνων τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, τήν ὁποία εἶχε δωρίσει ὁ τελευταῖος Τσάρος τῆς Ρωσσίας ΝΙΚΟΛΑΟΣ Β΄ περί τό 1910, γιά νά ἐκφράσει τήν εὐγνωμοσύνη του γιά τή θεραπεία τοῦ γιοῦ του, μετά ἀπό προσευχή πρός τούς Ἁγίους Ἀναργύρους. Ἡ Λειψανοθήκη αὐτή μεταφέρθηκε στό Μουσεῖο Ἰκονίου. Ἐπειδή πολλές θεραπεῖες ἀσθενῶν γίνονταν στόν ἱερόν αὐτόν ναόν, σέ ὅσους μέ πίστη προσεύχονται στούς Ἁγίους Ἀναργύρους, κάθε χρόνο τήν 1η Ἰουλίου, ἡμέρα ἑορτῆς τῶν Ἁγίων, πολύς κόσμος ἔρχονταν, χριστιανοί καί μουσουλμάνοι, ὄχι μόνον ἀπό τήν γύρω περιοχή, ἀλλά καί ἀπό τήν Ἀττάλεια, ἀκόμη καί ἀπό τήν Σμύρνη στήν πανήγυρη τοῦ Ναοῦ.

Οἱ τελευταῖοι Ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ ἦσαν :

Ὁ παπά-Ἡλίας, ὁ παπά-Σαράντης-Στέφανος (μετά τήν Ἀνταλλαγή ὑπηρέτησε ὡς Ἐφημέριος στούς Ἱ. Ναούς Ἁγ. Νικολάου καί Ἁγ. Βασιλείου Πειραιῶς) καί ὁ παπά-Γρηγόρης Ἰορδάνογλου, ὁ ὁποῖος ὑπηρέτησε στόν Ἱ. Ναό Ἁγ. Νικολάου Νικαίας.

Τό Μάϊο τοῦ 2001 ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐπισκέφθηκε τόν Ἱ. Ναό «Ἅγιοι Ἀνάργυροι» καί ἐτέλεσε τήν πρώτη Δέηση μετά ἀπό 80 χρόνια καί τήν 1η Ἰουλίου τοῦ ἰδίου ἔτους, ἡμέρα ἑορτῆς τοῦ Ναοῦ, τελέσθηκε ἡ Θεία Λειτουργία γιά τούς πιστούς τῶν ὁποίων οἱ πρόγονοι κατάγονταν ἀπό τό Νησίον τοῦ Ἐγίρδιρ.

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ, ὁ ὁποῖος εἶχε κτιστεῖ τόν 12ον αἰῶνα καί ἦταν περίφημος γιά τά ψηφιδωτά του. Εἶχε καί θαυματουργό Ἁγίασμα, τό ὁποῖο σέβονταν ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ Νησίου. Ὁ ναός αὐτός βρισκόταν ἀπέναντι ἀπό τήν νοτία πλευρά τοῦ ναοῦ «Ἅγιοι Ἀνάργυροι». Ὅμως μετά τήν ἀνταλλαγή τοῦ 1923 κατεδαφίστηκε καί στή θέση του κτίστηκε Σχολεῖο. (Ἴσως γι΄αὐτόν τόν λόγον κάποιοι ἔγραψαν, ἀπό ὄχι σωστή πληροφορία, στήν νοτία θύρα τοῦ Ι.Ν. «Ἅγιοι Ἀνάργυροι» τήν ὀνομασία : AYA STEFANOS).

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ, ὁ ὁποῖος ἀργότερα μετετράπη σέ Cami.

Στήν ὀρεινή περιοχή Σιβρί Παναγιεσί ὑπῆρχε ἡ Γυναικεία Ἱερά Μονή ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. Στόν χῶρο τῆς Μονῆς ὑπῆρχαν πηγάδια μέ καθαρό νερό. Κατά τήν Ἀνταλλαγή τοῦ 1923, ἀπό τίς Μοναχές ἡ ἡλικιωμένη καί κατάκοιτη Ἡγουμένη δέν μπόρεσε νά μετακινηθεῖ. Παρέμεινε καί ἀπεβίωσε στή Μονή. Μετά τόν θάνατό της ὁ ἱερός Ναός καί ὁλόκληρο τό Μοναστήρι κατεδαφίστηκαν. Ὅσες πέτρες εἶχαν ἐπιγραφές καί διακοσμητικά στοιχεῖα μεταφέρθηκαν στό Μουσεῖο. Ἐρείπια τοῦ Μοναστηριοῦ διασώζονται μέχρι σήμερα.

Ἄς σημειωθεῖ, ὅτι κατά τήν ἀνταλλαγή τοῦ 1923 στό Νησίον ἐγκαταστάθηκαν Τοῦρκοι ὑπήκοοι πού ἔφυγαν ἀπό τήν Καστοριά τῆς Μακεδονίας, ὅπου ἐπίσης ὑπάρχει μεγάλη λίμνη.

nis-1

ΝΗΣΙΟΝ

Ιστορία Ιστορία Ι.Μ.Πισιδίας Ι.Ναοί - Εκκλησιαστικές Κοινότητες - Ι.Κλήρος ΝΗΣΙΟΝ ΕΓΙΡΔΙΡ