Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΟΥΛΟΥΜΠΟΡΛΟΥ (ULUBORLU)

¹Ἀνθολόγιο Σπάρτης Μ. Ἀσίας, σελ. 87-88.

Τό Οὐλούμπορλου βρισκόταν σέ ἀπόσταση 20 περίπου χιλιομέτρων βορείως τῆς Σπάρτης. Ἡ λέξη Οὐλούμπογλου εἶναι τουρκική καί σημαίνει ἔξοχη πόλη. Στή θέση της ἦταν ἡ ἀρχαία Ἀπολλωνία, ἡ ὁποία κατά τούς βυζαντινούς χρόνους ὀνομάσθηκε Σωζόπολις, καί ἦταν ἕδρα Ἐπισκοπῆς, πού ὑπαγόταν στή Μητρόπολη Πισιδίας.

Πρίν ἀπό τήν καταστροφή, οἱ πληθυσμοί τῆς πόλης ἦταν 15.000 Τοῦρκοι καί 1.500 περίπου Ἕλληνες. Ἡ ἑλληνική συνοικία βρισκόταν ἐντελῶς ἀποκομμένη ἀπό τήν τουρκική, στίς ὑπώρειες τοῦ λόφου.

Οἱ Ἕλληνες τοῦ Οὐλούμπορλου ἀπό τό 1914, πού πῆραν ὅλους τούς ἄνδρες ἀκόμα καί ἀγόρια ἀπό 17 ἐτῶν καί ἄνω στήν ἐξορία, μέχρι καί τόν διωγμό τοῦ 1922, ὑπέφεραν τά πάνδεινα, ὅπως καί ὅλοι οἱ Ἕλληνες τῆς Μ. Ἀσίας. Ὀκτώ μέρες βάδιζαν ὥσπου νά φθάσουν στό λιμάνι τῆς Ἀττάλειας, γιά νά μποῦν στό πλοῖο, πού θά τούς μετέφερε στήν Ἑλλάδα. Οἱ Σπέτσες, τό Κρανίδι, ἡ Ὕδρα, ἡ Κοκκινιά καί τελικά μιά περιοχή ἔξω ἀπό τήν Κοζάνη ἦταν οἱ τόποι πού τούς δέχτηκαν, γιά νά ξαναστήσουν τό νοικοκυριό τους. Χάρη στήν ἐργατικότητά τους – οἱ περισσότεροι ἔφτιαχναν χαλιά στον ἀργαλειό – πρόκοψαν.