Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

ΤΑ ΑΔΑΔΑ

Τά Ἄδαδα ἤ Ἀδαδάτη (Τουρκ. Καρά-Μπαβλού) ἀναφέρονται γιά πρώτη φορά ἀπό τόν Στράβωνα στά «Γεωγραφικά» του. Βρίσκονταν ἀνατολικά τοῦ Κέστρου ποταμοῦ, στή σημερινή περιοχή SÜTCÜLER τῆς ἐπαρχίας Σπάρτης, καί κατά τόν ΜΙΟΝΝΕΤ πρέπει, νά ἦταν ἡ ἀνατολικώτερη πόλη τῆς Πισιδίας. 

Ἡ πρώτη ἔρευνα στήν κατάφυτη αὐτή κοιλάδα ἔγινε ἀπό τόν STERRETT (1884), πού περιέγραψε τήν ἀγορά, τούς ναούς, τούς δρόμους καί τίς ἐνεπίγραφες στῆλες της. Τά Ἄδαδα ἦταν ἕδρα Ἐπισκοπῆς τῆς Μητροπόλεως Πισιδίας. 

Ὁ C. TEXIER, ἀντίθετα, ἰσχυρίζεται ὅτι τά ἐρείπια τῆς περιοχῆς αὐτῆς (KARADIKEN) ἀνήκουν ὄχι στά Ἄδαδα, ἀλλά στήν πόλη Πεδνηλισσός. Στόν ἰσχυρισμό ὅμως αὐτό, ὁ KIEPERT, στό χάρτη τῆς Μ. Ἀσίας πού δημοσίευσε, σημειώνει τά Ἄδαδα στήν ἴδια περιοχή ἀκριβῶς μέ τόν STERRET, ἐνῶ τά ἐρείπια τῆς Πεδνηλισσοῦ τά τοποθετεῖ 3,5 χιλμ. δυτικά τοῦ KARABAVLU. Μέ τή γνώμη αὐτή ἐξ ἄλλου εἶναι σύμφωνοι τόσο ὁ RAMSEY ὅσο καί ὁ FRITZ.¹

Ἀνάμεσα στά ἐκτεταμένα ἐρείπια τῆς ἀρχαίας πόλης ἀναφέρονται δύο ναοί ἀπό τούς ὁποίους ὁ ἕνας μέ τέσσερις τοίχους μισοερειπωμένους καί ἀφιερωμένους πιθανῶς στό θεό Σέραπι καί ὁ ἄλλος σχεδόν τελείως ἐρειπωμένος. Ὑπάρχει ἀκόμη ναός ἀφιερωμένος στόν Ἀπόλλωνα, χτισμένος σέ ἕνα βράχο πού ἔχει ἐγχάρακτες ἐπιγραφές (Γιαζιλῆ-Καγιᾶ=γραμμένος βράχος). 

Πολύ σημαντικό φαίνεται νά ἦταν τό Ἀμφιθέατρο τῶν Ἀδάδων, πού, ἔπειτα παρέμεινε γιά αἰῶνες θαμένο κάτω ἀπό τά χώματα, διατηρήθηκε σέ καλή κατάσταση. Τουλάχιστον ἑφτά κερκίδες φαίνονται σῶες, ἐνῶ στά νότια τοῦ θεάτρου ὑπάρχουν ἴχνη σχετικά μέ τή σκηνή. 

Τά νομίσματα πού βρέθηκαν στά Ἄδαδα εἶναι τοῦ 1^ου π.Χ. αἰώνα, ὅλα χάλκινα καί σέ πολλούς τύπους μέ κεφαλή τοῦ Δία ἤ γυναίκας (;) καί Νίκης πού στεφανώνει τρόπαιο. Ἐπιγραφή: ΑΔΑΔΕ-ΑΥΤΟΝΟ. Ἐπίσης αὐτοκρατορικά ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ἀντωνίνου τοῦ Εὐσεβοῦς ἕως τοῦ Γαλλιηνοῦ μέ τόν Σέραπι ἔνθρονο καί φίδι γύρω ἀπό ὀμφαλό ἤ τούς Διοσκούρους.²